Piękna!

Piękna!

Książka bardzo nie równa jednak piękna w swojej historii

Książka bardzo nie równa jednak piękna w swojej historii

Tak mnie zastanawia ta "światowa sensacja", bo na początku tej opowieści wieje ... nudą... niestety, co może zniechęcić czytelnika, a to już duży minus ...

Z czasem coś się dzieje, jest rok 1969, gdzie znalezione zostaje ciało mężczyzny i nawiązania do przeszłości bohaterów, w tym głównej bohaterki KYI - dziewczyny z bagien.

Dzieci i dorośli, marzenia i po prostu szara codzienność, uczucia te pozytywne i negatywne, relacje w rodzinie i międzyludzkie, tajemnica ludzi z bagien, śmierć, porzucenie i tak powoli poprzez opisy, dialogi docieramy do końca, który być może wyjaśni pewne sekrety i takie a nie inne decyzje a może postawi kolejne znaki zapytania ...

Na Netflixie oglądałam serial, niestety pobieżnie, bo jeszcze mniej mnie wciągnął niż książka.

Podsumowując, autorka porusza ważne tematy, co może dać do myślenia.

Czy coś więcej zasługuje tu na uwagę? Ciężko ocenić, choć czytając opinie innych, niektórym się spodoba, także po prostu czytajcie, jeśli lubicie takie klimaty ...

Tak mnie zastanawia ta "światowa sensacja", bo na początku tej opowieści wieje ... nudą... niestety, co może zniechęcić czytelnika, a to już duży minus ...

Z czasem coś się dzieje, jest rok 1969, gdzie znalezione zostaje ciało mężczyzny i nawiązania do przeszłości bohaterów, w tym głównej bohaterki KYI - dziewczyny z bagien.

Dzieci i dorośli, marzenia i po prostu szara...

Ta książka zawładnęła moim sercem od pierwszych stron. Czytając ją najpierw zastanawiałam się jak można porzucić własne dziecko i zostawić na bagnach. Mała Kya zostaje porzucona najpierw przez starsze rodzeństwo, a potem przez własnych rodziców i zostaje sama w domu, który znajduje się na bagnach. Po tym musi radzić sobie sama, próbuje zarobić na małżach, żeby jakoś przetrwać. Ludzie z miasta zamiast jej pomóc to jeszcze z niej się naśmiewali, przez to nie chciała uczęszczać do szkoły. Podziwiałam tę małą dziewczynkę za to, że tak świetnie ze wszystkim sobie radziła i przetrwała. Miała jednego przyjaciela, który nauczył ją czytać i pisać dzięki temu było jej jeszcze łatwiej. Oczywiście pojawiło się między nimi uczucie, ale na daną chwile oboje chyba nie mogli sobie w pełni na nie pozwolić i ich drogi w końcu się rozeszły. Po paru latach jej spokojne życie zepsuł Chase, który chciał ją tylko wykorzystać. Kya była na tyle wytrwała, że z pomocą przyjaciela Tadea, który wrócił pokonała wszystkie przeszkody. Przez swoje związanie z naturą wokół domu, znała całą roślinność i nawet wydała własne książki na te tematy. Mimo trudnego życia miała je szczęśliwe. Historia jest bardzo poruszająca, także przez znieczulice ludzką, niektóre sytuacje dla niej były na prawdę podłe. Zakończenie mnie zdziwiło nie spodziewałam się, że jednak to się tak potoczy. Po przeczytaniu książki obejrzałam też film, który bardzo mi się spodobał mogłam obejrzeć wszystko to co wcześniej sobie wyobrażałam. Książkę serdecznie polecam, na pewno do niej wrócę.

Ta książka zawładnęła moim sercem od pierwszych stron. Czytając ją najpierw zastanawiałam się jak można porzucić własne dziecko i zostawić na bagnach. Mała Kya zostaje porzucona najpierw przez starsze rodzeństwo, a potem przez własnych rodziców i zostaje sama w domu, który znajduje się na bagnach. Po tym musi radzić sobie sama, próbuje zarobić na małżach, żeby jakoś...

Co to było? Nawet nie wiem od czego zacząć. Może od tego, że po raz pierwszy musiałam włączać zegarek i zmuszać się do czytania książki.

Nuda, nuda i jeszcze raz nuda. Jestem czytelnikiem, który lubi długie opisy miejsc i przyrody, ale to… to było coś z kompletnie innej półki. Tutaj nie było budowania świata, a raczej zapychania książki opisami, żeby jakkolwiek zrobić z tego dłuższą historię niż na 100 stron i ja się tylko pytam… po co? Całość historii jest opisana w tak nużący sposób, iż przypomina prędzej vloga nudnej tiktokerki, która musi nagrać vloga, ale nie ma o czym, więc będzie bredzić bzdury o tym o której wstała, co zjadła, co zamierza robić przez leniwy dzień itd. Pod sam koniec książki, gdzie już bardziej męczyłam się niż czytałam, zaczęła przeskakiwać przez akapity, skupiając się w większości na dialogach, bo miałam serdecznie dość.

Przejdźmy do fabuły. Chociaż w zasadzie jej tu nie ma. Ot, dziewczynka, którą ludzie porzucają sama działa sobie na własną rękę, żeby przeżyć, potem jacyś chłopacy zataczają się w jej życiu, a potem dorasta, wszystko się zmienia, a ona dopuszcza się morderstwa. TA historia mogłaby być interesująca, gdyby napisać ją w inny sposób, który pociągałby ciekawość czytelnika do ostatniej kartki, ale największym problemem jest właśnie prostolinijność i marazm w opisach, bo to tylko na dłuższą metę dobija. Fabuła jest wiec przewidywalna i nudna tak, że największym zaskoczeniem dla mnie był fakt, iż główna bohaterka była poetką, którą bezustannie cytowała, zamiast faktycznie tego, iż zamordowała Chase’a.

O postaciach nie ma nawet co wspominać – tak samo nudne jak opisy latających mew i poławianych małży.

Naczytałam się wiele cudownych opinii na temat tej książki, ale kompletnie żadnej nie podzielam. Nie mam pojęcia, gdzie tutaj ludzie płakali, gdzie się zachwycali, bo dla mnie zwyczajnie to było tak do poduszki, że nie potrzebowałam leków nasennych. Podsumowując: Nie rozumiem zachwytu nad tą książką, dla mnie były to tylko zmarnowane pieniądze i czas.

Co to było? Nawet nie wiem od czego zacząć. Może od tego, że po raz pierwszy musiałam włączać zegarek i zmuszać się do czytania książki.

Nuda, nuda i jeszcze raz nuda. Jestem czytelnikiem, który lubi długie opisy miejsc i przyrody, ale to… to było coś z kompletnie innej półki. Tutaj nie było budowania świata, a raczej zapychania książki opisami, żeby jakkolwiek zrobić z...

Mama płakała

Mama płakała

Coś co rzadko mi się zdarza. Książka mnie zachwyciła i nie daje o sobie zapomnieć. Ale muszę przyznać, że pewnie bym jej nie przeczytał gdyby nie serial. A więc w moim przypadku "najpierw film, potem książka". Po prostu "cudo". Historia Kyi nie powinna się wydarzyć w rzeczywistości, ale patrząc na postępowanie ludzi wszystko jest możliwe. Szkoda słów.

Coś co rzadko mi się zdarza. Książka mnie zachwyciła i nie daje o sobie zapomnieć. Ale muszę przyznać, że pewnie bym jej nie przeczytał gdyby nie serial. A więc w moim przypadku "najpierw film, potem książka". Po prostu "cudo". Historia Kyi nie powinna się wydarzyć w rzeczywistości, ale patrząc na postępowanie ludzi wszystko jest możliwe. Szkoda słów.

Wyjatkowo nudna ksiazka, polowa to opisy orzyrody, przez pierwsze 50 stron zero akcji 😴😴😴🥱

Wyjatkowo nudna ksiazka, polowa to opisy orzyrody, przez pierwsze 50 stron zero akcji 😴😴😴🥱

Bardzo dobrze się czytało, praktycznie jednym tchem. Dość mroczna, ale niestraszna.

Bardzo dobrze się czytało, praktycznie jednym tchem. Dość mroczna, ale niestraszna.

Sięgnęłam po książkę po obejrzeniu filmu i wpadłam po uszu. Od dawna nic mnie tak nie wzruszyło. Samotność, odrzucenie, a jednocześnie niezwykła siła ludzkiego umysłu i głęboka więź z przyrodą. W świecie zwierząt można znaleźć odpowiedzi na pytania dotyczące człowieka. Świat nie jest piękny ani dobry, po prostu jest i kiedy wszyscy nas opuszczają możemy czerpać z niego siłę.

Sięgnęłam po książkę po obejrzeniu filmu i wpadłam po uszu. Od dawna nic mnie tak nie wzruszyło. Samotność, odrzucenie, a jednocześnie niezwykła siła ludzkiego umysłu i głęboka więź z przyrodą. W świecie zwierząt można znaleźć odpowiedzi na pytania dotyczące człowieka. Świat nie jest piękny ani dobry, po prostu jest i kiedy wszyscy nas opuszczają możemy czerpać z niego siłę.