Ojojoj, co za słabiuteńka książeczka, nic ciekawego, nic wartościowego, nic niewnoszącego, a na dodatek - z błędami pisana (zdarzały się i ortograficzne, i interpunkcyjne). Trochę szkoda na to czasu było mojego - a tylko fakt, że dość szybko się przez tę książkę przechodzi, w obliczu słabej fabuły i bezbarwnej głównej bohaterki - może stanowić jakąś (lichą, bo lichą) zaletę powieści.

Zacznijmy od tego, że sam temat ciekawy - ale wykonanie pozostawia wiele (oj, wiele) do życzenia. Główna bohaterka - Marysieńka (jedna z tych historycznych postaci, o której chętnie by się poczytało, w końcu miłość Sobieskiego do niej jest już legendą) - to w tej powieści naiwna nastolatka, skupiona tylko na sobie i fatałaszkach, urodzie (swojej i innych),nieznająca zupełnie życia. I okej - od nastolatki oczekiwać głębokiej wiedzy o życiu nie można, ale w książce o Marii Sobieskiej nie chcę czytać w kółko, jaką to sukienkę założyła i czy była ona ładniejsza od sukienki innej damy dworu. Postać Marii Sobieskiej w tej powieści jest całkowicie płaska, bezbarwna i właściwie niebudząca żadnych pozytywnych odczuć.

Wydarzenia historyczne zaś zdają się Marię opływać, omijać szerokim łukiem - tak, jakby ich nie było albo były tylko jakimś dalekim wspomnieniem.

Może ta książka wyglądałaby inaczej, gdyby nie była pisana w formie pamiętnika. Może. W tej formie jest ledwie do przełknięcia.

Ojojoj, co za słabiuteńka książeczka, nic ciekawego, nic wartościowego, nic niewnoszącego, a na dodatek - z błędami pisana (zdarzały się i ortograficzne, i interpunkcyjne). Trochę szkoda na to czasu było mojego - a tylko fakt, że dość szybko się przez tę książkę przechodzi, w obliczu słabej fabuły i bezbarwnej głównej bohaterki - może stanowić jakąś (lichą, bo lichą)...

Świetna książka historyczna, którą czyta się jak najlepszą powieść. Życie Marii Kazimiery z pierwszym mężem, w tle kiła, poronienia i skrywana miłość do Jana Sobieskiego. No i polityka, wielka, ówczesna polityka, walki ze Szwedami, opisy brudnych polskich karczm gdy Marysieńka jedzie do Francji... Kawał ciekawej historii, choć nigdy tak dawną historią się nie fascynowałam, może dlatego, bo nie czytałam takich dobrze napisanych książek. Niesamowita dbałość o szczegóły historyczne, ta rtęć wlewana do organizmu chorego by go uzdrowić, te opisy strojów.. Polecam! Warto przetrwać pierwsze sto stron i się przyzwyczaić, przyznam, że początkowo też trudno było mi się wczuć, ale druga część książki, gdy postaci robią się bardziej plastyczne wymiata.

Świetna książka historyczna, którą czyta się jak najlepszą powieść. Życie Marii Kazimiery z pierwszym mężem, w tle kiła, poronienia i skrywana miłość do Jana Sobieskiego. No i polityka, wielka, ówczesna polityka, walki ze Szwedami, opisy brudnych polskich karczm gdy Marysieńka jedzie do Francji... Kawał ciekawej historii, choć nigdy tak dawną historią się nie fascynowałam,...

Książka mi się podobała i była wciągająca. Jedyne zastrzeżenie jakie mam, to to, że ta historia nie była "zamknięta". Czekam z ustęsknieniem jak wszystko się zakończy, a w ostatnim zdaniu czytam (to nie spojler) "koniec części pierwszej". Pyam się więc, dlaczego nie było nigdzie na książce informacji, że to jest pierwsza część... ale czego??? Była by wyższa ocena, ale mnie to zirytowało.

Książka mi się podobała i była wciągająca. Jedyne zastrzeżenie jakie mam, to to, że ta historia nie była "zamknięta". Czekam z ustęsknieniem jak wszystko się zakończy, a w ostatnim zdaniu czytam (to nie spojler) "koniec części pierwszej". Pyam się więc, dlaczego nie było nigdzie na książce informacji, że to jest pierwsza część... ale czego??? Była by wyższa ocena, ale mnie...

Dotarłam do połowy książki, zastanawiając się cały czas, czy tylko mnie się tak wydaje, czy naprawdę jest to tragicznie napisany tekst.... Z poniższych opinii wynika, że to nie tylko moje zdanie. Stylizowany archaizmami język sprawia wrażenie sztucznego, mnóstwo w nim powtórzeń ("Dobry Boże" na co drugiej stronie, momentami co drugi akapit),główna bohaterka co rusz zalewa się łzami, roni łzy, wybucha szlochem, powstrzymuje się od płaczu lub wypłakuje oczy, dosłownie płacz, smutek i żal wprost wychodzi
z kart książki. Postaciom brak charakteru, żadna nie została przedstawiona wnikliwie, w tle przewijają się wydarzenia historyczne, nieudolnie wplecione w całość. Trudno to nawet nazwać romansem historycznym - w takich na pierwszym planie jest miłość, trochę erotyki, pasja - tutaj wiecznie podróżujący między posiadłościami dworzanie i narzekająca na wszystko Marysieńka. Opowieść niestety nużąca, absolutnie nie wciąga.

Dotarłam do połowy książki, zastanawiając się cały czas, czy tylko mnie się tak wydaje, czy naprawdę jest to tragicznie napisany tekst.... Z poniższych opinii wynika, że to nie tylko moje zdanie. Stylizowany archaizmami język sprawia wrażenie sztucznego, mnóstwo w nim powtórzeń ("Dobry Boże" na co drugiej stronie, momentami co drugi akapit),główna bohaterka co rusz zalewa...

Bardzo rzadko zdarza mi się przerwać jakąkolwiek książkę w trakcie czytania, ale w tym przypadku inaczej nie mogłem postąpić. Powieść ta pełna jest kłamstw historycznych, zaś sama postać królowej Marysieńki została przedstawiona przez autorkę w najgorszym świetle, jako osoba pozbawiona zalet. Ponadto ogromnym mankamentem powieści jest jej struktura oraz styl, jakim jest pisana. Krótko mówiąc, nie polecam.

Bardzo rzadko zdarza mi się przerwać jakąkolwiek książkę w trakcie czytania, ale w tym przypadku inaczej nie mogłem postąpić. Powieść ta pełna jest kłamstw historycznych, zaś sama postać królowej Marysieńki została przedstawiona przez autorkę w najgorszym świetle, jako osoba pozbawiona zalet. Ponadto ogromnym mankamentem powieści jest jej struktura oraz styl, jakim jest...

Po lekturze "Żony astronoma" spodziewałam się, że "Świat..." będzie na podobnym poziomie. Jak się okazało, myliłam się.
Książka jest po prostu słaba.
Nagminnie używane zwroty: "Bóg jeden mi świadkiem", "Bóg jeden wie" i "koniec końcem"
Polska przedstawiona w taki sposób jakby mieszkanie w tym kraju było największą karą boską.
Marysieńka przedstawiona jako postać bardzo narcystyczna, egocentryczna, a do tego bardzo infantylna, co u jedenastoletniej dziewczynki mogło nie dziwić, ale u dziewiętnastoletniej kobiety, już tak.

Po lekturze "Żony astronoma" spodziewałam się, że "Świat..." będzie na podobnym poziomie. Jak się okazało, myliłam się.
Książka jest po prostu słaba.
Nagminnie używane zwroty: "Bóg jeden mi świadkiem", "Bóg jeden wie" i "koniec końcem"
Polska przedstawiona w taki sposób jakby mieszkanie w tym kraju było największą karą boską.
Marysieńka przedstawiona jako postać bardzo...

No i kurka gdzie jest drugi tom ja się pytam?

Książki historyczne lubię i pochłaniam od czasu do czasu, historią pasjonowałam się lata temu i sentyment pozostał. Niniejsza pozycja nie odbiega zanadto od obecnych trendów fabularyzowania wydarzeń historycznych, ale też nie jest zła.

Lekkim przerażeniem, muszę przyznać, napawał mnie dość infantylny wstęp, na szczęście okazało się że autorka zrezygnowała z tej konwencji w dalszym toku. Pozycja wciągająca, czyta się wartko, mimo mnogości szczegółów nie trudno śledzić wątki. Z drugiej strony jakoś trudno polubić główną bohaterkę, za mocno kreowaną na sierotkę i obrażalską pannę. Niestety książka urywa się w najciekawszym momencie- ślubie z Sobieskim, a drugiego tomu, mimo szumnych zapowiedzi, od paru lat nie widać. Szczerze mówiąc, gdybym wiedziała o tym wcześniej najprawdopodobniej nie sięgnęłabym po tę pozycję.

No i kurka gdzie jest drugi tom ja się pytam?

Książki historyczne lubię i pochłaniam od czasu do czasu, historią pasjonowałam się lata temu i sentyment pozostał. Niniejsza pozycja nie odbiega zanadto od obecnych trendów fabularyzowania wydarzeń historycznych, ale też nie jest zła.

Lekkim przerażeniem, muszę przyznać, napawał mnie dość infantylny wstęp, na szczęście...

Maria Kazimiera d' Arquien zasłynęła jako nieliczna polska królowa, która wyszła za maż z miłości. Ale po drodze do szczęścia tak różowo nie było, o czym opowiada książka Kornelii Stepan. Ponieważ obejmuje ona tylko historię kobiety do potajemnego ślubu z chorążym Janem Sobieskim, pozwala to mieć nadzieję, że jednak poznamy ciąg dalszy.
Maria często cierpi z powodu plotek o swoim rzekomo nieprawym pochodzeniu. Maria Ludwika, żona polskiego króla, przygarnęła ją na swoim dworze, ale jako dziecko maria pobierała też nauki w ojczyźnie, we Francji. Towarzyszymy naszej bohaterce już w wieku dziecięcym. Jest niestety związana lojalnością z Marią Ludwiką, przez co królowa wyznacza jej na męża podstarzałego Jana Zamojskiego, rozpustnika i hulakę, co prawda zamożnego i ustosunkowanego, ale dręczonego przez chorobę weneryczną. Oczywisśie o tej przypadłości młodziutka narzeczone nic nie wiedziała przed ślubem. Już mając 14 lat zadurzyła się, prawdopodobnie z wzajemnością w Janie Sobieskim. Ponieważ zbuntował się on królowi, i niechętnie patrzył na stronnictwo francuskie w polskim sejmie, nie było mowy o ich zaślubinach. Maria żyła w niepewnych czasach, gdy Rzeczpospolita została spustoszona przez Szwedów. Dwór przenosił się z Warszawy do Krakowa, Zwierzyńca czy Lublina w obawie przez wojskami wroga. Sytuacja polityczna, zmagania poszczególnych frakcji, rozbicie polskiej szlachty są tutaj w interesujący sposób przedstawione i rzetelnie opisane.

Nie wiem, czy autorka puściła wodze fantazji, czy rzeczywiście wbrew woli otoczenia Marysieńka oddała Janowi swoje dziewictwo będąc narzeczoną Zamojskiego. Starała się być dobrą żoną dla wrednego, rozpustnego męża, który odwlekał noc poślubną bo miał nawrót syfilisu. Małżeństwo nie było zbyt udane, zwłaszcza że w każdej kolejnej ciąży kobieta obawiała się , że dzieci będą zdeformowane. sama też była kruchego zdrowia, odbywała kolejne podróże " do wód", np. we Francji, by się ratować. Gdy umarł król, zaczęła się batalia by wybrać odpowiedniego następcę. Okres bezkrólewia i związane z nim problemy też są ciekawie zrelacjonowane. Ponieważ Sobieski był kochliwy, mimo płomiennej korespondencji z Marią, plotki o jego domniemanych podbojach czy narzeczeństwie z podkomorzyną często zachmurzały jej oblicze. W każdym razie musieli pokonać wszelkie przeszkody po śmierci Zamojskiego by być razem. Ich sekretny ślub też był wymogiem okoliczności politycznych.
Nie znalazłam tu stricte antypolskiego nastawienia, o którym mówili inni recenzenci. To, że stan dróg w Rzeczpospolitej już wtedy był pożałowania godny, to tylko chyba stwierdzenie faktu? Co prawda Maria krytykuje surowość wielu zamków, brak rozrywek na prowincji, ale ma sporo racji. Ogólnie polecam z czystym sumieniem, bo bohaterka ciekawa, z uporem dążąca do swego szczęścia, nietuzinkowa jak na czasy w których przyszło jej żyć.

Maria Kazimiera d' Arquien zasłynęła jako nieliczna polska królowa, która wyszła za maż z miłości. Ale po drodze do szczęścia tak różowo nie było, o czym opowiada książka Kornelii Stepan. Ponieważ obejmuje ona tylko historię kobiety do potajemnego ślubu z chorążym Janem Sobieskim, pozwala to mieć nadzieję, że jednak poznamy ciąg dalszy.
Maria często cierpi z powodu plotek...

Kiedy jakiś czas temu postanowiłam przeczytać wszystkie książki, które kiedyś kupiłam ale nigdy nie przeczytałam, miałam nadzieję odkryć nowe fascynujące mnie historie. Niestety, im dalej w las tym wydaje się, że gorzej.

Jak widać po ilości gwiazdek pozycja nie przypadła mi go gustu.

Nie chcę się znęcać. Moim zdaniem książka jest słaba, nieciekawa i antypolska.

Od tej pory postanawiam bezwzględnie - jeżeli nie znam autora zanim kupię papierową wersję najpierw bezwzględnie ebook!

Nie polecam. Do autorki nie powrócę. Książka idzie na kupkę do oddania.

Kiedy jakiś czas temu postanowiłam przeczytać wszystkie książki, które kiedyś kupiłam ale nigdy nie przeczytałam, miałam nadzieję odkryć nowe fascynujące mnie historie. Niestety, im dalej w las tym wydaje się, że gorzej.

Jak widać po ilości gwiazdek pozycja nie przypadła mi go gustu.

Nie chcę się znęcać. Moim zdaniem książka jest słaba, nieciekawa i antypolska.

Od tej...

Bardzo dobra powieść historyczna.Świetnie przedstawiona sama postać Marii Kazimiery Sobieskiej, wcześniej Zamoyskiej na tle ówczesnej sytuacji politycznej i społecznej. Dobrze zobrazowane środowisko w jakim obracała się główna bohaterka.
Z wielką niecierpliwością czekam na drugą część.
Książka warta przeczytania !

Bardzo dobra powieść historyczna.Świetnie przedstawiona sama postać Marii Kazimiery Sobieskiej, wcześniej Zamoyskiej na tle ówczesnej sytuacji politycznej i społecznej. Dobrze zobrazowane środowisko w jakim obracała się główna bohaterka.
Z wielką niecierpliwością czekam na drugą część.
Książka warta przeczytania !