Całkiem dobra powieść kryminalno-obyczajowa. Dobrze ukazane tło Belle Epoque przełomu wieków w konserwatywnym Krakowie. Sporo awanturniczych przygód głównego bohatera, wprowadza dynamikę akcji. Pomysł na intrygę - bardzo dobry. Powieść napisana prostym językiem, bez dłużyzn i ozdobników. Parę razy zostałam zaskoczona...

Całkiem dobra powieść kryminalno-obyczajowa. Dobrze ukazane tło Belle Epoque przełomu wieków w konserwatywnym Krakowie. Sporo awanturniczych przygód głównego bohatera, wprowadza dynamikę akcji. Pomysł na intrygę - bardzo dobry. Powieść napisana prostym językiem, bez dłużyzn i ozdobników. Parę razy zostałam zaskoczona...

I znowu czytam nie po kolei. Zaintrygowała mnie okładka, notka zapowiada ciekawą lekturę, Autorki nie znam i dopiero po odkrywam, że jest to drugi tom cyklu. Pierwszego nie ma w bibliotece, więc decyduję się zacząć przygodę z powieściami Pani Małgorzaty Kochanowicz od "'Poszukiwanej". Początkowo fabuła wydaje się wciągająca, później troszkę mniej, ale przeczytałam do końca. Nie czuję się rozczarowana, ponieważ nie miałam szczególnych oczekiwań, nie czuję się też zachwycona. Jest wątek sensacyjno-kryminalny, ale troszkę zabrakło stylu odpowiadającego okresowi, w którym toczy się akcja. Dwie rzeczy mnie zastanawiają: skąd pomysł na nazwisko głównego bohatera i na czarną karocę?!
Wierzę, że pozostałe tomy cyklu bardziej mnie zainteresują.

I znowu czytam nie po kolei. Zaintrygowała mnie okładka, notka zapowiada ciekawą lekturę, Autorki nie znam i dopiero po odkrywam, że jest to drugi tom cyklu. Pierwszego nie ma w bibliotece, więc decyduję się zacząć przygodę z powieściami Pani Małgorzaty Kochanowicz od "'Poszukiwanej". Początkowo fabuła wydaje się wciągająca, później troszkę mniej, ale przeczytałam do końca....

A miałam się wziąć za "Latarnie umarłych" tej samej autorki... (tematyka latarni umarłych po prostu mnie interesuje - miałam nadzieję na beletrystyczne, acz zgrabne podejście do tematu)... Latarni umarłych w bibliotece nie było... Do sięgnięcia po "Poszukiwaną" skłoniła mnie dodatkowo okładka - taka retro krakowska. Chociaż nastąpiła moda na kryminały retro, a ja "nie podążam za modą", to jednak za "kryminałami retro" lubię podążać.
Być może dlatego, że autorką jest kobieta, nie spodziewałam się Komisarza Maciejewskiego z "Morderstwa pod Cenzurą". W sumie, nie spodziewałam się niczego, ale pierwsze strony nasunęły skojarzenia z profesorową Szczupaczyńską, z tak genialnie napisanej serii (wydanej pod pseudonimem Maryli Szymiczkowej). Nasunęły mocne skojarzenia. Skojarzenia zakrawające na "mocną inspirację", żeby nie użyć słowa "plagiat".
No i nagle - jak nożem uciął - inspiracja się skończyła. Akcja przeskoczyła gdzieś zupełnie indziej, fabuła się rozmyła, i w tym wszystkim zagubił się gdzieś nieboszczyk (że tak sobie pozwolę, użyć cytatu z Chmielewskiej).
Przeczytałam do - mniej więcej - 1/4 książki i definitywnie uznałam ten czas za stracony. I już nie mam takiej chęci na szukanie "Latarni Umarłych" po bibliotekach.

A miałam się wziąć za "Latarnie umarłych" tej samej autorki... (tematyka latarni umarłych po prostu mnie interesuje - miałam nadzieję na beletrystyczne, acz zgrabne podejście do tematu)... Latarni umarłych w bibliotece nie było... Do sięgnięcia po "Poszukiwaną" skłoniła mnie dodatkowo okładka - taka retro krakowska. Chociaż nastąpiła moda na kryminały retro, a ja "nie...

O modzie na kryminały retro oczywiście wiem, ale jakoś szczególnie ich nie szukam. Na pewno takim wyjątkiem są powieści z akcją osadzoną w realiach dawnej Łodzi i takie wciągnęłam na listę poszukiwań.

Jednak pierwszym tego typu kryminałem, który trafił się w bibliotece jest "Poszukiwana" Małgorzaty Kochanowicz.

Przeczytałam szybko (czcionka duża i ładnie staromodna),chociaż nie mogę powiedzieć, że akcja jakoś szczególnie wciąga. Rzeczywiście jest to powieść mroczna, ale dla mnie w jakiś sposób sztuczna. To się czuje, że została napisana współcześnie.
Oddzielam tu tło historyczno-topograficzne, o które autorka niewątpliwie zadbała. I być może jest to miłe przeniesienie się w czasie dla osób dobrze znających Kraków. Ja byłam dawno i krótko, więc oczywiście nie mogę docenić żadnych szczególików.

Chyba pechowo dla powieści wypadła ta lektura u mnie w tym samym czasie z mistrzynią kryminału, bo porównania dają minusowy wynik.
Pomijam już nazwanie detektywa Witoldem Korczyńskim - dla mnie za mocno naciągane skojarzenie z bohaterem Elizy Orzeszkowej, w dodatku zupełnie nie wiem dlaczego.

Całość wydaje się (mimo stylizacji) jakoś dziwnie współcześnie esemesowa: wątki powierzchowne i niedokończone; dominuje akcja, brakuje natomiast charakterystyki chociażby głównych postaci dramatu; nie mamy możliwości śledzić, czy może towarzyszyć tokowi myślenia detektywa, który przecież nie korzysta z żadnych wynalazków pomagających w pracy jego XXI-wiecznym kolegom.

Ogólnie mam wrażenia podobne do tych, kiedy czytałam (z braku ciekawszej lektury) różne Pitavale, znalezione na rodzinnej działce. Takie sprawozdania sądowe - suche i beznamiętne.

Pomysł ciekawy, ale realizacja pozostawia duży niedosyt.

O modzie na kryminały retro oczywiście wiem, ale jakoś szczególnie ich nie szukam. Na pewno takim wyjątkiem są powieści z akcją osadzoną w realiach dawnej Łodzi i takie wciągnęłam na listę poszukiwań.

Jednak pierwszym tego typu kryminałem, który trafił się w bibliotece jest "Poszukiwana" Małgorzaty Kochanowicz.

Przeczytałam szybko (czcionka duża i ładnie staromodna),...

Oj słabiutko, słabiutko. Książka taka jakby nieskończona. Każdy "rozdział" kończy się nijak, a w następnych nic się nie wyjaśnia. Zresztą zakończenie też nie rozwieje większości wątpliwości. Jedna gwiazdkę dodatkowo daję za miejsce akcji i krakowski klimat.

Oj słabiutko, słabiutko. Książka taka jakby nieskończona. Każdy "rozdział" kończy się nijak, a w następnych nic się nie wyjaśnia. Zresztą zakończenie też nie rozwieje większości wątpliwości. Jedna gwiazdkę dodatkowo daję za miejsce akcji i krakowski klimat.

To miało być klimatyczne popołudnie z kryminałem retro.
Klimatycznie było tylko dzięki lampce dobrego wina i mojej ulubionej kanapie, bo książka okazała się rozczarowaniem.

Dawno nie czytałam tak słabej powieści kryminalnej. Szumnie zapowiadana na okładce akcja to po prostu nudy na pudy. Cały czas odnosiłam wrażenie, jakby autorka nie miała żadnego pomysłu na fabułę i pisała sobie dla samego faktu pisania.

Osadzenie akcji w Krakowie początku XX wieku niewiele daje, bo tak naprawdę wcale nie wyczuwa się atmosfery typowej dla tej epoki; równie dobrze wydarzenia mogłyby rozgrywać się wcześniej lub później i w dowolnym mieście.
Nie wystarczy kilku dorożek, hrabiny i służącej, by stworzyć klimat powieści retro. Zwłaszcza, gdy większość treści stanowią dialogi, w dodatku słabe i nijakie.

Intryga kryminalna jest naciągana, sztuczna, nieprzekonująca. Właściwie to powieść o niczym, chaotyczna, bez jakiejkolwiek myśli przewodniej, bez emocji udzielających się czytelnikowi, bez pomysłu.
Daję dwie gwiazdki z dwóch powodów: za postać gospodyni - Jadwigi i za... okładkę.

Sama sobie się dziwię, że dotarłam do końca, bo lekturę tej powieści uważam za stratę czasu.

To miało być klimatyczne popołudnie z kryminałem retro.
Klimatycznie było tylko dzięki lampce dobrego wina i mojej ulubionej kanapie, bo książka okazała się rozczarowaniem.

Dawno nie czytałam tak słabej powieści kryminalnej. Szumnie zapowiadana na okładce akcja to po prostu nudy na pudy. Cały czas odnosiłam wrażenie, jakby autorka nie miała żadnego pomysłu na fabułę i...

Nie dało sie tego do końca doczytać... choć tak bardzo kocham Kraków i liczyłam na lepsze opisy tego mista z tamtego okresu. Czułam wielki niedosyt- jakbym czytała google a nie książkę, gdzie powinno być lepiej to wyrażone. Osoby i zdarzenia, wątki ... dla mnie zbyt płaskie.

Nie dało sie tego do końca doczytać... choć tak bardzo kocham Kraków i liczyłam na lepsze opisy tego mista z tamtego okresu. Czułam wielki niedosyt- jakbym czytała google a nie książkę, gdzie powinno być lepiej to wyrażone. Osoby i zdarzenia, wątki ... dla mnie zbyt płaskie.

Bezsensowna fabuła. Straszny styl autorki. Pojawiające się notorycznie powtórzenia. Szkoda czasu na ten wydawniczy koszmarek. Naprawdę.

Bezsensowna fabuła. Straszny styl autorki. Pojawiające się notorycznie powtórzenia. Szkoda czasu na ten wydawniczy koszmarek. Naprawdę.

Intrygująca. Warto.

Intrygująca. Warto.

Motywacje bohaterów niezrozumiałe, wątek kryminalny w zasadzie nie istnieje, dekoracje nie ratują. A do tego jeszcze nagminne mieszanie biernika z dopelniaczem.

Motywacje bohaterów niezrozumiałe, wątek kryminalny w zasadzie nie istnieje, dekoracje nie ratują. A do tego jeszcze nagminne mieszanie biernika z dopelniaczem.