Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Młodzieżówka, ale czy aby na pewno tylko młodzieżówka?
O błędach młodości i o odpowiedzialności, ale takiej wyidealizowanej, jak w powieściach Kristin Hannah.
Licealna miłość. Biedny - bogaty. Słodko-pierdząco-naiwna książka. Bardzo przewidywalna. Jest prosta historia łapiąca za serce, są ogromne emocje podczas czytania, które nami dosłownie targają. I właśnie o to chodzi. Czytamy i marzymy o zakończeniu, które sobie wymyśliliśmy. Czy będzie właśnie takie?
Lubię jej książki za swą prostotę, naiwność i emocje. Tego tutaj nie brak.

Młodzieżówka, ale czy aby na pewno tylko młodzieżówka?
O błędach młodości i o odpowiedzialności, ale takiej wyidealizowanej, jak w powieściach Kristin Hannah.
Licealna miłość. Biedny - bogaty. Słodko-pierdząco-naiwna książka. Bardzo przewidywalna. Jest prosta historia łapiąca za serce, są...

Rozwiń

Zwiń

Znakomita.
O relacjach. Takich, jakich każdy z nas doświadcza w zwyczajnym życiu.
O perspektywie.
O tym, co może dziać się z nami, kiedy… umieramy.
Zapomniałam już jaką Majgull Axelsson potrafi być obserwatorką i jak pięknie potrafi przenosić na papier swoje obserwacje. Czytanie jej książek to czysta przyjemność. Ale i rozedrganie.
„Pępowina” to opowieść o ludziach, którzy są zawsze, będą zawsze, w każdych czasach, niestety. I o słowach, „które pomimo rozsądku, równouprawnienia i całej tej cholernej nowoczesności odradzają się i powracają trzykrotnie cięższe”.
O krzywdzie ludzkiej i o wybaczaniu. Komuś i sobie.
Opowieść chwyta za serce, ale jednocześnie daje nadzieję.

Znakomita.
O relacjach. Takich, jakich każdy z nas doświadcza w zwyczajnym życiu.
O perspektywie.
O tym, co może dziać się z nami, kiedy… umieramy.
Zapomniałam już jaką Majgull Axelsson potrafi być obserwatorką i jak pięknie potrafi przenosić na papier swoje obserwacje. Czytanie jej książ...

Rozwiń

Zwiń

„Bycie dobrym człowiekiem polega na stawaniu się nim każdego dnia.”

Litopsy – to żywe kamienie, które choć wyglądem przypominają odłamki skał, wykazują czynności życiowe, dorównując w tym względzie innym żywym istotom – tak o litopsach pisze we wstępie Autorka – Marta Waksmundzka.
„Litopsy” to jej pierwsza książka. I – nic więcej o niej nie znalazłam w sieci. A szkoda.
Krótka, zaledwie 192-stronicowa opowieść bardzo chwyta za serce. W zasadzie nawet może nie chwyta, a łapie. Łapie za gardło.
Zgodnie z opisem na okładce, ceniony architekt, bardzo zapracowana osoba, dostaje propozycję nie do odrzucenia i zostaje na kilka miesięcy wolontariuszem w domu opieki. Towarzyszymy mu w tej misji.
Opisy poranka, wieczoru, te magiczne momenty przechodzenia z ciemności w jasność i z jasności w ciemność, choć oszczędne w słowach, to bardzo magiczne.
Cała książka napisana jest bardzo prostym językiem, wręcz opisowo. Konkretnie i opisowo, delikatnie i czule, przez co dociera do każdego z nas. Nigdy nie mogłam się też przemóc, aby czytać tego typu literaturę. Początkowo więc podchodziłam do tej opowieści nieufnie i można by rzec – z niechęcią. Jakże szybko przekonałam się, że dobrze się stało, że trafiłam na maleńką perełkę, która powinna być przeczytana przez każdego. A czyta się spokojnie. I pomimo wielu przemyśleń po drodze - bardzo szybko. Marta Waksmundzka w swojej opowieści opisuje to co w życiu ważne. Starsza kobieta, która mogłaby być z bajki o dobrej wróżce, uzmysławia nam co czujemy i czy aby wiemy czego tak naprawdę chcemy.
Młody, zaledwie kilka lat po trzydziestce, człowiek, zagoniony, twardo stąpający po ziemi, mięknie i zaczyna widzieć, co w życiu jest naprawdę ważne. Pomyślałam nawet, że ta krótka książeczka mogłaby być lekturą obowiązkową w szkole. Wiem, że jak coś staje się lekturą, to zostaje znienawidzone przez młodzież, ale może do niektórych by dotarła, a po latach już każdy by ją pamiętał… Fakt, książka trochę umoralnia, ale niezbyt nachalnie.
Jest w niej wiele fragmentów, które chciałabym zacytować, ale zajęłyby za dużo miejsca. Polecam samemu zatrzymać się na małą chwilkę i zagłębić się w lekturze. Ja przeczytałam w ciągu jednego dnia.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

„Bycie dobrym człowiekiem polega na stawaniu się nim każdego dnia.”

Litopsy – to żywe kamienie, które choć wyglądem przypominają odłamki skał, wykazują czynności życiowe, dorównując w tym względzie innym żywym istotom – tak o litopsach pisze we wstępie Autorka – Marta Waksmundzka.
„Litops...

Rozwiń

Zwiń

Horror, ale z przesłaniem. Nie czytam horrorów, ale na ten skusiłam się ciekawymi opiniami. Nie zawiodłam się. Wachlarz emocji miałam zapewniony.
Autor świetnie pisze, a każde opowiadanie ma swój senny nastrój. Czułam te sny... czułam się jak we śnie... w moim śnie.
Bardzo mi się podobało pobyć chwilę w tych snach. Nie zaprzeczę, że uciekać też chciałam. Ale to już z powodu snu, absolutnie nie z powodu nudy.

Horror, ale z przesłaniem. Nie czytam horrorów, ale na ten skusiłam się ciekawymi opiniami. Nie zawiodłam się. Wachlarz emocji miałam zapewniony.
Autor świetnie pisze, a każde opowiadanie ma swój senny nastrój. Czułam te sny... czułam się jak we śnie... w moim śnie.
Bardzo mi się podobało ...

Rozwiń

Zwiń