Dziki rok. Zapiski młodego przyrodnika

Ożywcze, interesujące spojrzenie na świat przyrody. Dojrzałe, zachęcające do myślenia. Obowiązkowa lekturianie tylko dla miłośników przyrody, ale też dla tych, którzy chcieliby poznać postrzegania świata przez jedną spośród wielu osób nieneurotypowych.

Ożywcze, interesujące spojrzenie na świat przyrody. Dojrzałe, zachęcające do myślenia. Obowiązkowa lekturianie tylko dla miłośników przyrody, ale też dla tych, którzy chcieliby poznać postrzegania świata przez jedną spośród wielu osób nieneurotypowych.

Długo czaiłam się na tę książkę - kto wie, czy nie od momentu, gdy ujrzała ona światło dzienne na polskim rynku. Gdy w końcu nadarzyła się okazja, by ją przytulić, byłam już pełna ekscytacji i dobrej nadziei. Utrwalone kadry (nie)zwykłej codzienności, stale obecna przyroda - to nie miało prawa się nie spodobać.

Po blisko dwutygodniowej lekturze z przykrością muszę stwierdzić, że oczekiwania jakie żywiłam wobec "Dzikiego roku", a treść, jaka została mi zaserwowana, rozminęły się na całej, długaśnej linii. Nie mam pojęcia, co przyczyniło się do tego przykrego finału, dlaczego w ostatecznym rozrachunku między nami nie zagrało. Czy zrzucić mogę to na karb stylu autora, który żadną miarą nie chwytał mnie za serce? Zdarzały się fragmenty, które dawały mi to, czego oczekiwałam od samego początku - rozlewające się od stóp do głów ciepło, zaintrygowanie, przyspieszone ciśnienie. Niestety, lwią część zapisków porównać mogę do obrazów, które rejestruję, nie mając na nosie niezastąpionych okularów. Piękne kontury-metafory, które jeśli się zastanowić, niewiele przywodzą mi na myśl, a ich dłuższe przyswajanie nie niesie za sobą nic więcej, poza zmęczeniem.

Obawiam się - a opinie większości czytelników tylko to potwierdzają, że jestem tym niechlubnym wyjątkiem, panią marudą, która woli ponarzekać na treść, zamiast raz jeszcze spróbować ją zrozumieć.
Książka zdecydowanie nie dla każdego. Raczej nie dla mnie. Wierzę jednak, że znajdą się odbiorcy po stokroć jej godniejsi.

Długo czaiłam się na tę książkę - kto wie, czy nie od momentu, gdy ujrzała ona światło dzienne na polskim rynku. Gdy w końcu nadarzyła się okazja, by ją przytulić, byłam już pełna ekscytacji i dobrej nadziei. Utrwalone kadry (nie)zwykłej codzienności, stale obecna przyroda - to nie miało prawa się nie spodobać.

Po blisko dwutygodniowej lekturze z przykrością muszę...

Wcale się nie dziwię, że książka została w Irlandii podarowana każdej szkole ponadpodstaowej. I mam nadzieję, że jest czytana przez uczniów i nauczycieli. To fantastyczny poradnik dotyczący empatii i tolerancji. Świetny podręcznik dla nauczycieli mających do czynienia z uczniami z autyzmem. To niesamowity warsztat uważności. A goszczą w nim hiacynty, zawilce, śledziennica, złocienie, dostojki aglaje, starcy jakubki, myszołowy, jerzyki, gąsienice zmrocznika gładysza, przestrojniki trawniki, bzygi, błotniaki, pliszki, rudziki, płomykówki, gawrony, wierzbownice, pierwiosnki, wiązówki błotne, jaskry, storczyki, kijanki i żaby, jastrzębie, przestrojniki jurtina, gąsienice proporzycy marzygłowki, chabry, czarcikęsy łąkowe, paprocie, bogatki, modraszki, maliny, jeżyny, sosnówki, cymabarie bluszczykowate, kosy, drozdy, sroki, rokitniki, żuki gnojowe, rokitnik, prosionki, wrzosy, króliki, dęby szypułkowe, dęby burgundzkie, pluskolce, żółwie z Galapagos, pięknorogi największe, eikaliptusy, araukarie, kwoczoły, droździki, bernikle obrożne, paszkoty, muchomory czerwone, czerowńczyki płomieńce, ziarnopłony wiosenne, czosnek niedźwiedzi, janowce, jarzębina, bieronki siedmiokropki, rekiny psie, pływaki żółtobrzeżki, kasztanowce, głogi, olchy, buki, gniłuny, bzygi prążkowane, pluszcze zwyczajne, ostrygojady, pierisy japońskie, pustułki, ostrogońce czerwone, żywokost, rzepołuchy, szpaki, płonniki, wątrobowce, ostrokrzewy, szczaw, dzwonki, kraśnik sześcioplamek, kuliki, wróble, czajki, orły, zięby, żagnice, raniuszki, ślizgowce, ogorzałki... i ... święty Kevin od kosów. Chylę czołą przed pasją Dary.

Wcale się nie dziwię, że książka została w Irlandii podarowana każdej szkole ponadpodstaowej. I mam nadzieję, że jest czytana przez uczniów i nauczycieli. To fantastyczny poradnik dotyczący empatii i tolerancji. Świetny podręcznik dla nauczycieli mających do czynienia z uczniami z autyzmem. To niesamowity warsztat uważności. A goszczą w nim hiacynty, zawilce, śledziennica,...

Każdy ma jakieś swoje źródło komfortu. Często jest nim też literatura. Mamy ulubione pozycje z dzieciństwa, o których mówimy z takim zapałem, jakby przewyższały wartością klasyczne powieści z górnych półek. Łączy je z nami nostalgia i wspomnienia.

"Dziki rok" wywołał we mnie takie same odczucia, mimo że poznałam go w wieku dorosłym. Coś jednak w sposobie opowiadania młodego Dary sprawiło, że czułam jakby cofnięto mnie do przeszłości. Jego więź z przyrodą, niezrozumienie dla brutalności, szukanie nadziei na to, że da się coś zmienić, że ON może coś zmienić. Łagodność, ciekawość. I natura. Wszystko, by obudzić w nas wrażliwość sprzed lat i pomóc wyciągnąć z niej wnioski.

Każdy ma jakieś swoje źródło komfortu. Często jest nim też literatura. Mamy ulubione pozycje z dzieciństwa, o których mówimy z takim zapałem, jakby przewyższały wartością klasyczne powieści z górnych półek. Łączy je z nami nostalgia i wspomnienia.

"Dziki rok" wywołał we mnie takie same odczucia, mimo że poznałam go w wieku dorosłym. Coś jednak w sposobie opowiadania...

Czytając "Dziki rok" mamy wrażenie jakbyśmy czytali pamiętnik Dary. Widzimy przyrodę i wszystko wokół jego oczami, oczami młodego chłopaka cierpiącego na autyzm. Osoby ze spektrum autyzmu odbierają świat inaczej niż inni ludzie. Poznajemy jego przemyślenia na różne tematy, przede wszystkim na temat ochrony przyrody. W niezwykły sposób opisuje nam piękno otaczającego go świata, przyrody, każdego żywego stworzenia. Roczuliła mnie jego wrażliwość na naturę. Dara dostrzega każdy najmniejszy szczegół świata, którego inni ludzie często nie zauważają. Zmusza nas do rożnych refleksji, zastanowienia się nad życiem, nad tym jak traktujemy Ziemię. Mimo swojego młodego wieku Dara pisze w bardzo dojrzały sposób i widać u niego ogromną wiedzę przyrodnika. Jednak trochę długo czytało mi się tę książkę, skupiamy się bardziej na przeżyciach Dary i nie znajdziemy tu sporo akcji. Polecam

Czytając "Dziki rok" mamy wrażenie jakbyśmy czytali pamiętnik Dary. Widzimy przyrodę i wszystko wokół jego oczami, oczami młodego chłopaka cierpiącego na autyzm. Osoby ze spektrum autyzmu odbierają świat inaczej niż inni ludzie. Poznajemy jego przemyślenia na różne tematy, przede wszystkim na temat ochrony przyrody. W niezwykły sposób opisuje nam piękno otaczającego go...

Porzucam ten tytuł z uwagi, że to nie dla mnie. Dara pisze pięknym językiem, tylko dużo pisze o ptakach, robakach i innych stworzeniach, które musiałabym co chwilę googlować, aby wiedzieć co on widzi.
Jest to po prostu dziennik myśli chłopca w spektrum autyzmu. Ciekawie jest dowiedzieć się jak on postrzega rzeczywistość i świat, co czuje, jednak to po prostu pozycja nie dla mnie.

Porzucam ten tytuł z uwagi, że to nie dla mnie. Dara pisze pięknym językiem, tylko dużo pisze o ptakach, robakach i innych stworzeniach, które musiałabym co chwilę googlować, aby wiedzieć co on widzi.
Jest to po prostu dziennik myśli chłopca w spektrum autyzmu. Ciekawie jest dowiedzieć się jak on postrzega rzeczywistość i świat, co czuje, jednak to po prostu pozycja nie dla...

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Dziennik młodego przyrodnika wraz z przemyśleniami z trudnego dla nastolatków okresu. Interesujące porównanie przyrody w Irlandii.

Dziennik młodego przyrodnika wraz z przemyśleniami z trudnego dla nastolatków okresu. Interesujące porównanie przyrody w Irlandii.

Poetycka powieść o autyźmie, przyrodzie i ptakach. Dość odkrywcza, bo pokazuje wyjątkowe spojrzenie na świat. Spojrzenie poprzez detale, zmysły, dźwięki i zapachy, ciągłą próbę ucieczki od pośpiechu i zgiełku ludzkiego świata.

Poetycka powieść o autyźmie, przyrodzie i ptakach. Dość odkrywcza, bo pokazuje wyjątkowe spojrzenie na świat. Spojrzenie poprzez detale, zmysły, dźwięki i zapachy, ciągłą próbę ucieczki od pośpiechu i zgiełku ludzkiego świata.

Książka podzielona jest na cztery części zgodnie z porami roku. Zaczynamy pełną życia Wiosną. Poznajamy Darę i jego rodzinę. I juz od pierwszych stron nie sposób nie polubić ich patrzenia na świat. Musze przyznać, że część letnia mnie trochę zmęczyła. Na szczęście Jesień i Zima wynagrodziły mi te gorsze chwile. Nadal dużo w nich przyrody, ale jest też dużo rozważań bardziej duchowych. Dara to wspaniały młody człowiek, wrażliwy na piękno otaczającego świata, który udowadnia, że cuda są tuż obok nas, a żeby je dostrzec czasami wystarczy sie schylić i spojrzeć pod nogi.

Książka podzielona jest na cztery części zgodnie z porami roku. Zaczynamy pełną życia Wiosną. Poznajamy Darę i jego rodzinę. I juz od pierwszych stron nie sposób nie polubić ich patrzenia na świat. Musze przyznać, że część letnia mnie trochę zmęczyła. Na szczęście Jesień i Zima wynagrodziły mi te gorsze chwile. Nadal dużo w nich przyrody, ale jest też dużo rozważań ...