Jesteśmy społecznością, która kocha książki

“Bo jak kobieta, a zwłaszcza Polka, postanowi się poświęcić, nic nie pomoże!”

Przenosimy się w czasie, jest rok 1885, Warszawa. W burdelu zostaje zamordowany znany adwokat. Śledztwo prowadzi młody rosyjski policjant, który niedawno przyjechał do Warszawy z Petersburga. Podczas wykonywania czynności śledczych Aleksander Woronin poznaje córkę zamordowanego Leontynę. Początkowa niechęć dość szybko zmienia się w szczerą sympatię, która z czasem zmienia się w silne uczucie. Jednak wszystko jest nie tak, a kolejne przeszkody wydają się być nie do pokonania. Dziewczyna zaręczona jest z socjalistą, który w Cytadeli czeka na proces, a związki polsko-rosyjskie przez społeczeństwo polskie są piętnowane.

Wielowątkowa, wnikliwa perspektywa. Fabuła ciekawie poprowadzona, ukazuje trudne relacje międzyludzkie, intrygujący wątek kryminalny, a w tle prawda historyczna, która idealnie współgra z fikcją literacką. Pani Ida pisze z pasją, czuć stopniowo rosnące napięcie i wiedzę historyczną. Jest szczerze, realnie, całość dokładnie przemyślana i dopracowana w każdym szczególe. Niepodważalnym atutem powieści są bohaterowie. Skomplikowane, autentyczne, rewelacyjnie wykreowane osobowości, cały czas miałam wrażenie, że razem z nimi przemierzałem ich kręte życiowe ścieżki. Leontyna i Aleksander, do obojga poczułam sporą sympatię. Ich uczucie, które rozwija powoli, jest zakazane, a oni sami stoją po dwóch stronach barykady.

Zaskakująca intryga kryminalna, zabójstwo, obyczajowość, prawda historyczna i wątek miłosny. Wyraźnie czujemy klimat, atmosferę tamtych czasów, XIX wieczna Warszawa w całej okazałości. Intrygujący, prawdziwy obraz minionej epoki, nastroje, jakie panowały w społeczeństwie. Trudne, skomplikowane relacje polsko-rosyjskie, arystokratyczny świat, w którym króluje zakłamanie, obłuda, konwenanse. Autorka umiejętnie szarpie nami emocjonalnie, stopniowo odkrywa przed nami tajemnice, a tych nie brakuje.

Wartościowy, zaskakujący kryminał retro. Nie daje się odłożyć, choć na chwilę. Fikcja literacka idealnie współgra z prawdą historyczną. Zakończenie pozostawia w niepewności, czekam na ciąg dalszy. Serdecznie polecam!

https://tatiaszaaleksiej.pl/warszawianka/

“Bo jak kobieta, a zwłaszcza Polka, postanowi się poświęcić, nic nie pomoże!”

Przenosimy się w czasie, jest rok 1885, Warszawa. W burdelu zostaje zamordowany znany adwokat. Śledztwo prowadzi młody rosyjski policjant, który niedawno przyjechał do Warszawy z Petersburga. Podczas wykonywania...

Rozwiń

Zwiń

“Życie nauczyło ją, żeby nie planować”.

Arek Maj pracuje jako ochroniarz w warszawskim klubie “Trzynastka. W wyniku ciężkiego pobicia trafia do szpitala, niebawem zostaje znalezione jego ciało z poderżniętym gardłem. Lekarka Andżelika Majewska, którą targają wyrzuty sumienia, bezskutecznie próbuje powiadomić bliskich Arka. Okazuje się, że osoba, którą mężczyzna podał do kontaktu, zaginęła przed dwoma laty. Pracodawca Arka i jednocześnie właściciel klubu, którego wszyscy nazywają Mecenasem, jest zaniepokojony zaistniałą sytuacją. Zwraca się do byłego policjanta Mateusza Krysiaka i zleca mu przeprowadzenie śledztwa. Na jaw zaczynają wychodzić niepokojące fakty, które skrzętnie ukrywał Mecenas. Arek tuż przed śmiercią dał sporą kwotę pieniędzy kelnerce Edycie, jedynej osobie, której ufał. Dziewczyna zostaje wplątana w niebezpieczną grę…

Podłość ludzka nie ma umiaru, a chęć wygodnego życia przysłania wszystko inne. Fabuła zajmująco poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe, liczne retrospekcje, teraźniejszość i prowadzone śledztwo idealnie ze sobą współgrają. Styl Autora jest bardzo lekki, barwny, sprawny, inteligentny, z łatwością buduje napięcie, oddaje emocje, jakie stają się udziałem bohaterów. A ci bardzo dobrze wykreowani, wyraźnie ukazane ich portrety psychologiczne, mroczne zakamarki ludzkiej duszy. Każdy ma coś na sumieniu, każdy coś ukrywa.

Rewelacyjnie uknuta intryga. Świat przepełniony mrokiem i podłością, ludzie z przestępczego półświatka, bezwzględnych, okrutnych, którzy nie cofną się przed niczym, by osiągnąć zamierzony cel. Rozpoczyna się swoista gra, krew się leje, wyłania się sieć wzajemnych powiązań i zależności szemranego towarzystwa. Widoczne stają się znaczące różnice między osobami wpływowymi a tymi od „czarnej roboty”. Autor umiejętnie wodzi nas za nos, z ciekawością śledziłam rozwój wydarzeń, etapy pracy policji i prywatne śledztwo. Wszystkie wątki w pewnym momencie w zaskakujący sposób, zaczynają tworzyć jedną, zależną od siebie całość.

Bardzo dobry, zaskakujący kryminał. Pochłonęłam go, nie ma mowy o nudzie. Żądza posiadania może uczynić wiele zniszczeń. Zakończenie dość mocno mnie zaskoczyło. Serdecznie polecam.

https://tatiaszaaleksiej.pl/jek-zamykanych-scian/

“Życie nauczyło ją, żeby nie planować”.

Arek Maj pracuje jako ochroniarz w warszawskim klubie “Trzynastka. W wyniku ciężkiego pobicia trafia do szpitala, niebawem zostaje znalezione jego ciało z poderżniętym gardłem. Lekarka Andżelika Majewska, którą targają wyrzuty sumienia, bezskuteczni...

Rozwiń

Zwiń

"Każdy kiedyś zrobił krok w niewłaściwym kierunku i przez resztę życia musi ponosić konsekwencje".

Beata i Agnieszka przyjaźniły się od zawsze. Nie była to łatwa przyjaźń, czasem bywało trudno, ale kobiety łączyła silna więź, wiedziały, że zawsze na siebie mogą liczyć. Gdy Beata otrzymuje wiadomość o śmierci przyjaciółki, wyrusza do rodzinnego miasta, by uczestniczyć w pogrzebie. Na miejscu spotyka się z niechęcią bliskich Agnieszki, co jest dla niej zupełnie niezrozumiałe. Córka przyjaciółki traktuje ją jak intruza, a mąż wyprasza ze stypy, daje zszokowanej kobiecie plik niewysłanych listów. Beata nie rozumie, dlaczego przyjaciółka ich nie wysłała. Zagłębia się w ich treści, a to, co się z nich wyłania jest sprzeczne z tym co do tej pory myślała o ich przyjaźni. Na jaw zaczynają wychodzić ponure, nieprzyjemne tajemnice, a treść ostatniego listu zmienia wszystko…

Czy przyjaźń, która trwała tyle lat okazała się nic niewarta? Wielowątkowa, wciągająca akcja powieści toczy się swoim rytmem i intryguje. Fabuła zajmująco poprowadzona, rewelacyjnie utkany labirynt kłamstw i napięcia. Dotyka skomplikowanych relacji międzyludzkich, ukazuje prawdziwe ludzkie oblicza. Dwie przestrzenie czasowe, które idealnie ze sobą współgrają. Zajmująco ukazani bohaterowie, wnikliwy obraz ich osobowości, wielobarwni, niejednoznaczni, zaskakujący.

Ogromny ładunek emocjonalny. Skomplikowana relacja między dwoma kobietami, ich przyjaźń daleka od idealnej. Kluczymy w labiryncie emocji i czujemy dreszczyk napięcia. Wszystko okazuje się nie takie, jak powinno. Zaufanie, lojalność, świadomość potrzeb drugiej osoby. Tajemnice z przeszłości zaczynają wychodzić z ukrycia, wyłaniają się z zakamarków niedomówień, nieścisłości. Trudne decyzje i ich konsekwencje, poczucie winy, próby wybaczenia. Wielka, prawdziwa miłość i przyjaźń. Wojna, która jest autentycznym, ponurym bolesnym tłem.

Wciągająca, wartościowa, trudna i jednocześnie fascynująca powieść obyczajowa, a w tle szczypta zajmującej historii z czasów II wojny światowej. Porusza, zmusza do refleksji, zostaje w sercu na dłużej, ukazuje potrzebę bliskości. Serdecznie polecam!

https://tatiaszaaleksiej.pl/najlepsza-przyjaciolka/

"Każdy kiedyś zrobił krok w niewłaściwym kierunku i przez resztę życia musi ponosić konsekwencje".

Beata i Agnieszka przyjaźniły się od zawsze. Nie była to łatwa przyjaźń, czasem bywało trudno, ale kobiety łączyła silna więź, wiedziały, że zawsze na siebie mogą liczyć. Gdy Beata...

Rozwiń

Zwiń

“Nie należy się wstydzić lęku i zmartwień”.

Osierocona Cecilia Harcourt ma tylko brata. Gdy ten zostaje ranny na wojnie w amerykańskich koloniach, dziewczyna musi podjąć trudną decyzję o swojej przyszłości. Ma dwie możliwości, zamieszkać z niesympatyczną ciotką, albo poślubić jeszcze mniej sympatycznego i do tego chciwego kuzyna. W desperacji postanowiła coś zupełnie innego, udaje się w podróż przez Atlantyk, ma zamiar opiekować się bratem. Po dotarciu na miejsce i żmudnych poszukiwaniach nigdzie nie może odnaleźć brata. W szpitalu wojskowym przez przypadek trafia na jego najlepszego przyjaciela kapitana Edwarda Rokesby’ego. Ten leży nieprzytomny i wydaje się być taki bezbronny, zdany na cudzą łaskę. Cecilia daje sobie słowo, że zrobi wszystko by uratować kapitanowi życie. Jednak jest jedno ale, podejmując się opieki nad zupełnie obcym, znanym jej tylko z listów brata mężczyźnie musi się podać z jego żonę. Młoda kobieta, której serce bije szybciej na widok Edwarda, kładzie wszystko na jedną szalę.

Skomplikowane ludzkie uczucia w całej okazałości. Z przyjemnością wkroczyłam w świat wykreowany przez Autorkę i dobrze mi tu było. Fabuła niesie emocje, dotyka relacji międzyludzkich, a w tle wojna, która toczy się w koloniach USA. Czuć klimat i urok tamtych czasów. Ciekawie ukazani bohaterowie, to postacie bardzo różnorodne. Cecilia i Edward, do obojga poczułam sympatię, jednak to Edwarda szczerze polubiłam. Mężczyzna po wybudzeniu ze śpiączki i odzyskaniu pamięci jest naturalny, taki swojski, ciepły, ma swoje zasady. Cecilia niby odważna, silna, bezpośrednia, a jednak jej niezdecydowanie, czy niemrawość wzbudzała we mnie irytację.

Przyjemny, lekkie, pełen pomyłek romans historyczny. Przy czym romansu mamy tu całkiem sporo, historii zdecydowanie mniej. Kłamstwa, niedopowiedzenia, w które uparcie brnie nasza bohaterka podając się za żonę rannego kapitana. Jakie będą miały konsekwencje? Zaskakujące porywy serca, niespełnione nadzieje, walka o siebie, poczucie winy, determinacja. Miłość, która przychodzi niespodziewanie.

Romantyczny, uroczy, lekki romans, umilacz czasu. Dobry humor i subtelna ironia. Zakończenie bardzo przewidywalne, ale i tak wywołało mój uśmiech. Takie historie, w ten sposób powinny się kończyć - i żyli długo i szczęśliwie. Polecam :)

https://tatiaszaaleksiej.pl/malzenstwo-ze-snu/

“Nie należy się wstydzić lęku i zmartwień”.

Osierocona Cecilia Harcourt ma tylko brata. Gdy ten zostaje ranny na wojnie w amerykańskich koloniach, dziewczyna musi podjąć trudną decyzję o swojej przyszłości. Ma dwie możliwości, zamieszkać z niesympatyczną ciotką, albo poślubić jeszcze mnie...

Rozwiń

Zwiń

“....każdy ma swoją brat­nią duszę… cokol­wiek wyda­rzy się w życiu, nasze ścież­ki będą mu­sia­ły się prze­ciąć i się spo­tkamy”.

Florence jest żoną Ruperta, bardzo się kochają, mają plany, marzenia. Wybuch II wojny światowej zmienia wszystko w ich życiu. Kobieta dostaje wiadomość, że jej mąż został uznany za zaginionego. Nie potrafi, nie może się z tym pogodzić, bo przecież dał jej słowo, że wróci. Mijają lata, a ona wciąż czeka. Pół wieku później, poznajemy Maksa, mężczyznę od lat nawiedzają senne koszmary. Te senne majaki przenoszą go do czasów II wojny światowej, kiedy to staje się innym człowiekiem, który ma do wykonania pewną misję. W końcu podejmuje decyzję i ma zamiar dowiedzieć się, kim jest człowiek z jego snów. Dociera do Kornwalii i Florence. Czy Maksa i Florence coś łączy?

Kolejny raz dałam całkowicie się porwać, bardzo lubię i cenię sobie powieści Pisarki. Wielowymiarowa, wnikliwa perspektywa. Fabuła zajmująco poprowadzona, utkana z tajemnic, niedopowiedzeń, w której przeszłość idealnie współgra z teraźniejszością. Dwie, a chwilami nawet trzy linie czasowe. Pani Santa pisze z pasją czuć zaangażowanie, jest realnie, całość dokładnie przemyślana i dopracowana w każdym szczególe. Niepodważalnym atutem powieści są bohaterowie. Skomplikowane, autentyczne, rewelacyjnie wykreowane osobowości, wzbudzają w czytelniku wiele sprzecznych emocji. Cały czas miałam wrażenie, że razem z nimi przemierzałem ich kręte życiowe ścieżki.

Opowieść, która od początku do końca intryguje. Niezwykła historia pięknej, wielkiej miłości, silniejszej od wszystkiego, miłości, która zdarza się jedyny raz w życiu. Ogromna strata, tęsknota, ból, uciekający czas. Odwaga, determinacja, szukanie samego siebie, swojego miejsca w życiu, wsłuchanie się w siebie. Nieuchronność przeznaczenia.

Poruszająca, piękna, klimatyczna, zaskakująca opowieść, której całkowicie dałam się porwać. O sile miłości i niszczących tajemnicach. Powieść oparta na prawdziwych wydarzeniach. Czuję się oczarowana tą powieścią! Serdecznie polecam!

https://tatiaszaaleksiej.pl/czekaj-na-mnie/

“....każdy ma swoją brat­nią duszę… cokol­wiek wyda­rzy się w życiu, nasze ścież­ki będą mu­sia­ły się prze­ciąć i się spo­tkamy”.

Florence jest żoną Ruperta, bardzo się kochają, mają plany, marzenia. Wybuch II wojny światowej zmienia wszystko w ich życiu. Kobieta dostaje wiadomość, że je...

Rozwiń

Zwiń

“Nic tak nie jednoczyło ludzi, jak zastawiony stół”.

Pisarka w cudowny sposób przenosi nas do przeszłości. Jest rok 1788, Danzig (Gdańsk) - miasto hanzeatyckie pod wpływami Rzeczypospolitej. Piękne miasto pełne kontrastów, z jednej przepych, bogactwo, z drugiej bieda, głód, mroczne, niebezpieczne zakamarki.

Frieda ma szesnaście lat, gdy podejmuje pracę podkuchennej u państwa Schopenhauerów. Pod pilnym okiem Anny, która jest jej ciotką, ma uczyć się na kucharkę. Dziewczyna ma swoje marzenia i plany na przyszłość, nie chce wychodzić za mąż, nie chce być zależna od mężczyzny. Jednak najpierw musi pomóc ojcu wykształcić swojego młodszego brata. Na jej drodze staje dwóch rzezimieszków, którzy w nocy włamują się do kuchni. Niespodziewanie zostaje zamordowana ciotka Friedy, ta wiadomość wstrząsa nie tylko dziewczyną, ale i całym miastem.

Wielowątkowa, szeroka, wnikliwa perspektywa. Akcja powieści toczy się dwutorowo, z jednej strony mamy służbę państwa Schopenhauerów, z drugiej dwóch młodych mężczyzn, opryszków, którzy planują zaciągnąć się na statek. Pani Anna pisze z pasją i ogromną energią, czuć zaangażowanie i ogromną wiedzę historyczną. To było niesamowite i piękne! Niepodważalnym atutem powieści są bohaterowie. Skomplikowane, autentyczne osobowości, wzbudzają w czytelniku wiele emocji. Nie wszystkich polubiłam, nie dało się. Cały czas miałam wrażenie, że razem z nimi przemierzałem ich kręte życiowe ścieżki. Friedę polubiłam od razu, to serdeczna, silna, odważna, zdeterminowana młoda kobieta.

Świat pełen kontrastów, rażące różnice klasowe, przepych, bogactwo i skrajna nędza. Intrygi, tajemnice, niedopowiedzenia. Wszechobecna w każdej dziedzinie życia męska dominacja. Kobiety począwszy od dam na salonach, po zwykłe służące całkowicie zależne od mężczyzn, traktowane według uznania swojego pana i władcy. Walka o przetrwanie, walka o marzenia, o siebie, o lepsze życie. Życiowe wyzwania, niebezpieczeństwo czyhające tuż za rogiem, mroczne uliczki Gdańska i aromatyczne zapachy z kuchni.

Pełna kontrastów, emocji, poruszająca, mądra, klimatyczna, napisana z rozmachem i empatią opowieść. Niełatwa, a zarazem piękna przygoda o silnych, mądrych kobietach, której całkowicie dałam się porwać. Fikcja literacka idealnie współgra z prawdą historyczną. Z ogromną niecierpliwością czekam na kontynuację. I to przepiękne wydanie, które cieszy oko. Polecam, czytajcie!

https://tatiaszaaleksiej.pl/kamienica-schopenhauerow/

“Nic tak nie jednoczyło ludzi, jak zastawiony stół”.

Pisarka w cudowny sposób przenosi nas do przeszłości. Jest rok 1788, Danzig (Gdańsk) - miasto hanzeatyckie pod wpływami Rzeczypospolitej. Piękne miasto pełne kontrastów, z jednej przepych, bogactwo, z drugiej bieda, głód, mroczne, niebe...

Rozwiń

Zwiń

“Wszyscy mnie okłamaliście. Wszyscy. Wszyscy ponosicie za to odpowiedzialność i nie ujdzie wam to płazem. Żadnemu z was”.

Gdy Beth znalazła odciętą główkę swojego, ukochanego kanarka, nie miała wątpliwości, kto to zrobił. Widok zadowolonej z siebie córeczki tylko ją w tym utwierdził. Hannah była trudnym dzieckiem, z uśmiechem niszczyła wszystko, co wpadło jej w rączki. Z radością zepchnęła młodszego brata ze schodów. Beth razem z mężem żyją w ciągłym strachu i obawie, do czego jeszcze zdolna jest ich córka. Dziewczynka poznała ich mroczne tajemnice, co nie wróży niczego dobrego. Oboje są przekonani, że siedzące w ich dziecku

Historia jest genialna! Moje pierwsze, na pewno nie ostatnie, bardzo udane spotkanie z twórczością Autorki. Akcja stopniowo nabiera tempa, fabuła zajmująco poprowadzona, mamy dwie ramy czasowe, Cambridgeshire 1986 i Londyn 2017. Przeszłość przeplata się z teraźniejszością. Od samego początku wyczuwamy dreszczyk napięcia i niepokoju, które wzrastają wraz z przerzucanymi stronami. Wyraźnie ukazane psychologiczne portrety bohaterów. Ich emocje, wewnętrzne rozterki, zagubienie, niemoc. Mała Hannah przeraża, z zadowoleniem i satysfakcją czyni zło. Jej wyrafinowane manipulowanie innymi, brak empatii, okrucieństwo. Czy człowiek rodzi się zły? Co spowodowało, że ta dziewczynka taka się stała?

Misternie utkana, złożona historia. Moja ciekawość i nerwowe napięcie wzrastało w miarę czytania – dokąd to wszystko zmierza? Autorka umiejętnie wodzi nas za nos, atmosfera gęstnieje, nic nie jest takie, jak nam się początkowo wydaje. Mroczne, skrywane przez lata tajemnice, trudne decyzje i ich konsekwencje. Rodzicielska miłość, odpowiedzialność, dylematy moralne. Chęć zemsty przysłania wszystko inne, nic i nikt tego nie może zatrzymać.

Nieoczywisty, zaskakujący, genialny, logiczny i wiarygodny thriller. Ocean emocji. Jeden z lepszych thrillerów, jakie miałam ostatnio okazję przeczytać. I to zakończenie, zupełnie się czegoś takiego nie spodziewałam. Czytajcie, warto!

https://tatiaszaaleksiej.pl/zle-dziecko/

“Wszyscy mnie okłamaliście. Wszyscy. Wszyscy ponosicie za to odpowiedzialność i nie ujdzie wam to płazem. Żadnemu z was”.

Gdy Beth znalazła odciętą główkę swojego, ukochanego kanarka, nie miała wątpliwości, kto to zrobił. Widok zadowolonej z siebie córeczki tylko ją w tym utwierdził. Han...

Rozwiń

Zwiń

“Najgorsze dla ludzi w trudnej sytuacji są litość i osądzanie”.

Mija dziesięć lat, odkąd Klara wstąpiła do zakonu. Od jakiegoś czasu kobieta toczy wewnętrzną walkę, jej powołanie osłabło, coraz częściej myśli o opuszczeniu zakonu. Gdy nagle umiera jej brat, Klara podejmuje decyzję i opuszcza zakon. Znajduje miejsce u szwagierki, która po śmierci męża, będąc w zaawansowanej ciąży, potrzebuje pomocy przy prowadzeniu pensjonatu nad morzem. Tam trafia też Dorota, którą życie nigdy nie oszczędzało. Została skazana za zabójstwo męża, sąd przychylił się do warunkowego zwolnienia. Kobieta ma zamiar odbudować relację z synem, którym do tej pory zajmowała się siostra i zacząć żyć od nowa. Nie będzie to łatwe. Losy tych kobiet splatają się ze sobą. Lata odosobnienia zrobiły swoje, czy te odnajdą się w nowej rzeczywistości? Znajdą to czego szukają?

Kolejne bardzo udane spotkanie z twórczością Autorki. Życie w całej swej zaskakującej, surowej, okazałości. Wielowątkowa akcja powieści toczy się niespiesznie i niesie spore, sprzeczne emocje. Fabuła ciekawie poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe, ukazuje skomplikowane relacje międzyludzkie. Pani Żaneta posługuje się pięknym, obrazowym, lekkim, naturalnym językiem. Chwile pełne wzruszenia przeplatają się z tymi trudnymi. Ciekawie, bardzo realnie ukazani bohaterowie. Razem z nimi przemierzałam ich trudne życiowe ścieżki, z całego serca im kibicowałam.

Porwała mnie ta trudna, nieoczywista historia. Dwie zupełnie różne kobiety, dzieli je kompletnie wszystko, mają zupełnie różne życiowe doświadczenia, inne poglądy. Obie zostały zepchnięte poza granice poprawności społecznej, wyobcowane, odrzucone przez bliskich. Zakonnica i morderczyni. Te dwa światy przenikają się, pomimo różnic zaczynają się rozumieć, wspierać, zwyczajnie po ludzku pomagać. Autorka porusza szereg złożonych, niełatwych, dramatycznych problemów, o których często nie chcemy słyszeć. Robi to z empatią, bez zbędnego oceniania. Dramat dwóch rodzin, inne powody, inne zapatrywanie, inne błędy. Skomplikowane relacje rodzinne, brak szczerych rozmów, zrozumienia, wsparcia. Przemoc domowa, ta fizyczna i ta psychiczna, alkoholizm, śmierć. Ogromna samotność, tęsknota za dzieckiem, niemoc, zagubienie, potrzeba wsparcia, trudne życiowe wybory i ich konsekwencje. Silna więź z Bogiem, a obok ateizm.

Poruszająca, niebanalna, mądra opowieść. Zmusza do refleksji, zostawia trwały ślad, nie da się przejść obok niej obojętnie. Ukazuje, że światełko nadziei delikatnie mruga. Czekam na kolejne książki Autorki. Serdecznie polecam, czytajcie, warto!

https://tatiaszaaleksiej.pl/za-zaslona-milczenia/

“Najgorsze dla ludzi w trudnej sytuacji są litość i osądzanie”.

Mija dziesięć lat, odkąd Klara wstąpiła do zakonu. Od jakiegoś czasu kobieta toczy wewnętrzną walkę, jej powołanie osłabło, coraz częściej myśli o opuszczeniu zakonu. Gdy nagle umiera jej brat, Klara podejmuje decyzję i opusz...

Rozwiń

Zwiń