Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Taaak. Nie da się ukryć. Frederik Backman w szczytowej formie. Tym razem skupia się głównie na byciu rodzicem. Na odpowiedzialności w dorosłym życiu. Ale nie byłby sobą, gdyby nie przedstawił tego tematu w sposób charakterystyczny, taki, że aż dech zapiera. I to ze śmiechu, oczywiście. Lektura powieści to czysta, żywa przyjemność i powinna być dawkowana niczym najlepsze lekarstwo. Bohaterowie wyrysowanie taką miękką, przyjazną im kreską, a jednocześnie wyjątkowo prawdziwi. Każdy z nich inny, a jednak potrafią się zjednoczyć, wspólny przymusowy pobyt w mieszkaniu na sprzedaż odmienia ich życie. I napad rabunkowy to tylko początek. Książkę polecam każdemu. I tym co jeszcze nigdy prozy Backmana nie czytali, jako dobry początek znajomości i tym, którzy powieści tego autora darzą ogromnym sentymentem, ponieważ jest to jedna z lepszych jego książek. 

Taaak. Nie da się ukryć. Frederik Backman w szczytowej formie. Tym razem skupia się głównie na byciu rodzicem. Na odpowiedzialności w dorosłym życiu. Ale nie byłby sobą, gdyby nie przedstawił tego tematu w sposób charakterystyczny, taki, że aż dech zapiera. I to ze śmiechu, oczywiście. Lek...

Rozwiń

Zwiń

Powieść niczym szkatułka z różnościami. Wartka akcja i niebezpieczne morskie przygody przeplatają się z pięknymi legendami oraz opowieściami smutnymi przy kominku. Nawet przepis na pyszną zupę dyniową tu znajdziecie. Lecz przede wszystkim jest to historia o przyjaźni i szacunku, które potrafią przerwać lata. A na dodatek, bardzo istotny, wszystkie rozdziały są okraszone wspaniałymi ilustracjami. Upłynęło już kilka miesięcy od lektury pierwszego tomu, a bez trudu odnalazłam się w świecie Matyldy i Saszy, dałam się pochłonąć atmosferze niezwykłej wyspy, po czym razem z dziewczynami wyruszyłam w pełną przygód morską żeglugę, aby zwołać radę smoków. Czy uda im się ukończyć misję wyznaczoną przez dziadka? Czy uratują kruche porozumienie zawarte wieki temu przez smoki? Na te pytania odpowie lektura. Polecam. 

Powieść niczym szkatułka z różnościami. Wartka akcja i niebezpieczne morskie przygody przeplatają się z pięknymi legendami oraz opowieściami smutnymi przy kominku. Nawet przepis na pyszną zupę dyniową tu znajdziecie. Lecz przede wszystkim jest to historia o przyjaźni i szacunku, które potr...

Rozwiń

Zwiń

Sprawy się komplikują. Tak to zwykle bywa, gdy na scenę wkraczają teściowie. A już wkurzona teściowa, to prawdziwy dopust boży. Przy tym pościg dwóch wrogich armii to prawdziwy pikuś. No, chyba że do akcji dołączy porzucona narzeczona. Tak, mam świadomość, że z tych kilku zdań wyłania się wzorcowa telenowela. Lecz ta scenografia. Te postaci. Te okoliczności przyrody, Chylę czoła przed wyobraźnią rysownika. Ten komiks czyta się ze względu na obraz. To on gra tu pierwsze skrzypce. Chociaż scenarzyście też należą się brawa. Postaci są wyraziste, nieszablonowe. Potrafią zaskoczyć zarówno zachowaniem, jak i słowem. Podsumowując, to taka książka, że gdy kończysz jeden tom, to z paniką w oczach rozglądasz się wokół, usiłując sobie przypomnieć, gdzie położyłeś kolejny. A gdy masz do niego daleko, bo na przykład jest w bibliotece, to niecierpliwie przebierasz nogami czekając na moment, gdy będziesz mógł wziąć w swe ręce upragniony egzemplarz. Jednym słowem? Polecam.

Sprawy się komplikują. Tak to zwykle bywa, gdy na scenę wkraczają teściowie. A już wkurzona teściowa, to prawdziwy dopust boży. Przy tym pościg dwóch wrogich armii to prawdziwy pikuś. No, chyba że do akcji dołączy porzucona narzeczona. Tak, mam świadomość, że z tych kilku zdań wyłania się ...

Rozwiń

Zwiń

Okładka zapewnia, że to z humorem napisana powieść o odwadze i trudnych wyborach. Humoru wiele nie ma. Za to trochę będzie o dorastaniu oraz o tym, co rzeczywiście wiedzą rodzice o swoich dzieciach. Tematyka nie jest może wyjątkowo odkrywcza, czy nowatorska, za to styl autorki ma w sobie sporo uroku. Naprawdę czuje się ciepło letnich dni. Akcja toczy się sennie, a jednak przykuwa uwagę. I to pomimo tego, że jesteśmy w stanie przewidzieć ciąg dalszy. Miła lektura, która raczej nie stanie się kamieniem milowym światowej literatury, lecz może sprawi, że czytelnik na chwilę zaduma się nad własnym życiem i postępowaniem. A na zachętę cytat: "Skoro wszystkie robimy się w końcu podobne do matek, to po co się starać?". Polecam

Okładka zapewnia, że to z humorem napisana powieść o odwadze i trudnych wyborach. Humoru wiele nie ma. Za to trochę będzie o dorastaniu oraz o tym, co rzeczywiście wiedzą rodzice o swoich dzieciach. Tematyka nie jest może wyjątkowo odkrywcza, czy nowatorska, za to styl autorki ma w sobie s...

Rozwiń

Zwiń

Powieść zupełnie różna od książek z cyklu „Kwiat paproci”. I nie ma znaczenia, czy pod uwagę weźmiemy serię dla dorosłych czy dla dzieci. Nie uświadczymy tutaj ani jednego bytu z mitologii słowiańskiej. Za to zagłębimy się w stan podświadomości, śpiączki, duchów. Czym naprawdę jest tytułowa druga szansa? Domem? Szpitalem? Kliniką? Czy osoby, które tam przebywają to na pewno pacjenci? A może to porwani samotni ludzie, na których ktoś przeprowadza tajemnicze eksperymenty? Czy rzeczywiście mają problemy z pamięcią, czy jest to sprawa medykamentów, które przyjmują? Na te wszystkie pytani odpowie lektura. Z pewnością niejednokrotnie was zaskoczy, a może nawet zirytuje. Lektura przyjemna, w wersji audio zdecydowanie da się słuchać. Polecam, lecz bez specjalnego nacisku.

Powieść zupełnie różna od książek z cyklu „Kwiat paproci”. I nie ma znaczenia, czy pod uwagę weźmiemy serię dla dorosłych czy dla dzieci. Nie uświadczymy tutaj ani jednego bytu z mitologii słowiańskiej. Za to zagłębimy się w stan podświadomości, śpiączki, duchów. Czym naprawdę jest tytułow...

Rozwiń

Zwiń

Po dłuższym czasie dokończyłam serię. I przypomniało mi się od razu skąd wziął się mój zachwyt. Te rysunki! Zachwycające pomysły na stworzenia zapełniające świat wymyślony przez autorów, A może wyśniony? Choćby takie noty encyklopedyczne na temat stworzeń. Taki na ten przykład – jednoręki napoleniuch lub jeden z owadów chronoskrzydłych, czyli chronomól. Tego się nie da opisać, w tym komiksie po prostu należy się zanurzyć. Po uszy. Ciężko się zorientować w akcji, gdy zaczyna się od piątego tomu, a co więcej szkoda odbierać sobie przyjemność z lektury. Tu wszystkie wątki się splatają, dobiegają do końca. Zdecydowanie należy zakochiwać się w tej historii powoli, i od początku. Nie znacie świata Azymutu? Czym prędzej go odnajdźcie. Polecam.

Po dłuższym czasie dokończyłam serię. I przypomniało mi się od razu skąd wziął się mój zachwyt. Te rysunki! Zachwycające pomysły na stworzenia zapełniające świat wymyślony przez autorów, A może wyśniony? Choćby takie noty encyklopedyczne na temat stworzeń. Taki na ten przykład – jednoręki ...

Rozwiń

Zwiń

Jeżeli dzielnie przebrniecie przez truizmy początkowych rozdziałów, jeżeli nie zniechęci was tłumaczenie domagające się korekty, to lektura okaże się zadziwiająco pouczająca. Autorka przekonuje, że niezależnie od tego jak wyglądało nasze dzieciństwo, to w momencie, gdy stajemy się dorośli powinniśmy wziąć odpowiedzialność za swoje życie. Czyli oddzielić się od rodziców. Oznacza to, że trzeba nauczyć się podejmować trudne decyzje, takie, które nie zyskają aprobaty otoczenia (a zwłaszcza mamy i taty). Nasze wybory powinny być podyktowane tym, do czego chcemy dążyć, co nam sprawia satysfakcję. Nie należy oglądać się wstecz, zastawiać się w jaki sposób zmienić przeszłość, ponieważ jest to nierealne. Terapeutka pokazuje jak zaakceptować i zrozumieć naszych rodziców. Jak się od nich oddzielić, aby stać się niezależnym, pełnowartościowym człowiekiem. W książce jest wiele przykładów, są również opisane zadania i ćwiczenia ułatwiające ten proces. Bardzo się cieszę, że miałam możliwość zapoznać się z treścią tej książki. Podyskutować z poglądami autorki. Ufam, że wy również uznacie czas spędzony na lekturze za pożyteczny. Polecam

Jeżeli dzielnie przebrniecie przez truizmy początkowych rozdziałów, jeżeli nie zniechęci was tłumaczenie domagające się korekty, to lektura okaże się zadziwiająco pouczająca. Autorka przekonuje, że niezależnie od tego jak wyglądało nasze dzieciństwo, to w momencie, gdy stajemy się dorośli ...

Rozwiń

Zwiń

Jeżeli wydaje wam się, że tytuł ma literówkę i powinien to być debiut, to jesteście w mylnym błędzie. Co prawda literówek i błędów w tekście nie zabraknie. Zadbał o to zespół redakcyjny, zatem czytelnik lubiący wytykać potknięcia w ich pracy, będzie więcej niż usatysfakcjonowany. Lecz do brzegu. Tytuł to akronim, za którym kryje się eksperymentalne centrum badawcze. A co usiłują wynaleźć naukowcy, którzy tam pracują? Lek. Taki, który skutecznie pokona wirusa. Co ciekawe te zarazki zimna się nie boją, rozprzestrzeniają się rewelacyjnie, a ci, którym uda się pokonać pierwszy etap choroby... No, bez przesady, przecież nie streszczę wam całej powieści. Z pewnością jest intrygująca, zwłaszcza gdy czytelnik nie jest upierdliwy i nie drąży. Nie mogę powiedzieć, że jest przerażająca, no chyba, że ja z tych niebojaźliwych. Trudno również nie zauważyć wpływów pandemii na jej treść, zatem odkrywczość nie jest jej zaletą. Przyjemność z lektury jest. Taka nie za duża.

Jeżeli wydaje wam się, że tytuł ma literówkę i powinien to być debiut, to jesteście w mylnym błędzie. Co prawda literówek i błędów w tekście nie zabraknie. Zadbał o to zespół redakcyjny, zatem czytelnik lubiący wytykać potknięcia w ich pracy, będzie więcej niż usatysfakcjonowany. Lecz do b...

Rozwiń

Zwiń