Niech ludzie mówią co chcą, mnie osobiście podobała się ta książka. Ukazała nam postać zwykłego człowieka, którym Alan był po za kamerami. Człowieka, który tak jak my jest szczęśliwy. Kocha swoja drugą połówkę, spotyka się że znajomymi i przyjaciółmi, ale również jest zmęczony, ma złe dni i choruje.

Niech ludzie mówią co chcą, mnie osobiście podobała się ta książka. Ukazała nam postać zwykłego człowieka, którym Alan był po za kamerami. Człowieka, który tak jak my jest szczęśliwy. Kocha swoja drugą połówkę, spotyka się że znajomymi i przyjaciółmi, ale również jest zmęczony, ma złe dni i choruje.

Ciekawy wgląd w przemyślenia świetnego aktora. Natomiast sama forma dziennika nie do końca do mnie przemawia.

Ciekawy wgląd w przemyślenia świetnego aktora. Natomiast sama forma dziennika nie do końca do mnie przemawia.

„I ten głos! Och, ten głos…” – trudno czytać te dzienniki nie słysząc głosu Rickmana. Fakty, osoby, opisy sytuacji i wreszcie przemyślenia. W takiej właśnie kolejności. Z tych zapisków wyłania się postać osoby wykształconej, wszechstronnej i wrażliwej. Jest świadomy swoich słabości, bulwersuje go komercyjny wymiar kina i teatru. Nie gryzie się w język, ale mamy tu ledwie próbkę jego cynicznego dowcipu – ingerencja edytorska jest wręcz namacalna.

„I ten głos! Och, ten głos…” – trudno czytać te dzienniki nie słysząc głosu Rickmana. Fakty, osoby, opisy sytuacji i wreszcie przemyślenia. W takiej właśnie kolejności. Z tych zapisków wyłania się postać osoby wykształconej, wszechstronnej i wrażliwej. Jest świadomy swoich słabości, bulwersuje go komercyjny wymiar kina i teatru. Nie gryzie się w język, ale mamy tu ledwie...

Zapiski Rickmana nie są równoważne z biografią. Są to fakty, przemyślenia, opisy sytuacji, które akurat w danym dniu zwróciły uwagę Alana. Nie ma wszystkich ważnych faktów z jego życia ani wielu uczuć, które może chciałby zawrzeć w swojej biografii. Dzienniki były dla niego. Dzięki temu my możemy przez chwilę wejść w jego świat - codzienność, nie ważnych faktów.
Nie była to dla mnie lekka lektura. Ale z pewnością wartościowa.

Zapiski Rickmana nie są równoważne z biografią. Są to fakty, przemyślenia, opisy sytuacji, które akurat w danym dniu zwróciły uwagę Alana. Nie ma wszystkich ważnych faktów z jego życia ani wielu uczuć, które może chciałby zawrzeć w swojej biografii. Dzienniki były dla niego. Dzięki temu my możemy przez chwilę wejść w jego świat - codzienność, nie ważnych faktów.
Nie była to...

Nie wiem, czemu ją doczytałam (prawie) do końca. Potwierdza tylko teorię, że aktorzy (większość) wypadają najlepiej, jak ktoś dla nich pisze teksty. I że nie wszystkie dzienniki są warte druku. Choć tu przynajmniej jest cień samoświadomości: 11.06.07 " Czytam fragment tego dziennika. Tylu ludzi, tyle miejsc. Jedzenie, picie. Niewiele tu jednak myslenia, kształtowania, działania... " idealna recenzja.

Nie wiem, czemu ją doczytałam (prawie) do końca. Potwierdza tylko teorię, że aktorzy (większość) wypadają najlepiej, jak ktoś dla nich pisze teksty. I że nie wszystkie dzienniki są warte druku. Choć tu przynajmniej jest cień samoświadomości: 11.06.07 " Czytam fragment tego dziennika. Tylu ludzi, tyle miejsc. Jedzenie, picie. Niewiele tu jednak myslenia, kształtowania,...

Ciekawy wgląd w życie prywatne bardzo znanego aktora. Niestety bez większego rysu biograficznego trochę ciężko się czyta. Jest to niczym spis znanych osobistości i wypraw Alan Rickmana z podglądem na urywki z prób teatralnych lub filmowych. Mamy też prywatne przemyślenia, często skrótowe . Nie żałuję, że przeczytałam, wraz z notą końcową Rimy Horton poczułam smutek , że odszedł tak wszechstronny człowiek , ale dla dopełnienia obrazu chciałabym móc przeczytać prawdziwą biografię. Wtedy dzienniki będą tym cenniejszą skarbnicą duszy aktora.

Ciekawy wgląd w życie prywatne bardzo znanego aktora. Niestety bez większego rysu biograficznego trochę ciężko się czyta. Jest to niczym spis znanych osobistości i wypraw Alan Rickmana z podglądem na urywki z prób teatralnych lub filmowych. Mamy też prywatne przemyślenia, często skrótowe . Nie żałuję, że przeczytałam, wraz z notą końcową Rimy Horton poczułam smutek , że...

Książka jest bardzo dobra, ale ..... ocenzurowanie jest zbytnie, czasami ciężko się połapać o co chodzi, poskładać fakty i wydarzenia. Chwilami jest po prostu nudno . Raczej jest to pozycja dla fanów.

Książka jest bardzo dobra, ale ..... ocenzurowanie jest zbytnie, czasami ciężko się połapać o co chodzi, poskładać fakty i wydarzenia. Chwilami jest po prostu nudno . Raczej jest to pozycja dla fanów.

Ciężko ocenić dzienniki. Dlatego oceny nie wystawiam. Ale męczyłam się bardzo podczas lektury. Myślę, że Alan Rickman zasługuje na prawdziwą biografię, ewentualnie z wplecionymi wpisami z dzienników. Bo jego zapiski pewnie mają ogromne znaczenie dla osób, którym był bliski, ale dla zwykłych czytelników raczej niewiele wniosą...

Ciężko ocenić dzienniki. Dlatego oceny nie wystawiam. Ale męczyłam się bardzo podczas lektury. Myślę, że Alan Rickman zasługuje na prawdziwą biografię, ewentualnie z wplecionymi wpisami z dzienników. Bo jego zapiski pewnie mają ogromne znaczenie dla osób, którym był bliski, ale dla zwykłych czytelników raczej niewiele wniosą...

Ig:ksiazki_wloczykija
Alan Rickman, nie tylko niezapomniany aktor, ale i utalentowany obserwator, otwiera przed nami drzwi do swojego świata w fascynujących "Dziennikach". To nie tylko zbiór myśli, to podróż przez czas i przestrzeń z jednym z najjaśniejszych talentów swojego pokolenia.

Co mnie najbardziej urzekło? To, jak Rickman mistrzowsko łączy swoje doświadczenia sceniczne i filmowe z głębokim spojrzeniem na życie. Jego pisanie jest jak odsłanianie kurtyny, odkrywanie kulis, w których przeplatają się światła teatru i kamery filmowej. Czytelnik wędruje z nim przez plany filmowe i za teatralne kurtyny, doświadczając fascynującego procesu tworzenia sztuki.

Rickman nie tylko ujawnia swoje zawodowe tajemnice, ale także otwiera drzwi do swojego prywatnego świata. Jego opowieści o podróżach, pasjach i przyjaźniach są jak tajemnicze kartki z osobistego pamiętnika. Prawdziwa uczta dla tych, którzy pragną spojrzeć za kulisami życia jednego z najbardziej utalentowanych artystów.

Przy lekturze "Dzienników" towarzyszymy Rickmanowi w jego warsztatowej kuchni, śmiejemy się z anegdot, płyniemy w emocjach, które wypełniają pracę aktora. To jak rozmowa z przyjacielem, uczestniczenie w fascynującej podróży przez jego umysł, gdzie humor i głębokie spojrzenie na świat splatają się w jedną niezwykłą opowieść.

To nie tylko książka – to intymny dialog z geniuszem, który dzieli się swoją pasją i mądrością. Rickman nie tylko zdobywa serca widzów na ekranie, ale i pisze się do nich bezpośrednio, pozostawiając niezapomniane wrażenia. Czytanie tych "Dzienników" to podróż, którą warto odważyć się podjąć.

Ig:ksiazki_wloczykija
Alan Rickman, nie tylko niezapomniany aktor, ale i utalentowany obserwator, otwiera przed nami drzwi do swojego świata w fascynujących "Dziennikach". To nie tylko zbiór myśli, to podróż przez czas i przestrzeń z jednym z najjaśniejszych talentów swojego pokolenia.

Co mnie najbardziej urzekło? To, jak Rickman mistrzowsko łączy swoje doświadczenia...

Dzienniki Alana Rickmana pozwalają przede wszystkim podglądnąć życie rozchwytywanego aktora. Są tu, oczywiście, również przemyślenia Rickmana, ale głównie pisał o tym, jak wygląda jego codzienność. Można więc tu znaleźć informacje na temat pracy, podróży, życia prywatnego, zdrowia, sztuki, spotkań ze znanymi przyjaciółmi czy politykami itd. Z tej książki możemy się też dowiedzieć, jaki Rickman był naprawdę - wrażliwy, empatyczny, zabawny, ale i szczery i często poirytowany. Choć dzienniki są bardzo długie (w ebooku to ponad 900 stron) to czyta się je błyskawicznie. Ciekawym dodatkiem są fragmenty wcześniejszych dzienników - publikacja skupia się na tekstach od połowy 1993 do niemal końca 2015 roku, a dodatek obejmuje fragmenty z lat 70 i 80 - są one pełne przemyśleń na temat życia i aktorstwa. Świetna lektura, zdecydowanie polecam tę pozycję fanom Rickmana.

Dzienniki Alana Rickmana pozwalają przede wszystkim podglądnąć życie rozchwytywanego aktora. Są tu, oczywiście, również przemyślenia Rickmana, ale głównie pisał o tym, jak wygląda jego codzienność. Można więc tu znaleźć informacje na temat pracy, podróży, życia prywatnego, zdrowia, sztuki, spotkań ze znanymi przyjaciółmi czy politykami itd. Z tej książki możemy się też...