Joanna Miszczuk

Wysłuchana jako audiobook w interpretacji Anny Szawiel, której niestety nie polecam jako lektorki. Być może to jej sposób czytania i grania głosem spowodował, że nie polecam również książki jako całości, ale myślę że autorka również przyczyniła się do niskiej oceny. Pozostając przy lektorce, wyjątkowo nie przypadł mi do gustu jej ton, tembr głosu i co tam jeszcze ma znaczenie podczas słuchania kogoś. Może sprawdziłaby się w książce dla dzieci, ale i to nie we wszystkich rolach. Wyjątkowo irytował mnie jej sztuczny, nienaturalny głos i infantylna przesada. W zasadzie to pozycja ta zasłużyła na porzucenie i oszczędzenie sobie irytacji. Ale porzuconych książek nie opisuję i nie oceniam (by nie zawyżać ilości przeczytanych w roku lektur),a tutaj mocno zapragnęłam wyrzucić z siebie całe niezadowolenie. Oraz - dla sprawiedliwości muszę przyznać - odrobinkę ciekawiło mnie co też autorka przygotowała dla swoich bohaterek, mimo że sposób jej pisania i snucia opowieści wyjątkowo mi nie pasuje. Po pierwsze po tytule spodziewałam się odrobiny czegoś magicznego, niecodziennego, nie z tego świata, no bo czyż człon "czarownice" nie zapowiada czegoś takiego? Otóż, nie. Otrzymałam w pełni realistyczną i krwistą opowieść, bardzo przyziemną i pełną nieistotnych i nic nie wnoszących do całości detali (jak spotkanie z przyjaciółką i rozmowa o jej problemach, to poznajemy historię rodzinnego biznesu i zaniedbań męża z męczącymi szczegółami). Dodatkowo główne bohaterki mocno antypatyczne (może z wyjątkiem najstarszej, Marii, choć może po prostu niewielką część książki jest jej poświęcona). Co za wstrętne baby! Co jedna to gorsza. Okropne. Wyjątkowy talent do powołania do życia takich postaci. Kto chce niech się przekona jak traktowały mężów, jak głupio tkwiły w związkach, jak traktowały swoje przyjaciółki. Ja ze swojej strony nie polecam. Dopiero pod koniec książki pojawia się motyw czarownic, ale jest jakby doklejony sztucznie, jakbyśmy czytali zupełnie inną książkę. Błeee. Całość fatalna.