Jesteśmy społecznością, która kocha książki

,,Być może prawdziwe przyjaźnie zaczynają się od złamanego nosa."

Pogadajmy dziś o książce, przy której bardzo miło spędziłam kilka godzin mojego życia. A mowa tu o powieści ,,Czterech ojców River Conway" autorstwa Mileny Grabowskiej. To, co jako pierwsze rzuciło mi się w oczy, to niebywała lekkość pióra Grabowskiej, która w niezwykle ciekawy sposób prowadzi czytelnika przez nastoletnie życie głównej bohaterki. Zwracając uwagę na wszelkie zawarte w książce szczegóły, które są istotne i wiele wnoszą do fabuły. ,,Czterech ojców River Conway" mile zaskakuje przyjemną w odbiorze, aczkolwiek momentami dość trudną historią młodej dziewczyny, która weszła z przytupem w okres dorastania.

Całość oceniam bardzo pozytywnie i z niecierpliwością czekam kolejną część. Historia nastoletniej River pochłania czytelnika bez reszty, począwszy od pierwszych stron, trzymając w lekkim napięciu przez resztę, by na samym końcu przeszły go dreszcze. To powieść, która zaskakuje lekkością stylu i wciągającą narracją, doskonale oddającą realia życia nastolatki.

Ojciec River to policjant, prawnik, fizjoterapeuta oraz bezdomny. Jak to możliwe? River jest wyjątkową nastolatką, która poza biologicznym ojcem, Loganem Conwayem, zyskała również trzech jego przyjaciół, którzy włączyli się w jej wychowanie. Grabowska w staranny sposób poskładała całą historię, zaczynając od tego, że główną bohaterka River została porzucona przez matkę, która oddała dziecko do instytucji opiekuńczej, a konkretnie do Domu Dziecka zaraz po jej narodzinach.

Kiedy dziewczynka miała około dwóch lat, oddano ją pod opiekę Loganowi Conwayowi, biologicznemu ojcu. Mężczyzna był bardzo młody i doskonale wiedział, że nie poradzi sobie w pojedynkę w wychowaniu córki. Tu na scenę wkroczyli jego trzej przyjaciele, którzy zaoferowali swoją pomoc. Każdy z nich dołożył cegiełkę w procesie wychowania River, każdy był ojcem uczącym dziewczynkę czegoś innego. Razem stworzyli zgrany zespół, który śmiało można nazwać rodziną.

Grabowska doskonale ukazuje więź, jaka łączy River z jej czterema ojcami, nadając tej relacji ciepło i autentyczność. Każdy z czterech ojców pełni odmienną funkcę wychowawczą i odpowiada za przydzieloną mu sferę relacji. Autorka w przejmujący sposób obrazuje, jak silne mogą być więzi rodzinne, nawet gdy nie są oparte na pokrewieństwie. Grabowska w swojej powieści przedstawia nam historię nastolatki, która wchodzi w bardzo trudny czas - czas dorastania.

Hormony zaczynają buzować, myśli stają się natrętne, a River zaczyna wszystko dokładnie analizować, chociaż wcześniej tego nie robiła. Bohaterka dostrzega w sobie zmiany i nie bardzo wie, do którego z ojców powinna się z nimi skierować.

Milena Grabowska podkreśla również wewnętrzną potrzebę zrozumienia przez River powodu porzucenia, który ciągnie się za nią od wczesnego dzieciństwa. Nastolatka zaczyna szkole średnią i poznaje nowych znajomych, którzy tak jak ona są rozemocjonowani i kierowani hormonami. River staje się ich bezpieczną osobą, na którą mogą liczyć i czują się przy niej bezpiecznie. Tworzą zgraną paczkę i trzymają się razem.

Jednak pewne kwestie z życia nastolatki nadal pozostawiają więcej pytań niż odpowiedzi. Czasem burzliwe początki są solidnym fundamentem ważnych relacji. Niekiedy jedno dziecko może wprowadzić światło w mroki życia czterech osób. Czasami nie wszystko jest takie, jakim z początku się wydaje.

,,Być może prawdziwe przyjaźnie zaczynają się od złamanego nosa."

Pogadajmy dziś o książce, przy której bardzo miło spędziłam kilka godzin mojego życia. A mowa tu o powieści ,,Czterech ojców River Conway" autorstwa Mileny Grabowskiej. To, co jako pierwsze rzuciło mi się w oc...

Rozwiń

Zwiń

"Oczy Mony" to niezwykła podróż przez świat sztuki i życia, która wciąga czytelnika od pierwszych stron. Autentyczność relacji między Moną, dziesięcioletnią bohaterką, a jej dziadkiem Henrym sprawia, że ta książka staje się bardzo realistyczna. Dzieło Schlessera to prawdziwa pożywka dla duszy i umysłu, która zaprasza czytelnika do magicznego świata sztuki i życia. Wypełniona nie tylko fascynującymi podróżami po paryskich muzeach, ale także głębokimi refleksjami nad wartościami. Wciąga od pierwszych stron i nie pozwala oderwać się aż do ostatniego zdania. Jest to także podróż przez emocje, refleksje i głębokie przemyślenia, podróżą do wnętrza samego siebie.

Opowieść o tym, jak Mona i dziadek Henry przemierzają paryskie muzea, odkrywając dzieła sztuki od Luwru po Pompidou, to niezwykle wciągające zderzenie ze światem sztuki. Czytelnik jest świadkiem nie tylko spotkań z majestatycznymi obrazami i rzeźbami, ale także z myślami i emocjami, które te dzieła wywołują. Schlesser bardzo umiejętnie łączy wątki sztuki, rodziny i walki z chorobą, tworząc poruszającą opowieść o odkrywaniu piękna w najmniej oczekiwanych miejscach. Mona i jej dziadek poznają arcydzieła malarstwa i rzeźby, ale także dostrzegają w nich odzwierciedlenie swoich własnych przeżyć i uczuć.
Autor pokazuje, że sztuka może być nie tylko źródłem inspiracji, ale także drogowskazem w życiu tak jak to miało miejsce u naszej bohaterki i jej dziadka. Schlesser stworzył historię, która wzrusza i inspiruje. Choroba Mony staje się tu nie tylko przeciwnością losu, ale także bodźcem do poszukiwania piękna i sensu życia w najmniej spodziewanych miejscach i momentach.

Wątek choroby dodaje książce głębi i emocjonalnego ładunku. Walka z utratą wzroku staje się metaforą walki o zrozumienie piękna w świecie, który może przemijać. Schlesser pokazuje, że sztuka ma moc nie tylko inspiracji, ale także uzdrawiania i budzenia w nas najgłębszych emocji i refleksji nad sensem życia. Autor, Thomas Schlesser, łączy historię sztuki z uniwersalnymi wartościami życiowymi. Poprzez opowieść o Monie i dziadku Henrym, czytelnik ma okazję zrozumieć, jak sztuka może być drogowskazem w życiu, jak może inspirować i uzdrawiać.

"Oczy Mony" to nie tylko książka dla miłośników sztuki, ale dla wszystkich poszukujących piękna i sensu w życiu. Jej uniwersalność sprawia, że może dotrzeć do czytelników, przynosząc im wzruszenie, radość i refleksję nad życiem i sztuką. To zdecydowanie powieść, która pozostanie w pamięci na długo po zakończeniu lektury. Inspirując do dalszych poszukiwań piękna i głębszego zrozumienia życia. To opowieść o tym, że nawet w najtrudniejszych chwilach życia sztuka może być drogowskazem i źródłem siły.

"Oczy Mony" to niezwykła podróż przez świat sztuki i życia, która wciąga czytelnika od pierwszych stron. Autentyczność relacji między Moną, dziesięcioletnią bohaterką, a jej dziadkiem Henrym sprawia, że ta książka staje się bardzo realistyczna. Dzieło Schlessera to prawdziwa poży...

Rozwiń

Zwiń

"Śmiercionośne fale" autorstwa Carrie Ryan to kontynuacja sagi "Las Zębów i Rąk". Ryan prowadzi czytelników w mroczny, niebezpieczny świat, w którym każdy dzień przynosi nowe wyzwania i zagrożenia. To fascynująca podróż po świecie pełnym tajemnic i niebezpieczeństw. Autorka, jak w poprzednim tomie, przenosi czytelników w mroczną rzeczywistość, gdzie codzienność jest pełna wyzwań i walki o przetrwanie. Czytelnik jest wciągnięty w ekscytująca podróż w mroczne zakamarki ludzkiej duszy, splatającą wątki miłości, tragedii i nadziei. Ryan prowadzi czytelnika przez labirynt emocji i napięcia, ukazując świat, w którym codzienność to walka o przetrwanie.

Główna bohaterka pierwszego tomu Mary, udaje się do osady żyjącej nad brzegiem oceanu, gdzie poznaje nastoletnią Gabrielle. Nowo poznana Gabrielle, staje w obliczu straszliwej tragedii, tracąc wszystko, co kiedyś było dla niej ważne. Jednakże, to właśnie w najciemniejszych chwilach ukazuje się jej prawdziwa siła i determinacja. Wyruszając w nieznane, poza bezpieczne mury swojego miasteczka, Gabrielle podejmuje ryzyko, by odnaleźć sens swojego życia i miłość, która może być jej jedyną deską ratunku. Jej podróż poza bezpieczne mury miasteczka staje się symbolem poszukiwania samej siebie, prawdziwej miłości i wolności.

Ryan w wyjątkowy sposób kreśli postacie, ukazując ich wewnętrzne konflikty, nadzieje i obawy. Czytelnik zostaje wciągnięty w wir emocji, razem z bohaterami przeżywając każdą chwilę, każde zwycięstwo i porażkę. Autorka w przystępny sposób oddaje psychologiczny rozwój postaci. Jej narracja jest pełna poetyckiej głębi i brutalnej rzeczywistości, tworząc niezapomnianą atmosferę, która trzyma czytelnika w napięciu do ostatniej strony.

Czytelnik zostaje wciągnięty w wir ich przeżyć, towarzysząc im w każdym kroku i odczuwając ich radości i cierpienia.
Ponadto, autorka wplata w fabułę wiele głębokich refleksji na temat ludzkiej natury, miłości, wolności i przetrwania. Pytania, które zadaje, dotykają istoty naszej egzystencji, prowokując do myślenia i samorefleksji. Narracja Ryan jest pełna napięcia i nieoczekiwanych zwrotów akcji, trzymając czytelnika w napięciu do samego końca. Jej styl pisania jest zarazem poetycki i brutalnie realistyczny, co sprawia, że książka jest niezwykle absorbująca i trudna do odłożenia.

W "Śmiercionośnych falach" Carrie Ryan nie tylko kontynuuje historię poprzedniego tomu, ale również podnosi poprzeczkę, dostarczając czytelnikom jeszcze głębszych emocji, zaskakujących zwrotów akcji i poruszających refleksji. To lektura, która zostaje w pamięci na długo po jej zakończeniu, zachęcając do ponownego zanurzenia się w świecie, który stworzyła. Jej styl pisania jest zarówno poetycki, jak i dosadnie realistyczny, co sprawia, że książka staje się niezwykle porywającą lekturą. Ta powieść jest niezwykłą podróżą przez labirynt ludzkiego losu, pozostawiającą czytelnika z wrażeniem głębi i mocy literatury Carrie Ryan.

"Śmiercionośne fale" autorstwa Carrie Ryan to kontynuacja sagi "Las Zębów i Rąk". Ryan prowadzi czytelników w mroczny, niebezpieczny świat, w którym każdy dzień przynosi nowe wyzwania i zagrożenia. To fascynująca podróż po świecie pełnym tajemnic i niebezpieczeństw. Aut...

Rozwiń

Zwiń

"Las zębów i rąk" to powieść, która od pierwszych zdań wciąga czytelnika w świat pełen tajemnic i niebezpieczeństw. Carrie Ryan mistrzowsko buduje atmosferę, w której każde zdanie jest jak nić, prowadząca przez labirynt emocji i wydarzeń. Wnikliwie i misternie, Carrie Ryan kreuje świat Mary, osady otoczonej śmiertelnym zagrożeniem Lasu Zębów i Rąk, gdzie życie to nieustanna walka o przetrwanie. "Las zębów i rąk" to literacka podróż, która porusza głęboko ukryte struny czytelnikowego serca.

Od samego początku, kiedy poznajemy Mary i otaczającą ją osadę, w której życie toczy się w cieniu strachu przed Lasem Zębów i Rąk, jesteśmy wciągnięci w wir wydarzeń. Autorka potrafi stworzyć świat tak realny i przekonujący, że czujemy się jakbyśmy byli tam razem z bohaterami, przemierzając ten postapokaliptyczny krajobraz. Już pierwsze zdania tej powieści są jak klucze otwierające bramy do niezwykłego świata, gdzie rzeczywistość przeplata się z marzeniami, a strach tkwi w każdym zaułku osady. Ryan maluje obraz nie tylko opresyjnego krajobrazu, ale również psychologicznej krainy, w której bohaterowie muszą zmierzyć się z własnymi demonami i tajemnicami przeszłości.
W tym mistycznym świecie, gdzie strach jest wszechobecny, a życie to nieustająca walka o przetrwanie, autorka prowadzi nas za rękę przez labirynt, gdzie każdy krok może być ostatnim. Ale to nie tylko groza i niebezpieczeństwo sprawiają, że nie możemy oderwać się od lektury. To także wewnętrzne konflikty bohaterów, ich tajemnice i marzenia, które sprawiają, że czujemy się z nimi związani, jakbyśmy sami stali w ich miejscu.

Jednak to nie tylko świat zewnętrzny wciąga czytelnika, ale także wewnętrzne rozterki i tajemnice głównej bohaterki. Marzenia Mary o oceanie, tajemnice Siostrzeństwa i Strażników oraz wybory, przed którymi staje, sprawiają, że czyta się to z zapartym tchem. Mary, główna bohaterka, staje przed trudnymi wyborami, które sprawiają, że musimy z nią zmierzyć się z najtrudniejszymi pytaniami egzystencjalnymi. Poprzez misternie splecione wątki narracyjne, Ryan buduje napięcie, które trzyma nas w nieustannym stanie oczekiwania. Jej słowa są jak magia, przenosząc nas w świat pełen nieznanych przestrzeni, gdzie granica między rzeczywistością a fantazją zaciera się, pozwalając nam doświadczyć czegoś zupełnie nowego.

Autorka doskonale balansuje między akcją a introspekcją, między scenami pełnymi napięcia a momentami spokoju, które pozwalają na głębsze poznanie bohaterów. Jej styl narracji jest zarówno plastyczny, jak i zmysłowy, przenosząc nas na granicę między życiem a śmiercią, między nadzieją a rozpaczą. Wzbogaca powieść o dodatkową głębię, przenosząc czytelnika na granicę między światem realnym a fantastycznym. Ale to nie tylko przygoda. To także refleksja nad ludzką naturą, nad wartościami, które są dla nas ważne. Jest to opowieść o miłości, poświęceniu i odwadze, która sprawia, że stajemy się lepszymi ludźmi.

Powieść to historia o tym, że nawet w najbardziej mrocznych czasach, warto walczyć o to, co najważniejsze. Po zakończeniu lektury czuje się pragnienie dalszego poznawania tego świata i bohaterów, co sprawia, że "Las zębów i rąk" to książka, której nie zapomni się szybko. To książka, która zostaje z nami na długo po jej zakończeniu, pozostawiając w nas głęboki ślad emocji i refleksji.

"Las zębów i rąk" to powieść, która od pierwszych zdań wciąga czytelnika w świat pełen tajemnic i niebezpieczeństw. Carrie Ryan mistrzowsko buduje atmosferę, w której każde zdanie jest jak nić, prowadząca przez labirynt emocji i wydarzeń. Wnikliwie i misternie, Carrie Ryan kreuje...

Rozwiń

Zwiń

Mam Wam dużo do opowiedzenia o tej książce, oj dużo. Nie będą to jakieś superlatywy, ale również nie skrajnie negatywna opinia. Na początku powieści jest mapa, nie należy do dzieł sztuki, ale ułatwia czytelnikowi rozeznanie w terenie podczas lektury. Przyznam szczerze, że czasami do niej zaglądałam, bo gubiłam się już w ilości miejsc. To, co mocno rzuca się tu w oczy, to dziwna zmiana czcionki tekstu przy większości słów z literą "t". Nie rozumiem sensu tego zabiegu, bo zdecydowanie nie poprawia wizualnego odczucia podczas czytania. Rzucającym się w oczy minusem są również wszechobecne literówki. Czytając, miałam wrażenie, że nikt nie zrobił tu korekty. Literówka wręcz goni literówkę, mnie to mocno razi. Akcja dzieje się za szybko i bez ogłady, co sprawia, że można czuć niedosyt. Kolejną sprawą, której zdecydowanie nie mogę pominąć, są sceny erotyczne. Bardzo źle napisane sceny erotyczne. Przez całą książkę wręcz płakałam ze śmiechu, kiedy się pojawiały. To akurat uznaję za plus całokształtu, bo naprawdę dobrze się bawiłam podczas lektury.

Warto zwrócić uwagę na okładkę, która rzuca się w oczy, nie jest najładniejszą, jaką widziałam, ale jest naprawdę ładna. Przyznam się bez bicia, że główna bohaterka nie przypadła mi do gustu. Irytowała mnie mocno swoim zachowaniem i niezdecydowaniem. I tak co stronę... DRAMAT! Za to Krwawy Król... tu mam zupełnie odmienne odczucia. Jest to mężczyzna, który wie, czego chce i jak to zdobyć. Nie bawi się w półśrodki, tylko działa zdecydowanie. Od razu można wyczuć, że między nim a Księżniczka Isolde coś kiedyś było. Zdradza go wszystko, wszystko, co związane z zachowaniem wobec niej.

Fajnym efektem jest tu właśnie pętla czasowa, która dotyczy życia Isolde, a o której dziewczyna nie ma pojęcia. Z rzeczy, których nie można się nie domyśleć , nie wiem jak Wy, ale kiedy ja czytam książkę, w której jest wątek palenia czarownic na stosach i nagle okazuje się, że główna bohaterka irracjonalnie od dziecka stroni od ognia, słyszę w głowie głos Mateusza Sochy, który mówi "Tego nikt się nie spodziewał!". >_< Przejdźmy teraz do fabuły, bo to też ciekawa kwestia.

Isolde to dwudziestosześcioletnia Księżniczka Lary, krainy jej ojca. Kobieta jest typem samowystarczalnej indywidualistki, o silnym charakterze. Potrafi sama o siebie zadbać i w razie potrzeby walczyć o życie swoje i jej ludu. Praktycznie na starcie powieści wiadomo już, że należy do kobiet rozwiązłych i zdecydowanie lubi nocne harce w pościelach. Teraz jednak ma ważniejsze sprawy na głowie niż przelotni kochankowie. Nad Larą wisi czerwona zgroza, w postaci krwiożerczych wampirów niosacych śmierć i podbijających kolejno ziemie Dziewięciu Dynastii. Teraz armia na czele z Krwawym Królem stacjonuje u bram Ojczyzny Issi, miejsca, którego władczynią według prawa miała się stać po śmierci ojca. Ojca, który chcąc uniknąć rozlewu krwi swoich ludzi i córki, postanawia się poddać i zawrzeć porozumienie z monarchą wampirów. Jednak tego, czego w zamian zażądał Krwawy Król, ojciec Issi nie przewidział. Wampir poprosił o rękę Isolde w zamian za opiekę i pokój nad Larą. Kobieta nie waha się ani chwili, być może przez wzgląd na poddanych, albo raczej przez silny pociąg seksualny wobec Króla Revekki.

Mimo próśb i zakazów ojca Isolde przyjmuje propozycje Adriana i zgadza się zostać jego żoną. Rozpoczyna się nowy rozdział w życiu Issi, która toczy w sercu wojnę między miłością do męża a miłością do ojca. Im lepiej poznaje Adriana i jego bliskich, tym bardziej zaczyna jej na nich zależeć. Zupełnie nie rozumie swoich emocji i stara się trzymać dystans, żeby całkiem nie zatracić siebie. Prawda, którą wraz z czasem odkrywa, zmieni wszystko w jej dotychczasowym życiu. Poukłada w niej, to co wydawało się nie pasować. Na zakończenie mam dla Was jeden z lepszych cytatów z książki.

"Nie potrafiłbyś rozpoznać miłości, nawet gdyby spojrzała ci w twarz”

Mam Wam dużo do opowiedzenia o tej książce, oj dużo. Nie będą to jakieś superlatywy, ale również nie skrajnie negatywna opinia. Na początku powieści jest mapa, nie należy do dzieł sztuki, ale ułatwia czytelnikowi rozeznanie w terenie podczas lektury. Przyznam szczerze, że czasami do niej z...

Rozwiń

Zwiń

Wchodząc w świat tej książki, czytelnik kroczący przez strony "Zostaniesz ze mną" zostaje wepchnięty w mroczną, niepokojącą historię Oli i Heatha. To spotkanie dwóch diametralnie różnych światów, gdzie rzeczywistość przeplata się z koszmarem, a uczucia tańczą na granicy między strachem a pożądaniem. Ta powieść, to historia, która nie tylko trzyma w napięciu, ale również stawia przed czytelnikiem szereg moralnych i emocjonalnych dylematów. Wstęp jest mocny i mroczny. Moment znalezienia kobiety w rozbitym aucie, jest lekko przekoloryzowany. Podczas takich wypadków może dojść do uszkodzenia kręgosłupa szyjnego, a mężczyzna przenoszący ciało mógł ją zabić tym pomysłem.

Sznajder zgrabnie łączy w tej powieści elementy thrillera z gorącym romansem, co sprawia, że każda strona niesie ze sobą porcję napięcia i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Choć książka liczy grubo ponad 800 stron, czyta się ją dosyć szybko. Historia rozpoczyna się od tragicznego wypadku samochodowego, który rzuca Olę w wir nieznanych i groźnych okoliczności, a jej los trafia w ręce tajemniczego Heatha. Tajemniczy i mroczny mężczyzna, w istocie okazuje się być osobą pełną mrocznych tajemnic i nieludzkich skłonności. Zamiast pomóc Oli wrócić do normalnego życia, więzi ją i traktuje jak swoją własność, prowadząc ją przez labirynt emocjonalnych i fizycznych przeżyć. Zamiast być jej wybawcą, staje się jej oprawcą i porywaczem, trzymając ją w złowrogim uścisku swoich obsesyjnych uczuć.

Przez całą powieść towarzyszymy Oli, która, choć uwikłana w koszmar sytuacji z Heathem, zaczyna odkrywać w sobie emocje, których nie spodziewała się doświadczyć. Ola, mimo początkowych lęków i niechęci, zaczyna odkrywać w sobie uczucia, których nie spodziewała się doświadczyć w tak drastycznych okolicznościach. Początkowo przerażona i zdesperowana, zaczyna odkrywać w sobie siłę i determinację, której nie wiedziała, że posiada. To podróż przez mrok własnych lęków i wątpliwości, w którym czytelnik towarzyszy jej z zapartym tchem. Bardziej chaotyczna jest tu postawa naszego antagonisty, który przejawia skrajnie zaburzoną postawę i zachowania. Czytelnik może zgrabnie poruszać się po wewnętrznej obsesji Heatha.

Mimo silnego wątku mroczności i niepewności, Sznajder nie zapomina o głębszych relacjach międzyludzkich, co sprawia, że historia nabiera dodatkowych warstw. Oczekujemy od Oli odważnego kroku, czekając z niecierpliwością, czy zdoła uwolnić się od opresyjnego Heatha. Autorka nie boi się także poruszać trudnych tematów, takich jak psychologiczne skutki przemocy czy manipulacji. Poprzez relację między Ola a Heathem, zmusza czytelnika do refleksji nad granicami miłości, akceptacji oraz własnej wolności. To historia, która porusza nie tylko strachem czy grozą, ale również wzruszeniem i nadzieją. Czytelnik wraz z bohaterami wchodzi w wir emocji, czując na własnej skórze niepokój, strach i nieoczekiwaną nadzieję.

"Zostaniesz ze mną" to powieść, która trzyma w napięciu, zmuszając do refleksji nad relacjami i ludzkimi emocjami. Pomimo mrocznych wątków, książka zostawia po sobie ślad w pamięci, nie pozwalając przejść obojętnie. Aleksandra Sznajder stworzyła niezapomnianą historię, która zostaje z czytelnikiem na długo po zakończeniu lektury, pozostawiając trwały ślad w sercu i umyśle. To opowieść o wytrwałości, o sile wewnętrznej i o niezwykłym potencjale ludzkiej psychiki.

Wchodząc w świat tej książki, czytelnik kroczący przez strony "Zostaniesz ze mną" zostaje wepchnięty w mroczną, niepokojącą historię Oli i Heatha. To spotkanie dwóch diametralnie różnych światów, gdzie rzeczywistość przeplata się z koszmarem, a uczucia tańczą na granicy między st...

Rozwiń

Zwiń