Nie wiem skąd tak wysoka ocena dla tej książki. "Wydanie świąteczne" albo "Opowieść świąteczna", taki powinien być tytuł tej książki. Ona nie wnosi absolutnie nic do całej historii. Jest przerywnikiem, na którym autorka po prostu zarobiła. Czytanie jej męczy (bo nie ma sensu!). 2 gwiazdki tylko za spójność ze stylem itp.

Nie wiem skąd tak wysoka ocena dla tej książki. "Wydanie świąteczne" albo "Opowieść świąteczna", taki powinien być tytuł tej książki. Ona nie wnosi absolutnie nic do całej historii. Jest przerywnikiem, na którym autorka po prostu zarobiła. Czytanie jej męczy (bo nie ma sensu!). 2 gwiazdki tylko za spójność ze stylem itp.

,,Dwór Szronu i blasku gwiazd’’ nie był zły, ale nie porwał, mnie tak jak tego oczekiwałam. Minęło trochę czasu od wydarzeń z Dworu skrzydeł i zguby. Czytelnik może zobaczyć trochę normalniejsze życie Feyry i Rhysa. Ich codzienne obowiązki i problemy, z którymi muszą się mierzyć.

Podobało mi się to, że otrzymujemy perspektywę również innych bohaterów. Pozwoliło mi to na lepsze ich poznanie i zrozumienie ich wcześniejszych decyzji. Dowiedziałam się wielu nowych informacji, ale sporo się powieliło z poprzednich części. Autorka przedstawiła nam świat po wojnie i próby odbudowania tego, co zostało w jej trakcie zniszczone. Razem z bohaterami uczestniczymy w tym procesie. Podobało mi się to, że mogłam zobaczyć jak, rozwinęła się relacja miłosna Feyry i Rhysa. Dalej wyczuwałam między nimi chemie. Niektóre momenty były naprawdę urocze.

Muszę przyznać, że w trakcie czytania odczuwałam lekkie znużenie. Miałam wrażenie, że praktycznie nic się nie działo. Oczekiwałam większych emocji od tej książki. Zwłaszcza, że Maas przyzwyczaiła nas do szybkiej akcji i niesamowitych plot twistów.

,,Dwór Szronu i blasku gwiazd’’ nie był zły, ale nie porwał, mnie tak jak tego oczekiwałam. Minęło trochę czasu od wydarzeń z Dworu skrzydeł i zguby. Czytelnik może zobaczyć trochę normalniejsze życie Feyry i Rhysa. Ich codzienne obowiązki i problemy, z którymi muszą się mierzyć.

Podobało mi się to, że otrzymujemy perspektywę również innych bohaterów. Pozwoliło mi to na...

Książka przerywnik. Klimat jak w świątecznych amerykańskich filmach. Mam poczucie, że jest to pit stop przed cięższym/ bardziej obszernym formatem jaki zostanie wprowadzony w następnych tomach.

Książka przerywnik. Klimat jak w świątecznych amerykańskich filmach. Mam poczucie, że jest to pit stop przed cięższym/ bardziej obszernym formatem jaki zostanie wprowadzony w następnych tomach.

Książka przerywnik. Klimat jak w świątecznych amerykańskich filmach. Mam poczucie, że jest to pit stop przed cięższym/ bardziej obszernym formatem jaki zostanie wprowadzony w następnych tomach.

Książka przerywnik. Klimat jak w świątecznych amerykańskich filmach. Mam poczucie, że jest to pit stop przed cięższym/ bardziej obszernym formatem jaki zostanie wprowadzony w następnych tomach.

Książka przerywnik. Klimat jak w świątecznych amerykańskich filmach. Mam poczucie, że jest to pit stop przed cięższym/ bardziej obszernym formatem jaki zostanie wprowadzony w następnych tomach.

Książka przerywnik. Klimat jak w świątecznych amerykańskich filmach. Mam poczucie, że jest to pit stop przed cięższym/ bardziej obszernym formatem jaki zostanie wprowadzony w następnych tomach.

Książka przerywnik. Klimat jak w świątecznych amerykańskich filmach. Mam poczucie, że jest to pit stop przed cięższym/ bardziej obszernym formatem jaki zostanie wprowadzony w następnych tomach.

Książka przerywnik. Klimat jak w świątecznych amerykańskich filmach. Mam poczucie, że jest to pit stop przed cięższym/ bardziej obszernym formatem jaki zostanie wprowadzony w następnych tomach.

Książka przerywnik. Klimat jak w świątecznych amerykańskich filmach. Mam poczucie, że jest to pit stop przed cięższym/ bardziej obszernym formatem jaki zostanie wprowadzony w następnych tomach.

Książka przerywnik. Klimat jak w świątecznych amerykańskich filmach. Mam poczucie, że jest to pit stop przed cięższym/ bardziej obszernym formatem jaki zostanie wprowadzony w następnych tomach.

Podsumowanie dotychczasowych części. Równie dobrze można pominąć i przejść do kolejnego tomu. Najlepiej przeczytać podczas grudniowych przygotowań do świąt, w przeciwnym wypadku po prostu być przygotowanym na magiczną aurę, która panuje od pierwszej strony książki.

Podsumowanie dotychczasowych części. Równie dobrze można pominąć i przejść do kolejnego tomu. Najlepiej przeczytać podczas grudniowych przygotowań do świąt, w przeciwnym wypadku po prostu być przygotowanym na magiczną aurę, która panuje od pierwszej strony książki.

W w tej części książki, akcja przenosi czytelników kilka miesięcy po dramatycznych wydarzeniach Dworu skrzydeł i zguby. Narracja prowadzona jest z dwóch perspektyw - Feyry i Rhysa, którzy wraz z przyjaciółmi poświęcają się odbudowie zniszczonego Dworu Nocy oraz miasta. Nadchodzące Przesilenie Zimowe obiecuje chwilę wytchnienia, ale duchy przeszłości rzucają cień na spokojne święta.

Historia skupia się na Feyrze, przygotowującej się do swojego pierwszego Przesilenia Zimowego. Jednakże, wraz z upływem czasu, odkrywa, że bliscy jej ludzie skrywają głęboko ukryte rany, które mogą wpłynąć na przyszłość Dworu i całego ich świata. To zaskakujące spojrzenie na postaci, które wydawały się mocne, dodaje nowych warstw fabule.

Mimo świątecznej atmosfery, autorka utrzymuje napięcie, wprowadzając elementy tajemnicy i emocjonalnych zwrotów. Wprowadzenie perspektywy Rhysa dodaje nowego wymiaru opowieści, umożliwiając czytelnikom zanurzenie się w światze Dworu Nocy z dwóch unikalnych perspektyw.

Niewątpliwie ta część serii przynosi świeżość i nowe wyzwania, pozostawiając czytelników z niecierpliwością wyczekującymi na dalszy rozwój postaci i losy Prythian.

W w tej części książki, akcja przenosi czytelników kilka miesięcy po dramatycznych wydarzeniach Dworu skrzydeł i zguby. Narracja prowadzona jest z dwóch perspektyw - Feyry i Rhysa, którzy wraz z przyjaciółmi poświęcają się odbudowie zniszczonego Dworu Nocy oraz miasta. Nadchodzące Przesilenie Zimowe obiecuje chwilę wytchnienia, ale duchy przeszłości rzucają cień na spokojne...

Nostalgiczna, urokliwa, nieśpieszna- to pierwsze słowa, które przychodzą mi na myśl po przeczytaniu „Dworu Szronu i Blasku Gwiazd”. Po emocjonalnym rollercoasterze zafundowanym przez SJM w dwóch poprzednich częściach, miałam wrażenie że autorka wcisnęła pauzę i przedstawiła nam historię, w której niewiele się dzieje, ale dzięki której możemy pobyć z bohaterami chwilę dłużej i towarzyszyć im w codzienności. O ile sam koncept tej książki bardzo mi się podobał, tak miała ona pewne problemy i momentami mnie nudziła.

Sarah J Maas pisze niesamowicie porywające historie, ale kiedy rezygnuje z zawrotnego tempa i zaskakujących zwrotów akcji- mam wrażenie że uwidaczniają się problemy z jej stylem. Opisy spacerów po Velaris i innych codziennych aktywności bohaterów są napisane dość chaotycznie i dla mnie nie dość obrazowo. Niby spokojna akcja- a jednak człowiek się gubi. Miałam nadzieję na większą ilość interakcji między bohaterami i tych wspaniałych dialogów, które tak dobrze pamiętam z poprzednich części. Tutaj większość bohaterów w samotności mierzy się ze swoimi demonami. Nie jest to wada, ale liczyłam na coś innego :)
Co ciekawe autorka rozszerzyła narrację na pozostałe osoby z Wewnętrznego Kręgu. O ile było to ciekawe, tak nie potrafię zrozumieć czemu narracja Feyry i Rhysa jest prowadzona w pierwszej osobie, a reszty w trzeciej osobie. Wprowadziło to dodatkowe zamieszanie i wybijało mnie z rytmu.

Całościowo książka mi się podobała, chociaż nie porwała mnie jak poprzednie części. Z pewnością ma swoje momenty, ale chciałabym ich zdecydowanie więcej!! Polecam fanom serii, na uspokojenie po szalonym maratonie wojennym ;)

Nostalgiczna, urokliwa, nieśpieszna- to pierwsze słowa, które przychodzą mi na myśl po przeczytaniu „Dworu Szronu i Blasku Gwiazd”. Po emocjonalnym rollercoasterze zafundowanym przez SJM w dwóch poprzednich częściach, miałam wrażenie że autorka wcisnęła pauzę i przedstawiła nam historię, w której niewiele się dzieje, ale dzięki której możemy pobyć z bohaterami chwilę dłużej...