Zniewalający ciąg dalszy historii rodziny kippów. Swoje zachwyty nad sposobem pisania autorki zawarłam w opinii o pierwszym tomie tej serii, więc nie będę się tu powtarzać. Napomknę jedynie, że zadziwiająco dobrze mi się czyta taki tekst - surowy, zwięzły, pozbawiony praktycznie interpunkcji a nacechowany emocjami i konkretami. Może interpunkcja wcale nie jest taka konieczna?
Szkoda, że nie mam ostatniego tomu pod ręką, niestety w bibliotekach ta seria jest coraz trudniej uchwytna, więc będę musiała poczekać. Ale może to dobrze. Może poznana do tej pory historia jany i brora ułoży mi się w głowie, bo czuję, że jej zamknięcie może być najbardziej tragiczne z możliwych. To jest przerażające jak bardzo może być złamany człowiek po traumie dzieciństwa, po braku miłości rodziców, po przemocy i emocjach, które większości ludzi są kompletnie obce. Te emocje wylewają się z każdej strony tej książki i tak bardzo pochłaniają czytelnika, że czasami brakuje oddechu, brakuje empatii i zrozumienia. Bo niektórych mechanizmów, które kierują ofiarami, takimi jak jana nie jesteśmy w stanie zrozumieć. Mimo, że autorka wyraziście i kompetentnie je rysuje, mimo, że sama bohaterka umie je nazwać i chyba rozumieć to są one tak tragiczne, tak mroczne, tak bestialsko obciążające psychikę a jednocześnie tak pochłaniające w ich poznaniu. Niezmiennie jestem zachwycona tą serią, mimo iż widzę jaki to paradoks w zachwycie nad dramatyzmem fabuły. Śmiem twierdzić, że to najlepsza seria skandynawska, jaka kiedykolwiek powstała. I najlepsza seria w ogóle. Polecam. Pierwszy i drugi tom to książki przez duże K a trzeci mam nadzieję i nieokreślone bliżej wrażenie będzie dopełniał całości.
*małe litery nazw własnych w opinii odzwierciedlają sposób pisania ich w książce

Zniewalający ciąg dalszy historii rodziny kippów. Swoje zachwyty nad sposobem pisania autorki zawarłam w opinii o pierwszym tomie tej serii, więc nie będę się tu powtarzać. Napomknę jedynie, że zadziwiająco dobrze mi się czyta taki tekst - surowy, zwięzły, pozbawiony praktycznie interpunkcji a nacechowany emocjami i konkretami. Może interpunkcja wcale nie jest taka...

Druga część chyba jeszcze lepsza jak pierwsza. Czytało się wyśmienicie. Niesamowicie wciągająca historia, mimo że pełna dramatu i przykrych sytuacji.

Druga część chyba jeszcze lepsza jak pierwsza. Czytało się wyśmienicie. Niesamowicie wciągająca historia, mimo że pełna dramatu i przykrych sytuacji.

Ciąg dalszy opowieści o życiu janykippo. Tym razem poznajemy wioskę, z której pochodzi aatka, wspólnotę, która zaszczuwa wszystkich outsiderów, kolejnych mężczyzn, którzy uzurpują sobie za wiele władzy i nadużywają jej w najpodlejszy sposób...
Równie dobry tom jak pierwszy. Tak samo trudny w odbiorze ze względu na opisywaną rzeczywistość, równie świetny ze względu na język.

Ciąg dalszy opowieści o życiu janykippo. Tym razem poznajemy wioskę, z której pochodzi aatka, wspólnotę, która zaszczuwa wszystkich outsiderów, kolejnych mężczyzn, którzy uzurpują sobie za wiele władzy i nadużywają jej w najpodlejszy sposób...
Równie dobry tom jak pierwszy. Tak samo trudny w odbiorze ze względu na opisywaną rzeczywistość, równie świetny ze względu na język.

Trzyma ten sam poziom co pierwszy tom.

Trzyma ten sam poziom co pierwszy tom.

"𝘕𝘪𝘦 𝘻𝘢𝘮𝘪𝘦𝘳𝘻𝘢ł𝘢𝘮 𝘱𝘰 𝘯𝘪𝘦𝘫 𝘱ł𝘢𝘬𝘢ć. 𝘈𝘭𝘦 𝘯𝘪𝘦 𝘤𝘩𝘤𝘪𝘢ł𝘢𝘮 𝘵𝘦ż ż𝘦𝘣𝘺 𝘶𝘮𝘢𝘳ł𝘢".

Matka zmarła. Jana razem z bratem wyruszają do jej rodzinnej wsi, gdzie pragnęła być pochowana. Jana na nowo uczy się wybaczać, zrozumieć i żyć.
Na miejscu dowiaduje się, że traumy z przed lat powracają a demony z przeszłości zawsze mają imię. Rozpoczyna się walka o przetrwanie, walka o wszystko. Jannakippo, kobieta skrzywdzona i nieufna ale jakże waleczna. Walczy w obronie słabszych, w obronie kobiet i dzieci.

Smirnoff po raz kolejny ukazuje świat bez filtrów. Przygląda się rodzeństwu, obnaża ich i w sposób okrutny i niszczący pozwala zajrzeć w najgłębszą ciemność duszy.
Boże, jak ta historia boli, jak krzyczy, głośno i przeraźliwie. Tu nie ma drogi na skróty. To świat w którym kobiety są tłamszone i zaślepione. W imię surowych zasad religii w ich świecie rządzi zakaz radości, zakaz czytania książek, tu nie można słuchać muzyki. Tu nie ma nawet Boga! Bo gdyby był, czy pozwolił by na to wszystko?

Smirnoff po raz kolejny przedstawiła samotny świat, surowy i przerażający do bólu. To historia pełna krzywd i niewypowiedzianych słów. To historia, którą trzeba poznać aby poczuć i zrozumieć świat Janykippo.
Takie historie poruszą dogłębnie. Takie, które czuje się jeszcze długo po przeczytaniu.


Przede mną ostatnia część szweckiej trylogii i boję się. Czy to będzie pożegnanie? Czy przebywając najtrudniejszą drogę jaką jest życie, Janakippo wróci do domu?
Polecam z całego serduszka!

"𝘕𝘪𝘦 𝘻𝘢𝘮𝘪𝘦𝘳𝘻𝘢ł𝘢𝘮 𝘱𝘰 𝘯𝘪𝘦𝘫 𝘱ł𝘢𝘬𝘢ć. 𝘈𝘭𝘦 𝘯𝘪𝘦 𝘤𝘩𝘤𝘪𝘢ł𝘢𝘮 𝘵𝘦ż ż𝘦𝘣𝘺 𝘶𝘮𝘢𝘳ł𝘢".

Matka zmarła. Jana razem z bratem wyruszają do jej rodzinnej wsi, gdzie pragnęła być pochowana. Jana na nowo uczy się wybaczać, zrozumieć i żyć.
Na miejscu dowiaduje się, że traumy z przed lat powracają a demony z przeszłości zawsze mają imię. Rozpoczyna się walka o przetrwanie, walka o wszystko....

chętnie bym zobaczyła ekranizację tej trylogii,
dużo tu ciemnych postaci, ale nic nie jest czarno białe, tak jak i w życiu, choć z drugiej strony, niektóre rzeczy są tak proste i na wyciągnięcie reki, też, tak jak i w życiu,
fajna część druga, po dobrej pierwszej, 3cia przede mną

chętnie bym zobaczyła ekranizację tej trylogii,
dużo tu ciemnych postaci, ale nic nie jest czarno białe, tak jak i w życiu, choć z drugiej strony, niektóre rzeczy są tak proste i na wyciągnięcie reki, też, tak jak i w życiu,
fajna część druga, po dobrej pierwszej, 3cia przede mną

Nie jest to łatwa lektura. Fabuła jak i styl autorki wymagają skupienia. Ogrom problemów, emocji. Surowa proza bez upiększeń. Polecam.

Nie jest to łatwa lektura. Fabuła jak i styl autorki wymagają skupienia. Ogrom problemów, emocji. Surowa proza bez upiększeń. Polecam.

Karin Smirnoff Jedziemy z matką na Północ to drugi tom Sagii Rodziny Kippów.
Po przeczytaniu pierwszego tomu, byłam ciekawa jakie emocje będą mi towarzyszyły przy drugim tomie. Matka rodzieństwa Kippo umiera, życzyła sobie, żeby zostać pochowana w swojej rodzinnej wiosce i tam właśnie toczą się wydarzenia opisane w drugim tomie.
Matka pozostawiła po sobie dom, który zapiała swoim dzieciom Janie i Brorowi. Myślę, że dom miał być symbolem, ich cierpienia, ich bólu i rozbitej rodziny. W wiosce rządzi wspólnota regligijna, która podporządkowuje sobie całe życie mieszkańców. Jednak Jana pokazuje swój silny charakter i nie godzi się na reguły tam panujące, jej bunt, pokazuje jaki ma silny charakter, a jednocześnie jak bardzo pragnie opieki i miłości. Traumy wyniesione z dzieciństwa nie pozwalają jej budować dobrych i prawdziwych relacji.
Natomiast Bror staje się nagle bardzo spolegliwy i podporządkowany, próbuje ułożyć sobie swoje życie, jednak kosztuje go naprawdę dużo wysiłku.
W drugim tomie czytelnik poznaje nowe postaci, nowe znajomości, które niosą nowe możliwości dla bohaterów.
Zakończenie jest bardzo emocjonujące i zaskakujące.
Nie pozostaje mi nic innego jak rozpocząc czytanie trzeciego tomu – ostatniego.

Karin Smirnoff Jedziemy z matką na Północ to drugi tom Sagii Rodziny Kippów.
Po przeczytaniu pierwszego tomu, byłam ciekawa jakie emocje będą mi towarzyszyły przy drugim tomie. Matka rodzieństwa Kippo umiera, życzyła sobie, żeby zostać pochowana w swojej rodzinnej wiosce i tam właśnie toczą się wydarzenia opisane w drugim tomie.
Matka pozostawiła po sobie dom, który...

Ojjj... Nie zrobiła już na mnie takiego wrażenia jak pierwsza część, może dlatego, że byłam nastawiona na smutek i łzy. Wiem czego się spodziewać. Tymczasem, gdy w części 1 był żal, tak w części 2 była złość. Główna bohaterka straciła szacunek w moich oczach i ta bardzo !! Na początku historii bardzo współczułam bohaterom, czułam ich cierpienie, a tutaj w pewnym momencie odczułam, że sami są sobie winni za swoje niezdecydowanie. Oczywiście to moje odczucia.
Bardzo emocjonalna tak czy siak.
1 smutek
2 złość
3.... czyżby radość?

Ojjj... Nie zrobiła już na mnie takiego wrażenia jak pierwsza część, może dlatego, że byłam nastawiona na smutek i łzy. Wiem czego się spodziewać. Tymczasem, gdy w części 1 był żal, tak w części 2 była złość. Główna bohaterka straciła szacunek w moich oczach i ta bardzo !! Na początku historii bardzo współczułam bohaterom, czułam ich cierpienie, a tutaj w pewnym momencie...

Moim skromnym zdaniem ten drugi tom miał w sobie mniej emocji. Poznajemy tu historie matki i siostry głównej bohaterki - Mari. W szoku jestem, że wydarzenia toczą się w 2017 roku... przedstawiona szwedzka społeczność i tzw. Wspólnota religijna jest mocno zacofana. W pierwszej części również był wyczuwalny klimat "średniowiecza". Bardzo zaskakujące zakończenie, ciekawa jestem ostatniego tomu!

Moim skromnym zdaniem ten drugi tom miał w sobie mniej emocji. Poznajemy tu historie matki i siostry głównej bohaterki - Mari. W szoku jestem, że wydarzenia toczą się w 2017 roku... przedstawiona szwedzka społeczność i tzw. Wspólnota religijna jest mocno zacofana. W pierwszej części również był wyczuwalny klimat "średniowiecza". Bardzo zaskakujące zakończenie, ciekawa...