Ekranizację jakiej książki chcielibyście zobaczyć?🌹Mnie takie uczucie towarzyszyło podczas czytania "Magii Cierni". Myślę, że całość idealnie odnalazłaby się w kinie, zwłaszcza że została tak napisana, że z łatwością dałoby się wszystko przelać w scenariusz.
......

Elizabeth Scrivenerr jest adeptką biblioteki. Tu się wychowała, gdyż porzucono ją pod próg jako niemowlę. Marzy o zostaniu strażniczką, by strzec ludzi przed grymuarami oraz zdprowowanymi czarownikami. Nawet nie przypuszcza, że wkrótce jej życzenie się spełni i nie wszyscy czarownicy okażą się tacy okropni, jak ją uczono.
......

Nie od razu wsiąknęłam w tę historię. Przez pierwsze kilka rozdziałów obawiałam się, że "Magia Cierni" mi się nie spodoba, ale ostatecznie naprawdę dobrze się bawiłam. Szczególnie przez Nathaniela i jego genialne poczucie humoru. Kiedy Elizabeth zaczęła się z nim później droczyć, stworzyli świetne duo. Nie mogę też zapomnieć o Silasie, enigmatycznym demonie. Z przyjemnością śledziłam ich wspólne przygody, zwłaszcza że podjęli się ryzyka, mimo iż tak wiele mogli przy tym stracić. Z czasem akcja nabrała tempa, a ja dałam się ponieść temu światu i szeptom magicznych ksiąg, które nieraz miały bardzo szalone osobowości.
......

"Magia Cierni" bez wątpienia jest oryginalna. Do tej pory nie spotkałam się z podobnym systemem nadprzyrodzonych mocy, podejściem do grymuarów i istot z innych wymiarów. Poza tym świat był pięknie opisany. Z łatwością mogłam sobie wszystko wyobrazić. Choć przyznam, że czasem ilość opisów potrafiła przytłoczyć. Brakowało mi częstszych interakcji między bohaterami, dłuższych rozmów między nimi, które zespoliły ich więzi. To nie tak, że nie zdołałam uwierzyć w ich relacje, ale czegoś mi w nich brakowało. Nawet jeśli wymiany zdań często mnie bawiły, kiedy już zawitały na stronach, to jednak za mało.
......

Wydanie jest w porządku. Okładka nie jest w preferowanym przeze mnie stylu. Językowo bardzo dobrze. Nie dopatrzyłam się błędów.
......

"Magia Cierni" to naprawdę przyjemna młodzieżówka. Niby prosta historia, a jednak ma zawiłości i tajemnice, które chce się poznać. Świetnie się bawiłam i na pewno sięgnę po skromną kontynuację. 7,5/10 🌹

Ekranizację jakiej książki chcielibyście zobaczyć?🌹Mnie takie uczucie towarzyszyło podczas czytania "Magii Cierni". Myślę, że całość idealnie odnalazłaby się w kinie, zwłaszcza że została tak napisana, że z łatwością dałoby się wszystko przelać w scenariusz.
......

Elizabeth Scrivenerr jest adeptką biblioteki. Tu się wychowała, gdyż porzucono ją pod próg jako niemowlę....

Całokształt książki oceniam pozytywnie, podobała mi się, jednak ma spore wady. Główna bohaterka Elizabeth jest trochę mdła, bezcharakterna i niezbyt bystra. Nathaniel i Silas wypadają o wiele lepiej, a ich relacja jest urocza. Złoczyńca za to płaski i przewidywalny. Najciekawszym i najlepszym elementem był koncept magicznych książek, magii i demonów. Książka jest klimatyczna, ale infantylna i nie brak nie logicznych, leniwych rozwiązań. Elizabeth po raz pierwszy posługuje się mieczem i od razu jest w tym świetna (jak we wszystkim). Ćwiczenia? A po co to komu? W dodatku kocha ten miecz i jest to jej atrybut, co z tego że ma go 2/3 raz w ręce. I jeszcze to dziecinne, durne, nielogiczne zakończenie, porównywalne do odcinka My Little Pony (chociaż i tam bywały lepsze),które psuje absolutnie wszystko. Polecam, aczkolwiek przygotujcie się na wywracanie oczami.

Całokształt książki oceniam pozytywnie, podobała mi się, jednak ma spore wady. Główna bohaterka Elizabeth jest trochę mdła, bezcharakterna i niezbyt bystra. Nathaniel i Silas wypadają o wiele lepiej, a ich relacja jest urocza. Złoczyńca za to płaski i przewidywalny. Najciekawszym i najlepszym elementem był koncept magicznych książek, magii i demonów. Książka jest...

Świat jest dobrze zbudowany, bohaterów nie da się nie lubić, a książka mocno wciąga. Oczywiście nie brakuje tu również humoru.
Bohaterka całe życie spędziła w bibliotece i nauczyła się nienawidzić czarowników. Ale Nathaniela nie da się nienawidzić. Już przy pierwszym spotkaniu można było wyczuć pomiędzy nimi chemię, gdy Elisabeth wywróciła na niego regał.
,,Przypomniałaś mi, że żyję. To dar warty tego, żeby mieć coś do stracenia".

Bardzo podobał mi się relacja Nathaniela i Silasa. Silas opiekował się nim przez lata nawet, mimo jego demonicznej natury. Jako, że Silas wiedział co się święci, dbał również o Elisabeth, w której, zakochał się Nathaniel.
Książka stanowczo warta polecenia.

Świat jest dobrze zbudowany, bohaterów nie da się nie lubić, a książka mocno wciąga. Oczywiście nie brakuje tu również humoru.
Bohaterka całe życie spędziła w bibliotece i nauczyła się nienawidzić czarowników. Ale Nathaniela nie da się nienawidzić. Już przy pierwszym spotkaniu można było wyczuć pomiędzy nimi chemię, gdy Elisabeth wywróciła na niego regał.
,,Przypomniałaś...

Nadal jestem w miłości do tej książki

Nadal jestem w miłości do tej książki

Ciekaw świat, ale jakoś nie mogłam do tego przekonać. Magiczne książki? I kolejny mały minusik to bohaterowie, którzy co chwilę mdleli i po każdej akcji padali twarzą na podłogę. Ale przyjemnie się czytało.

Ciekaw świat, ale jakoś nie mogłam do tego przekonać. Magiczne książki? I kolejny mały minusik to bohaterowie, którzy co chwilę mdleli i po każdej akcji padali twarzą na podłogę. Ale przyjemnie się czytało.

Książka pełna znanych fantastyce motywów, a jednak świat, w którym grymuary są żyjącymi istotami ujął mnie za serce.

Książka pełna znanych fantastyce motywów, a jednak świat, w którym grymuary są żyjącymi istotami ujął mnie za serce.

Uwielbiam tą książkę.
Ciągła akcja , zaskakujące zwroty, i bardzo przyjemny wątek romantyczny
Polecam serdecznie!

Uwielbiam tą książkę.
Ciągła akcja , zaskakujące zwroty, i bardzo przyjemny wątek romantyczny
Polecam serdecznie!

Bardzo udane połączenie "Ruchomego zamku Hauru" z "Kuroshitsuji". Autorka od siebie dodała oryginalną koncepcję żywych książek (przynajmniej ja nigdy dotąd się z czymś takim nie spotkałam). Przyjemny styl, dający się lubić bohaterowie. Banalna okładka absolutnie nie oddaje atmosfery tej historii (osobiście chętnie widziałabym na niej Silasa "Akumade shitsuji desu" :)). Żałuję, że nie ma następnych tomów, tylko jakaś "połówka" na 150 stron.

Bardzo udane połączenie "Ruchomego zamku Hauru" z "Kuroshitsuji". Autorka od siebie dodała oryginalną koncepcję żywych książek (przynajmniej ja nigdy dotąd się z czymś takim nie spotkałam). Przyjemny styl, dający się lubić bohaterowie. Banalna okładka absolutnie nie oddaje atmosfery tej historii (osobiście chętnie widziałabym na niej Silasa "Akumade shitsuji desu" :))....

Walka dobra ze zlem, ale końcówka gdzie walke prowadzą książki... Absurdalne. Do tego momentu podobała mi się.

Walka dobra ze zlem, ale końcówka gdzie walke prowadzą książki... Absurdalne. Do tego momentu podobała mi się.

Kiedy weźmiemy młodą dziewczynę wychowaną w strachu przed demonami i czarownikami, zmuszoną do szukania pomocy u równie młodego, przystojnego potomka potężnej rodziny czarodziejskiej, to co otrzymamy? Oczywiście romantasy :) Wbrew pozorom jednak fabuła nie skupia się tylko na, zresztą rewelacyjnie i delikatnie przestawionych miłosnych uniesieniach. Elizabeth, sierota niemal od urodzenia mieszkająca w jednej z wielkich bibliotek królestwa pośród mruczących i kłapiących okładkami grymuarów, pretendująca do roli strażniczki chroniącej zwykłych ludzi przed przemienionymi w potwory magicznymi księgami, nie zna innej rzeczywistości. Oskarżona o zbrodnię nie ma jednak wyboru i wkracza w świat intryg i podstępów, a ostatecznie broni świat przed całkowitym zniszczeniem, stojąc u boku Nataniela Thorna i jego demona, Silasa.

Czytając ją po raz pierwszy kilka lat temu miałam nadzieję na więcej romansu, ale ostatecznie to postać Silasa całkowicie podbiła moje serce. Kocham wszystkie fragmenty z jego udziałem – od rozmów z innymi bohaterami przez znaczące spojrzenia do wydarzeń, w których odgrywa kluczową rolę. W jego osobie najbardziej uwidacznia się jeden z głównych wątków powieści, w którym tak naprawdę uczestniczą wszyscy bohaterowie – czyli znajdowanie swojego miejsca na ziemi i uporanie się z wewnętrznymi rozterkami. Mimo, że konstrukcja fabuły jest trochę schematyczna i części wydarzeń można się domyślić, to jednak obserwowanie rozwoju relacji – zwłaszcza między Elizabeth i Silasem – jest czymś, co zachwyciło mnie ponownie przy powtórnej lekturze. To porządna, ładnie literacko napisana książka fantasy, z magią i walkami na miecze, romansem i silną postacią kobiecą, osadzona w rzeczywistości przypominającej XIX-wieczną Anglię.

Książka oznaczona jest jako 14+ i zarówno starszej młodzieży, jak i dorosłym serdecznie tę książkę polecam :)

Kiedy weźmiemy młodą dziewczynę wychowaną w strachu przed demonami i czarownikami, zmuszoną do szukania pomocy u równie młodego, przystojnego potomka potężnej rodziny czarodziejskiej, to co otrzymamy? Oczywiście romantasy :) Wbrew pozorom jednak fabuła nie skupia się tylko na, zresztą rewelacyjnie i delikatnie przestawionych miłosnych uniesieniach. Elizabeth, sierota niemal...