Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rozumiem, że książka ta może wzbudzać mieszane uczucia. Mariusz Szczygieł zafascynowany Czechami chce przekonać czytelnika, Polaka, aby brał przykład z naszych południowych sąsiadów. Oni potrafią z przymrużeniem oka patrzeć na poważne rzeczy. Przeciwstawienie ich nam pokazuje, jaki z nas śmiertelnie poważny naród. Czesi z hasła "Bóg, honor i ojczyzna" będą umieli zrobić sobie jaja. My się spinamy i w stresie walczymy do ostatniej kropli krwi. Zamiast żyć mrzonkami, o dobrostan warto zadbać już teraz. Zrób sobie raj dzisiaj. Kochaj bliźniego, kiedy chcesz, ile razy chcesz i jak chcesz. To są chyba jedne z głównych myśli, jakie przebijają z tej książki.
Książkę "Zrób sobie raj" wysłuchałem dzięki lektorowaniu Mariusza Szczygła. Jest to pierwszy przeze mnie wysłuchany audiobook, w którym autor wyśmienicie wywiązał się ze swego zadania.

Rozumiem, że książka ta może wzbudzać mieszane uczucia. Mariusz Szczygieł zafascynowany Czechami chce przekonać czytelnika, Polaka, aby brał przykład z naszych południowych sąsiadów. Oni potrafią z przymrużeniem oka patrzeć na poważne rzeczy. Przeciwstawienie ich nam pokazuje, jaki z nas śmiertelnie poważny naród. Czesi z hasła "Bóg, honor i ojczyzna" będą umieli zrobić...

To była prawdziwie męska literatura. Testosteron sączył się z kartek książki od pierwszej do ostatniej strony. Ponad pięćdziesięciu młodych, zdrowych facetów stłoczonych na małej przestrzeni okrętu podwodnego przez kilka miesięcy w poczuciu ciągłego zagrożenia musiało wytworzyć specyficzne warunki egzystencji i wzajemnych relacji. Niejednego może drażnić podczas lektury marynarskie i sołdackie prostactwo bohaterów. Jednak nie jest to tylko opowieść o sztucznie wykreowanych, rzucających mięsem i wyzdanymi dowcipami twardzielach, lecz o prawdziwych, z krwi i kości mężczyznach próbujących sobie jakoś radzić w tych trudnych warunkach. Mnie niezmiernie zdumiały tak bogate w porównania opisy morza i nieba. Film Wolfganga Petersena z 1981 w porównaniu z książką był grzeczny.

To była prawdziwie męska literatura. Testosteron sączył się z kartek książki od pierwszej do ostatniej strony. Ponad pięćdziesięciu młodych, zdrowych facetów stłoczonych na małej przestrzeni okrętu podwodnego przez kilka miesięcy w poczuciu ciągłego zagrożenia musiało wytworzyć specyficzne warunki egzystencji i wzajemnych relacji. Niejednego może drażnić podczas lektury...

Pani Swietłana w kolejnej swojej książce oddaje głos różnym świadkom. Im więcej świadectw z różnych perspektyw, tym bardziej zbliżamy się do obiektywnego obrazu tej katastrofy i tragedii. Są tam mieszkańcy ewakuowani ze skażonego terenu na kilka dni, likwidatorzy pracujący ofiarnie i z poświęceniem, naukowcy, żony zmarłych likwidatorów, partyjni dygnitarze i dyrektorzy zakładów, kołchozów. Są wśród nich dobrowolni ochotnicy i osoby wcielane podstępem. Reportaż jest poruszający i przygnębiający. Widać w nim głupotę ludzi sprawujących władzę, dla których liczy się nie człowiek/społeczeństwo, ale bliżej niesprecyzowane dobro publiczne/państwowe. Tym "dobrem" okraszonym tajemnicą państwową można usprawiedliwić wszystko, nieudolność władzy, arbitralne decyzje, zaniechanie pilnego i efektywnego działania, tuszowanie błędów. Taka tragedia musiała się zdarzyć. Było to tylko kwestią czasu. Technologia i wyszukane procedury bezpieczeństwa są nieskuteczne wobec wszechobecnego bałaganu i indolencji w takim kraju jak Związek Radziecki. Myślę, że niewiele zmieniło się w tym kraju po upadku komunizmu.

Pani Swietłana w kolejnej swojej książce oddaje głos różnym świadkom. Im więcej świadectw z różnych perspektyw, tym bardziej zbliżamy się do obiektywnego obrazu tej katastrofy i tragedii. Są tam mieszkańcy ewakuowani ze skażonego terenu na kilka dni, likwidatorzy pracujący ofiarnie i z poświęceniem, naukowcy, żony zmarłych likwidatorów, partyjni dygnitarze i dyrektorzy...

Książka wzruszająca i wstrząsająca. Wielka Wojna Ojczyźniana z 1941 - 1945 pokazana z kobiecej perspektywy. Aleksijewicz zebrała świadectwa bezpośrednich uczestniczek tej wojny, żołnierek Armii Czerwonej różnych formacji, które u boku mężczyzn przeszły cały bojowy szlak aż do Berlina. Obraz wojny widziany przez kobietę BARDZO różni się podejścia męskiego. Książka dla mnie bardzo cenna ze względu na punkt widzenia. Punk widzenia czerwonoarmisty. Audiobook wysłuchałem dzięki lektorowaniu Krystyny Czubówny, mistrzyni świata w czytaniu, zwłaszcza tematów trudnych.

Książka wzruszająca i wstrząsająca. Wielka Wojna Ojczyźniana z 1941 - 1945 pokazana z kobiecej perspektywy. Aleksijewicz zebrała świadectwa bezpośrednich uczestniczek tej wojny, żołnierek Armii Czerwonej różnych formacji, które u boku mężczyzn przeszły cały bojowy szlak aż do Berlina. Obraz wojny widziany przez kobietę BARDZO różni się podejścia męskiego. Książka dla mnie...

Emocjonująca składanka ludzkich świadectw przedstawiająca wojnę w Afganistanie w latach 80., gdzie agresorem był Związek Radziecki. Jak przedstawić prawdę o tej wojnie? Autorka zrobiła to w jeden z najlepszych możliwych sposobów. Zebrać jak najwięcej opowieści jej uczestników i ich bliskich.
Czy żołnierze sowieccy byli bohaterami wypełniającymi internacjonalistyczny obowiązek, czy agresorami, których wojna zamieniła w bestie? Jak wygląda powinność patriotyczna wobec wzniosłych ideałów, w które się szczerze wierzy? Jaka jest odpowiedzialność decydentów, a wykonawców rozkazów? Jak nieuchronnie budzą się w ludziach demony i najdziksze instynkty podzczas każdej wojny, czy to "sprawiedliwej", czy nie?
Czy agresor, zaborca to też człowiek? Oczywiście i oni mają swoje rodziny, które kochają i za nimi czekają. Jak mitologizacji podlega historia? Jak prawda bywa okrutna i nie do przyjęcia? Wiele jeszcze innych kwestii dających do myślenia o człowieku.
Ja moją książkę wysłuchałem dzięki genialnemu lektorowaniu Krystyny Czubównej.

Emocjonująca składanka ludzkich świadectw przedstawiająca wojnę w Afganistanie w latach 80., gdzie agresorem był Związek Radziecki. Jak przedstawić prawdę o tej wojnie? Autorka zrobiła to w jeden z najlepszych możliwych sposobów. Zebrać jak najwięcej opowieści jej uczestników i ich bliskich.
Czy żołnierze sowieccy byli bohaterami wypełniającymi internacjonalistyczny...

Nie wiem, czy przejadłem się Szczygłem, czy też nie znalazłem tego właściwego klucza interpretacyjnego. Muszę to jeszcze sprawdzić na innych jego książkach. Ta miała być o kobietach, a spojrzenie jego oczami wydało mi się szczególnie interesujące. Pan Mariusz stwierdził, że w każdym mężczyźnie jest coś z kobiety, tylko inni się do tego wstydzą przyznać, a on odważnie to eksponuje. Pokuszę się o pociągnięcie tego wątku logicznie w inną stronę. Jak miałaby wyglądać książka w wersji kobiecej, która odważnie eksponuje w sobie pierwiastek męski? Czy byłaby to opowieść o drwalach, rzeźnikach, hydraulikach (tzw. bobach budowniczych), nieporadnych i zadbanych pracownikach korporacyjnych? W jego opowieściach pobrzmiewa dla mnie nuta ironiczna. Potęguje to jeszcze jego sposób czytania książki. Może w czytaniu baśni Andersena by się lepiej sprawdził.

Nie wiem, czy przejadłem się Szczygłem, czy też nie znalazłem tego właściwego klucza interpretacyjnego. Muszę to jeszcze sprawdzić na innych jego książkach. Ta miała być o kobietach, a spojrzenie jego oczami wydało mi się szczególnie interesujące. Pan Mariusz stwierdził, że w każdym mężczyźnie jest coś z kobiety, tylko inni się do tego wstydzą przyznać, a on odważnie to...