Thorgal: Ofiara

Ostatnie zeszyty, około 3,4 pojawia się pytanie dotyczące całej rodziny Aegirsonów. Mianowicie czy Thorgal nie miał któregoś z przodków o blond włosach i jak silna była krew Gandalfa Szalonego. Zapraszam wszystkich sympatyków na 30 zeszyt. Mam nadzieję, że dobrze policzyłem - Ja, Jolan.

Ostatnie zeszyty, około 3,4 pojawia się pytanie dotyczące całej rodziny Aegirsonów. Mianowicie czy Thorgal nie miał któregoś z przodków o blond włosach i jak silna była krew Gandalfa Szalonego. Zapraszam wszystkich sympatyków na 30 zeszyt. Mam nadzieję, że dobrze policzyłem - Ja, Jolan.

Coraz lepiej? Tak. Po niezbyt dobrze oddających rysy postaci rysunkach z "Kriss de Valnor" - "Ofiara" to artystyczne i piękne dzieło. Rosiński powrócił do formy i namalował cudowne, kolorowe i łapiące za serce kadry. Thorgal znów wygląda jak Thorgal, Jolan jak Jolan, a Aaricia czy Vigrid błyszczą blaskiem dawnych, pierwszych zeszytów.

Co prawda wolę bardziej przyziemne odcinki Thorgala, gdzie bogowie nie mieszają się w życie naszej ulubionej rodziny, ale tajemnica Manthora mnie zaintrygowała. Jestem ciekawa, jak zmieni się Jolan pod wpływem jego nauk.

Coraz lepiej? Tak. Po niezbyt dobrze oddających rysy postaci rysunkach z "Kriss de Valnor" - "Ofiara" to artystyczne i piękne dzieło. Rosiński powrócił do formy i namalował cudowne, kolorowe i łapiące za serce kadry. Thorgal znów wygląda jak Thorgal, Jolan jak Jolan, a Aaricia czy Vigrid błyszczą blaskiem dawnych, pierwszych zeszytów.

Co prawda wolę bardziej przyziemne...

Ciąg dalszy niezbyt wesołych przygód Thorgala i jego rodziny. Jak dla mnie scenariusz świetny, a i przejście z rysunku na malowanie wydaje się bardzo interesującą zmianą. Wyszło rewelacyjnie moim zdaniem, wszystko wygląda pięknie!

Ciąg dalszy niezbyt wesołych przygód Thorgala i jego rodziny. Jak dla mnie scenariusz świetny, a i przejście z rysunku na malowanie wydaje się bardzo interesującą zmianą. Wyszło rewelacyjnie moim zdaniem, wszystko wygląda pięknie!

Wielka rewolucja, czyli zmiana stylu Rosińskiego z rysunkowego na malarski. Efekt jest interesujący, odświeżający i estetycznie przyjemny. Fabularnie tom też daje radę, choć ponownie czuć odgrzewanego kotleta i pewne znużenie, bo znowu bogowie się uwzięli, znowu Frigg pomaga, znowu Strażniczka Kluczy, tylko jeszcze bardziej goła. Koncepcja Międzyświata jednak ciekawa i Jolan znowu zaczyna wyrastać na bardziej heroiczną postać, chociaż samo uzdrowienie Thorgala przedstawione jest w sposób rozczarowujący. Jako pożegnalny tom Van Hamme'a "Ofiara" wypada dobrze - zamyka pewne wątki i sygnalizuje nowe otwarcie na Jolana.

Wielka rewolucja, czyli zmiana stylu Rosińskiego z rysunkowego na malarski. Efekt jest interesujący, odświeżający i estetycznie przyjemny. Fabularnie tom też daje radę, choć ponownie czuć odgrzewanego kotleta i pewne znużenie, bo znowu bogowie się uwzięli, znowu Frigg pomaga, znowu Strażniczka Kluczy, tylko jeszcze bardziej goła. Koncepcja Międzyświata jednak ciekawa i...

Na początek zwraca uwagę inna grafiku komiksu. Dla mnie zmiana na minus, kreska Rosińskiego bywała również lepsza. Jeśli idzie o historię, to nieco powielane są tu wcześniejsze pomysły, autorzy wracają do kilku "starych znajomych" naszego bohatera... No i wracamy na Północ. Niby nic specjalnie ciekawego, jednak postać Manthora tak intryguje, że aż chce się sięgnąć po kolejne tomy. No i co z Jolanem?!

Na początek zwraca uwagę inna grafiku komiksu. Dla mnie zmiana na minus, kreska Rosińskiego bywała również lepsza. Jeśli idzie o historię, to nieco powielane są tu wcześniejsze pomysły, autorzy wracają do kilku "starych znajomych" naszego bohatera... No i wracamy na Północ. Niby nic specjalnie ciekawego, jednak postać Manthora tak intryguje, że aż chce się sięgnąć po...

Uwielbiam Thorgala, ale tu dużo rzeczy idzie nie tak. Malowanie (zamiast rysunku) to nie był dobry ruch, bo choć początek i dziesiątki kadrów wyglądają zachwycająco, to ogólne wrażenie jest mocno średnie. Sam Thorgal wygląda momentami jak menel z Wejherowa - co, wierzcie mi, nie jest komplementem.
W historii dołączają starzy znajomi, pojawia się drama z bogami w tle i w końcu zapadła decyzja, by ciężar opowieści z tytułowego bohatera przerzucać na kolejne pokolenie.

Uwielbiam Thorgala, ale tu dużo rzeczy idzie nie tak. Malowanie (zamiast rysunku) to nie był dobry ruch, bo choć początek i dziesiątki kadrów wyglądają zachwycająco, to ogólne wrażenie jest mocno średnie. Sam Thorgal wygląda momentami jak menel z Wejherowa - co, wierzcie mi, nie jest komplementem.
W historii dołączają starzy znajomi, pojawia się drama z bogami w tle i w...

Ostatni album stworzony w duecie Rosiński-Van Hamme to jednocześnie pierwszy "malarski" zeszyt cyklu, co było dla mnie miłą odmianą. Fabularnie "Ofiara" jest powrotem do postaci i motywów znanych z wcześniejszych tomów, jak również bardziej baśniowej estetyki. W sumie średniaczek

Ostatni album stworzony w duecie Rosiński-Van Hamme to jednocześnie pierwszy "malarski" zeszyt cyklu, co było dla mnie miłą odmianą. Fabularnie "Ofiara" jest powrotem do postaci i motywów znanych z wcześniejszych tomów, jak również bardziej baśniowej estetyki. W sumie średniaczek

Nie tylko historia wyraźnie słabsza, powolna i nieciekawa, ale jakby i rysunek gorszy.

Nie tylko historia wyraźnie słabsza, powolna i nieciekawa, ale jakby i rysunek gorszy.

Niestety coraz gorzej zarówno fabularnie jak i wizualnie.

Niestety coraz gorzej zarówno fabularnie jak i wizualnie.

Pożegnanie Van Hamme'a z serią, jednocześnie jest to pierwszy zeszyt nie rysowany, a malowany.
Wyszło bardzo dobrze. A w treści: wędrówki Thorgala i jego rodziny ciąg dalszy. Wracają postaci z poprzednich tomów. Jest ocalenie kosztem ofiary. Wracają również demony przeszłości. Na dodatek jest też kadr jakby wzięty z Mrocznej Wieży. Super!!

Pożegnanie Van Hamme'a z serią, jednocześnie jest to pierwszy zeszyt nie rysowany, a malowany.
Wyszło bardzo dobrze. A w treści: wędrówki Thorgala i jego rodziny ciąg dalszy. Wracają postaci z poprzednich tomów. Jest ocalenie kosztem ofiary. Wracają również demony przeszłości. Na dodatek jest też kadr jakby wzięty z Mrocznej Wieży. Super!!