Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Główna bohaterka historii stworzonej przez Marlenę Jarosz, Irena, to dziewczyna urodzona w bogatej rodzinie żydowskiej, która podczas wojny traci wszystko. W momencie, kiedy zaczyna już odbudowywać swoje życie i przekonana jest, że znalazła wreszcie odrobinę wytchnienia musi opuścić ojczyznę oraz zacząć swe istnienie od nowa. Nie jest to łatwe, gdyż początek nowego bytu zaczyna w dalekim Izraelu. Jednakże mimo przeciwności jakie stawiane są na jej drodze kobieta nie poddaje się i podąża dalej kolejnymi ścieżkami życia. Razem z nią poprzez życie podąża równiez czytelnik, który towarzyszy jej na każdym etapie i może zapoznać się z czasami, w których przyszło żyć Irenie.

Akcja książki rozgrywa się w dwóch ramach czasowych. Jedna z nich przenosi nas w czasy przedwojenne i wojenne, kiedy to główna bohaterka była jeszcze młodą dziewczyną i doświadczała wielu różnorodnych zdarzeń. Druga zaś osadzona jest we współczesnym świecie, kiedy Irena wraca do Polski, aby udzielić wywiadu. Poprzez ten zabieg czytelnik może zapoznać się z całą paletą emocji, które niesamowicie wpływają na odbiór książki. Nie brakuje tutaj, bowiem chwil wzruszeń, samotności czy czasami niekoniecznie trafnych decyzji. Jednakże to, że fabuła nie jest chronologiczna wprowadza delikatny zamęt, który ja również odczułam podczas lektury książki. Były momenty, w których mi to przeszkadzało i sprawiało, że gubiłam się w całej historii.

Patrząc jednak przez pryzmat całości nie określiłabym tej historii jako poszukiwania własnego domu, ale poszukiwania samej siebie i swojego miejsca na ziemi. Od czasu do czasu odczuwałam, że Irena również jest zagubiona w świecie, który ją otacza i cały czas poszukuje drogi, która mogłaby doprowadzić ją do samej siebie. Książka porusza również niełatwy temat wojenny, a w głównej mierze ukazuje jak traktowano ludność żydowską i przez jak wiele cierpienia odcisnęło się na ich barkach. Pomimo ciężkiej tematyki, jaką wybrała autorka myślę, że poradziła z nią sobie bardzo dobrze i poprzez tę historię wpłynęła na wyobraźnie odbiorców.

współpraca reklamowa [Wydawnictwo Replika]

Główna bohaterka historii stworzonej przez Marlenę Jarosz, Irena, to dziewczyna urodzona w bogatej rodzinie żydowskiej, która podczas wojny traci wszystko. W momencie, kiedy zaczyna już odbudowywać swoje życie i przekonana jest, że znalazła wreszcie odrobinę wytchnienia musi opuścić ojczyz...

Rozwiń

Zwiń

"Na moście pożegnań" to drugi tom Sagi kresowej autorstwa Katarzyny Majewskiej-Ziemba. Jest to dalsza część losów Janki i jej rodziny, którzy znajdują się pod okupacją niemiecką. Mieszkańcy Baranowicz początkowo cieszyli się z wyzwolenia spod rąk rosyjskiego okupanta. Jednak wraz z upływem czasu okazuje się, że zmiana ta wcale nie była lepsza. Przyniosła ona, bowiem wiele łez i cierpienia niewinnych osób, które traciły życie z rąk niemieckich żołnierzy.

Janka starała się z całych sił zapewnić byt rodzinie i wraz z matką robiły co tylko mogły, aby wprowadzić do domu chociaż odrobinę normalności wśród wojennej zawieruchy. Wśród tego niepewnego czasu narodziło się również uczucie Janki i Stacha, który na początku był jej fikcyjnym mężem. Wykazał się jednakże zrozumieniem, uczuciami i ogromem pomocy, które sprawiły, że serce dziewczyny zabiło dla niego mocniej.

Sięgając po tę część wiedziałam, że nie będzie ona łatwa. Nie brakuje w niej, bowiem cierpienia, łez i momentów, w których serce czytelnika zostaje rozsypane w drobny mak. Autorka robi to w bardzo obrazowy sposób, który wpływa niewątpliwie na czytelnika i jego odbiór książki. Pani Katarzyna wykazała się również stylem pisania jak najbardziej przyjaznym czytelnikowi i sprawiającym, że akcja powieści, pomimo swojego ciężaru, upływa bardzo szybko. Jednak przyznam szczerze, że moje serce również pękało na miliony kawałków i były momenty, w których musiałam złapać oddech, aby móc towarzyszyć dalej bohaterom w ich trudnej drodze. Niewątpliwie jest to seria, która w moim sercu będzie miała szczególne miejsce i z ogromną niecierpliwością czekać będę na dalsze losy Janki i jej rodziny, którzy układać będą na nowo swoje życie na Ziemiach Odzyskanych.

[współpraca reklamowa @wydawnictworeplika]

"Na moście pożegnań" to drugi tom Sagi kresowej autorstwa Katarzyny Majewskiej-Ziemba. Jest to dalsza część losów Janki i jej rodziny, którzy znajdują się pod okupacją niemiecką. Mieszkańcy Baranowicz początkowo cieszyli się z wyzwolenia spod rąk rosyjskiego okupanta. Jednak wraz...

Rozwiń

Zwiń

Odkąd zaczęłam szydełkować szukałam balansu pomiędzy spędzaniem czasu z książką a szydełkowaniem. Tak właśnie z pomocą przyszły mi audiobooki, których szczerze mówiąc nie lubiłam i nie mogłam się do nich przekonać. Podjęłam jednak kolejną próbę i wybór padł na "Sierociniec", który przyznam szczerze pochłonął mnie bez reszty. Świadczyć może o tym fakt, że dopiero po przesłuchaniu tej książki zobaczyłam, że jest to już trzeci tom cyklu z Ukne Galantem w roli głównej. Nie przeszkadzało mi to jednak w odbiorze książki o wyciągnięciu się w historię przedstawioną przez autora. Powiem nawet, że sprawiło, że z ogromną ciekawością sięgnę po wcześniejsze książki.

Historia opisana przez autora osadzona jest w roku 1975, kiedy to do Biura Wydziału Kryminalnego Komendy Milicji Obywatelskiej zgłasza się kobieta, która twierdzi, że w dzieciństwie była świadkiem sprzedaży swojej młodszej siostry. Sprawa trafia w ręce komisarz Barbary Romanowskiej, która większość swojego życia spędziła w sierocińcu, dlatego też sprawa tej jest jej niezmiernie bliska a czasami emocje również mogą włączyć się do gry. Czy uda jej się jednak zachować bezstronność i poskromić emocje?

Przemysław Kowalewski był autorem, z którego twórczością nie spotkałam się wcześniej. Jednak właśnie poprzez tę książkę mam ochotę nadrobić swoje zaległości i sięgnąć po inne książki autora. "Sierociniec" jest, bowiem książką, która wywołuje w czytelniku multum emocji i zapada na długo w pamięć. Czytelnik cofa się w czasie do komunistycznej Polski, gdzie kraj rządził się różnymi prawami. Odbywały się w nim przeróżne ludzkie dramaty, które zamiatane były pod dywan. Autor idealnie odwzorował realia tamtego okresu i sprawił, że czytelnik całym sobą angażuje się w losy bohaterów. W historii tej nie brakuje nieoczekiwanych zwrotów akcji i napięcia, które sprawia, że książkę tą po prostu się pochłania. Każdy kolejny rozdział dodaje nowe fakty i pokazuje realia, jakie towarzyszą dzieciom spędzającym praktycznie pół swojego życia w "Sierocińcu". To, że właśnie dzieci są ofiarami wszystkich krzywd sprawia, że książka ta jeszcze mocniej trafia w serce czytelnika. W moje trafiła na tyle mocno, że książka ta pozostanie na długo w mojej pamięci i szczerze mogę polecić ją każdemu.

Odkąd zaczęłam szydełkować szukałam balansu pomiędzy spędzaniem czasu z książką a szydełkowaniem. Tak właśnie z pomocą przyszły mi audiobooki, których szczerze mówiąc nie lubiłam i nie mogłam się do nich przekonać. Podjęłam jednak kolejną próbę i wybór padł na "Sierociniec", któr...

Rozwiń

Zwiń

„Pocałunki w ciemności” autorstwa Nell Grudzień to historia niewidomego, dwudziestoletniego Austina, który spędza swoje życie w złotej klatce. Stworzona została przez jego matkę, która chce mieć nad nim kontrolę na każdym kroku i tak naprawdę boi się samodzielności własnego syna. Właśnie poprzez takie zachowanie czuć jest ból głównego bohatera jak i jego cierpienie. Wpływa to również na to, że jego relacje z matką są ciężkie i często dochodzi pomiędzy nimi do sprzeczek. Austinowi brakuje przyjaciół, z którymi mógłby spędzać wolny czas a jego jedyną powierniczką jest babcia, do której zapałałam ogromną sympatią. Jego ucieczką od codzienności jest też muzyka i gra na fortepianie a jego marzeniem dostanie się do szkoły muzycznej. Wszystko zmienia się jednak w momencie, kiedy w jego życiu pojawia się Tim. Czy uda mu się spełnić swoje pragnienia i czy da radę być samodzielnym?

Muszę przyznać, że historia stworzona przez autorkę pochłonęła mnie bez reszty i przeczytałam ją w jeden dzień. Pomimo, iż namacalnie czułam cierpienie Austina i niejednokrotnie mi samej było przykro to nie potrafiłam oderwać się od książki. Dla mnie była ona również wyjściem z mojej strefy komfortu, ponieważ uczucie, które połączyło Austina i Tima nie było zwyczajne. Widać jednak jak ważne było dla nich to spotkanie i jak wiele zmieniło w ich życiach.

Nell Grudzień zadebiutowała tą właśnie książką, a ja muszę powiedzieć, że w ogóle nie odczułam, iż jest to jej pierwsza książka w karierze. Styl pisania jest bardzo przyjemny dla czytelnika i absolutnie nie jest nużący. Poza tym tematyka też nie była łatwa, ponieważ mamy do czynienia z bohaterem niewidomym, gdzie trzeba oddać jego wrażenia odnośnie otaczającego świata i wszystkie emocje, które mu towarzyszą, a kończąc na wszelkich uczuciach, które pojawiają się do drodze. Dlatego też jestem naprawdę zauroczona tą historią i nie spodziewałam się, że aż tak skradnie moje serce.

[współpraca reklamowa Wydawnictwo Ale]

„Pocałunki w ciemności” autorstwa Nell Grudzień to historia niewidomego, dwudziestoletniego Austina, który spędza swoje życie w złotej klatce. Stworzona została przez jego matkę, która chce mieć nad nim kontrolę na każdym kroku i tak naprawdę boi się samodzielności własnego syna. Właśnie p...

Rozwiń

Zwiń