Farma złych dusz

W społecznościach odciętych od szerszego świata napięcia rosną, relacje zacieśniają się, a frustracje wzmagają. Być może dlatego kochamy książki o sektach.

„Obaj doskonale wiedzieli, że wszystkie najgorsze koszmary poukrywane są w ludziach, nie w miejscach czy przedmiotach. To człowiek odpowiedzialny jest za całe zło tego świata i właśnie drugiego człowieka obawiali się najbardziej”.

„Farma złych dusz” to fascynujący wgląd w zamknięte społeczeństwo, które wciąż istnieje, ujawniające jego zasady i kary. Pod tą rozkoszną ekscentrycznością kryją się niepokojące pytania o to, w jaki sposób robimy pranie mózgu dzieciom i dorosłym osobom i projektujemy na nie lęki. Książka opowiada również o bezbronności dziewcząt, które tak desperacko chciały należeć do czegoś lub kogoś.

W społecznościach odciętych od szerszego świata napięcia rosną, relacje zacieśniają się, a frustracje wzmagają. Być może dlatego kochamy książki o sektach.

„Obaj doskonale wiedzieli, że wszystkie najgorsze koszmary poukrywane są w ludziach, nie w miejscach czy przedmiotach. To człowiek odpowiedzialny jest za całe zło tego świata i właśnie drugiego człowieka obawiali się...

Po przeczytaniu tej książki, wiedząc, że napiszę o niej recenzję, miałam w głowie jedno zdanie, które w zupełności wystarczyłoby na podsumowanie, a w dodatku przekazało moje osobiste poglądy, ale nie napiszę tak niecenzuralnych słów, bo nie o to chodzi.
„Farma złych dusz” jest dokładnie tym, co sugeruje tytuł. Zakon i sierociniec, do którego trafiają dzieci i kolejne kobiety, to właśnie taka „hodowla” kolejnych członków sekty.
Aleksander wraz z Maksem i maleńką Laurą uciekają z potwornego miejsca, które znali jako „dom”. Nie mieli wyobrażenia o tym, jak powinien wyglądać ten prawdziwy, gdzie dzieci są otoczone miłością i szacunkiem, a przede wszystkim gdzie nie zaznają potwornego bólu. Trafiają do lasu, do chaty tajemniczego Józefa, który zajmuje się nimi w jedyny sposób, jaki zna. Nawet uczy chłopców jak radzić sobie w trudnych warunkach i jak przeżyć. Wydaje się, że do dzieci wreszcie uśmiechnął się los i zaznają czegoś więcej niż tortur i prania mózgu, jakich doświadczyły za murami sierocińca, ale Aleksander czuje, że ciąży na nim odpowiedzialność za te, które zostały w miejscu, do którego on nigdy nie chciałby wrócić. Poza tym Józef okazuje się kimś innym niż Maks i Aleksander sądzili.
Koryna Dylewska, autorka książek, zgrzeszyła. Obarczona wyrzutami sumienia, samotna, poharatana przez życie i najbliższych, trafia tam, gdzie ma narodzić się na nowo. Poprzez tortury i przemoc psychiczną, ma odnaleźć siebie i zacząć służyć nowej Najwyższej Matce. Ma dzięki temu odpokutować grzechy, stać się członkiem nowego zgromadzenia, zapomnieć o przeszłości.
Celestyna Ozima, dziewczyna bojaźliwa, dobra, zwraca na siebie uwagę Najwyższej Matki słabym charakterem i naiwnością. Choć nurtuje ją wiele spraw i ma mnóstwo pytań, odkąd została przywieziona do zakonu, stara się zachowywać dobrze i przestrzegać wyznaczonych reguł.
Losy bohaterów łączą się w niesamowity i zaskakujący sposób, dzięki czemu całość nabiera jeszcze większego sensu. Rozdziały są pisane z perspektywy kilku bohaterów, dlatego dynamika książki jest zachowana. Całość, mimo trudnego tematu, czyta się bardzo dobrze. Książka nie należy do łatwych i przyjemnych lektur, między innymi przez opisy tortur, dlatego polecam ją dla ludzi o mocnych nerwach.
Autorka w notce dla czytelnika zwraca uwagę na to, jak łatwo jest zwerbować nowych członków do różnego rodzaju sekt czy innych ugrupowań religijnych. Załamanie psychiczne, rodzinna tragedia, niska samoocena, brak akceptacji wśród rodziny i społeczeństwa-problemów, przez które nowi członkowie są werbowani jest mnóstwo. Sekta (lub inaczej rozumiane zgromadzenia kultu) otacza miłością, tłumaczy, jest cierpliwa, rozumie, poświęca uwagę, której tak nowi członkowie potrzebują.
Żałuję, że książka skończyła się tak szybko, bo jestem ogromnie ciekawa co wydarzy się dalej. Bardzo dziękuję Autorce za lekturę i czekam!

Po przeczytaniu tej książki, wiedząc, że napiszę o niej recenzję, miałam w głowie jedno zdanie, które w zupełności wystarczyłoby na podsumowanie, a w dodatku przekazało moje osobiste poglądy, ale nie napiszę tak niecenzuralnych słów, bo nie o to chodzi.
„Farma złych dusz” jest dokładnie tym, co sugeruje tytuł. Zakon i sierociniec, do którego trafiają dzieci i kolejne...

Kontynuacja "Fetoru" nie zawodzi, wciąga, co gwarantuje płynną lekturę. Choć powieść nie ustrzegła się błędów, czytałam z przyjemnością, jeśli tak mogę napisać o historii przepełnionej bólem i rozpaczą. Chętnie sięgnę zatem po kolejną część by nagromadzone tu tajemnice ujrzały światło. Polecam.

Kontynuacja "Fetoru" nie zawodzi, wciąga, co gwarantuje płynną lekturę. Choć powieść nie ustrzegła się błędów, czytałam z przyjemnością, jeśli tak mogę napisać o historii przepełnionej bólem i rozpaczą. Chętnie sięgnę zatem po kolejną część by nagromadzone tu tajemnice ujrzały światło. Polecam.

Podobnie jak w pierwszej części, książka jest rozciągnięta i ciągle powtarza te same wątki. Jakby ktoś na siłę chciał żeby była dłuższa. A cytowanie dłuższych fragmentów z poprzedniej części już zupełnie nie wpadło w mój gust i wydało mi się przesadą. Dzieci nie zachowują się tak jak zachowywały się jak dzieci, a zakończenie książki bardzo podobne do poprzedniego. Do tego wszystkiego wątek paranormalny. Jedyny plus jest taki że książkę naprawdę szybko mi się czytało. Ale jest to zwykłe czytadło które na pewno nie pozostanie mi w głowie na długo.

Podobnie jak w pierwszej części, książka jest rozciągnięta i ciągle powtarza te same wątki. Jakby ktoś na siłę chciał żeby była dłuższa. A cytowanie dłuższych fragmentów z poprzedniej części już zupełnie nie wpadło w mój gust i wydało mi się przesadą. Dzieci nie zachowują się tak jak zachowywały się jak dzieci, a zakończenie książki bardzo podobne do poprzedniego. Do tego...

Dobra kontynuacja Fetoru. Atmosfera nadal jest dusząca, dzieci nie mogą nikomu ufać. Pojawiają się zaskakujące wątki.....

Dobra kontynuacja Fetoru. Atmosfera nadal jest dusząca, dzieci nie mogą nikomu ufać. Pojawiają się zaskakujące wątki.....

FARMA ZŁYCH DUSZ
@catherine_reiss.autorka
@waspos

-"Lekcja, której nie towarzysz ból, niczego nie nauczy... "

Jest to kontynuacja pierwszej części pt. FETOR. I pomimo iż tutaj jest troszkę spokojniej, to i tak poczucie ciągłego strachu, niedowierzanie, ciągle towarzyszą naszym bohaterom.Bo wkońcu ile jest w stanie znieść dwójka małych chłopców mająca pod swoją opieką niemowlę? Ale i oni wkońcu mają chwilkę oddechu, kiedy docierają do chatki Józefa, bo ich oprawca znalazł sobie kolejną ofiarę nad którą może się pastwić.
Autorka nadal utrzymuje mroczną i tajemniczą atmosferę. Lata życia w strachu, teraz dopiero pokazują jak te małe stworzenia zostały zniszczone psychicznie.
Ale co ciekawe, autorka również zwróciła uwagę na to jak funkcjonują sekty. W większości werbuja osoby słabe, podatne na sugestie, przechodzące w swoim życiu jakis kryzys. Druga część serii w której, ból i krew oraz cierpienie to wyznacznik, każdego kolejnego dnia, dnia w którym wiesz że nadal żyjesz, bo nadal czujesz ten przejmujący ból.
A końcówka.....

Ja już zakończenie serii znam i powiem Wam jedno, jeżeli jeszcze nie mieliście okazji jej poznać, to śmiało siegajcie i czytajcie.

Książka 🔸sekty🔸emocje🔸klasztor 🔸dzieci

FARMA ZŁYCH DUSZ
@catherine_reiss.autorka
@waspos

-"Lekcja, której nie towarzysz ból, niczego nie nauczy... "

Jest to kontynuacja pierwszej części pt. FETOR. I pomimo iż tutaj jest troszkę spokojniej, to i tak poczucie ciągłego strachu, niedowierzanie, ciągle towarzyszą naszym bohaterom.Bo wkońcu ile jest w stanie znieść dwójka małych chłopców mająca pod swoją opieką...

W sumie, dobrze się stało, że sięgnąłem po kolejną cześć cyklu. Jest dużo lepsza, bardziej wciągająca i lepiej zaplanowana. Niemniej, lepsza nie znaczy dobra, dalej są błedy wieku dziecięcego w budowaniu fabuły, błedy fleksyjne i logiczne. Ale jest lepiej. Oby nie trwał dalej deus ex machina i "sensacyjne" połączenia wątków. 2.5/5

W sumie, dobrze się stało, że sięgnąłem po kolejną cześć cyklu. Jest dużo lepsza, bardziej wciągająca i lepiej zaplanowana. Niemniej, lepsza nie znaczy dobra, dalej są błedy wieku dziecięcego w budowaniu fabuły, błedy fleksyjne i logiczne. Ale jest lepiej. Oby nie trwał dalej deus ex machina i "sensacyjne" połączenia wątków. 2.5/5

Trójce małych bohaterów dało się uciec. W czasie ucieczki z klasztoru trafiają na pustelnika, który pomaga im dojść do siebie. Tam stopniowo przywraca im się zdrowie, a jednocześnie pomagają dziwnemu mężczyźnie w chacie. Jednak po jakimś czasie zaczyna im coś nie dawać spokoju. Czy pustelnik jest tym, za kogo się podaje?

Klasztor zaś zostaje ten sam i szuka kolejnych ofiar. Kto będzie następny? Czy dzieciom uda się uciec?

 

„Farma złych dusz” jest drugim tomem cyklu „Fetor”. Już pierwszy tom potrafił wywołać gęsią skórkę oraz niedowierzanie jak wielkie zło może ktoś zgotować drugiej, niewinnej osobie. Czy drugi tom sprosta wyzwaniu poprzedniego tomu? Uważam, że jak najbardziej tak. Autorce udało się utrzymać mroczny, duszny klimat. Drugi tom jest kolejną odsłoną koszmaru. Dowiadujemy się więcej o całej machinie, jaka tam działa.

Zło nigdy tak do końca nie zasypia. Ono się przyczaja, by odrodzić się na nowo. W tym wypadku jest tak samo. Zakon nie upada, jedynie zaczyna się odbudowywać ze swoimi złymi zamiarami. Według mnie autorka w tym tomie bardzo dobrze ukazała, jak bardzo można człowieka złamać i nim manipulować. Tym właśnie charakteryzują się sekty, a tu właśnie taka jest. Zrównanie człowieka do skrawka nędznej egzystencji oraz twierdzenie, że sam sobie jest winien. To wszystko przecież jest z jej wyłącznie winny, oni nie chcą ją karać, ale…  Przy takim praniu mózgu ofiara zatraca siebie i już sama nie potrafi myśleć ni funkcjonować. Wtedy podatny na wszystko staje się kolejną marionetką.

Kolejnym mrocznym tematem są tu wykorzystywane dzieci. Serce się kraje, jak czyta się, jak były traktowane oraz do czego one służyły. Jest to straszne, i to chyba to w tym wszystkim mnie najbardziej przeraża. Jaką można zrobić krzywdę niewinnemu dziecku, tylko dlatego, że jest sierotą.

Jest więc mrocznie, tajemniczo, niebezpieczne. Ale nie brak miłości, oddania czy nadziei.

Przy tym tomie spędziłam dobry czas. Wiem, że już jest trzeci tom, po który bardzo chętnie sięgnę. A czy ty odważysz się zajrzeć mroku w oczy?

Trójce małych bohaterów dało się uciec. W czasie ucieczki z klasztoru trafiają na pustelnika, który pomaga im dojść do siebie. Tam stopniowo przywraca im się zdrowie, a jednocześnie pomagają dziwnemu mężczyźnie w chacie. Jednak po jakimś czasie zaczyna im coś nie dawać spokoju. Czy pustelnik jest tym, za kogo się podaje?

Klasztor zaś zostaje ten sam i szuka kolejnych...

W drugiej części serii "Fetor" poznajemy poczytną pisarkę, Korynę Dylewską oraz Celestynę Ozimę. Obie zostały porwane i trafiły do zakonu, czy raczej sekty. Na ich przykładzie autorka pokazała jak działają takie organizacje, z jednej strony oferujące współczucie i wsparcie, z drugiej okrutnie znęcające się nad swoimi ofiarami. Kobiety, które trafiły za mury po jakimś czasie same nie wiedzą kim są ani co jest prawdą a co fikcją. Z pewnością ma to coś wspólnego z "witaminami", które dostają. Nie mają już siły ani ochoty się bronić.

Aleks, Maks i Laura zostają uratowani przez kłusownika mieszkającego w lesie nieopodal zakonu. Mężczyzna stanowczo zabrania chłopcom zaglądać do skrzyń, które trzyma w chacie. Oni zastanawiają się czy starzec może mieć coś wspólnego z siostrzyczkami.

Na przemian obserwujemy obecną egzystencję Koryny, poznajemy jej zafałszowane wspomnienia oraz widzimy jak radzą sobie mali uciekinierzy.

Ścieżki wszystkich przecinają się w jednym momencie, gdy pada STRZAŁ.

Pełna recenzja na blogu: https://m-czas.blogspot.com/2023/08/catherine-reiss-farma-zych-dusz.html

W drugiej części serii "Fetor" poznajemy poczytną pisarkę, Korynę Dylewską oraz Celestynę Ozimę. Obie zostały porwane i trafiły do zakonu, czy raczej sekty. Na ich przykładzie autorka pokazała jak działają takie organizacje, z jednej strony oferujące współczucie i wsparcie, z drugiej okrutnie znęcające się nad swoimi ofiarami. Kobiety, które trafiły za mury po jakimś czasie...

"Farma złych dusz" jest kontynuacją "Fetoru", w której odbudowa zakonu trwa w najlepsze. Oprócz bohaterów poznanych w poprzedniej części walczących o przetrwanie poznajemy nowych - zostają oni wciągnięci w mrok, przekraczają swoje granice bólu, doprowadzani są do granic wytrzymałości.
Kim jest Koryna i Celestyna? W jaki sposób trafiły do zakonu i czego w nim doświadczają?
Wprowadzenie postaci podkomisarza zajmującego się sprawą zniknięć dzieci było świetnym pomysłem - dzięki niemu czytanie historii było nieco lżejsze, określiła bym to jako wytchnienie dla głowy przy tak ciężkim klimacie.
W książce wędrujemy po przeszłości, a także teraźniejszości bohaterów - głównie tych nowo wprowadzonych.
Czytając widziałam i czułam różnicę pomiędzy tomami. Jeszcze więcej zła i mroku. Bardziej brutalna. Tutaj tajemnica skrywa tajemnicę. II część jest zdecydowanie bardziej dopracowana, więc jeżeli "Fetor" nie przypadł Ci do gustu, to nie rezygnuj z "Farmy złych dusz"💜

"Farma złych dusz" jest kontynuacją "Fetoru", w której odbudowa zakonu trwa w najlepsze. Oprócz bohaterów poznanych w poprzedniej części walczących o przetrwanie poznajemy nowych - zostają oni wciągnięci w mrok, przekraczają swoje granice bólu, doprowadzani są do granic wytrzymałości.
Kim jest Koryna i Celestyna? W jaki sposób trafiły do zakonu i czego w nim...