Debiutował zbiorem opowiadań „The Shell Collector” (2002). Otrzymał m.in. Barnes & Noble Discover Prize i nagrodę Nowojorskiej Biblioteki Publicznej. Laury przyniosła mu także pierwsza powieść „About Grace” (2004) i kolejny zbiór „Memory Wall” (2011). Za „Światło, którego nie widać” otrzymał nagrodę Pulitzera w 2015 roku.
Książka „Światło, którego nie widać” otrzymała tytuł Książki Roku 2015 lubimyczytać.pl w kategorii Powieść historyczna.http://www.anthonydoerr.com/
Historia utrzymana w ponurym klimacie, wszystko wydaje się być w niej smutne i przytłaczające. A jednak daje nadzieję, że nawet w najbardziej beznadziejnych i trudnych czasach można być wyjątkowym, że są ludzie którzy gdzieś w głębi serca czują dobro i potrafią okazać swą wielką odwagę. Mnóstwo przemyśleń w trakcie lektury, ciekawe aczkolwiek jak dla mnie mało wyczerpujące zakończenie, może taki był zamysł autora. Polecam bardzo przeczytać. Książka napisana pięknym bogatym ale i przystępnym językiem. Fascynujące opisy miejsc i ludzi, bardzo dużo wiedzy i informacji, których przeciętny człowiek nie zna. Widać, że autor poświęcił książce dużo czasu, pracy i serca.
Ta książka skradła moje serce. Powieść opisuje losy niewidomej dziewczynki z Francji i niemieckiego chłopca. Akcja toczy się podczas II wojny światowej. Bohaterowie nie mają wpływu na wydarzenia jakie przyniosła im historia ale starają się dzielnie znosić jej konsekwencje i nade wszystko zachować w sobie człowieczeństwo. Nie jest to łatwie kiedy wokół czai się śmierć a zło w czystej postaci dotyka nie tylko ich ale też ich najbliższych. Książka poza wzruszającą historią z czasów wojny, skrywa jeszcze jedną, magiczną opowieść, o kamieniu który sprawia, że człowiek staje się nieśmiertelny. W zamian jednak trzeba poświęcić tych których się kocha…Czy warto? Te dwie historie właściwie są do siebie podobne ponieważ każą zadać sobie pytanie co jest cenniejsze: dążenie do swoich celów i pragnień czy życie innych ludzi.