Przesłuchana w audiobooku.
Zacznę od tego, że to nie była książka dla mnie. Przekonały mnie zachwyty kilku recenzentów i słowiańskie wątki.
Nie zrozumiałam zamysłu, sensu fabuły, połączenia wątków. Dotarło do mnie przesłanie odrzucenia i wykluczenia, ale myślę, że można było to napisać trochę bardziej emocjonalnie - może wtedy lepiej bym to odebrała.
Tak czy tak książka na pewno znajdzie swoich fanów, którzy się nad nią rozpłyną. Niestety dla mnie to 5/10.
Niemniej polecam spróbować i się przekonać :)

Przesłuchana w audiobooku.
Zacznę od tego, że to nie była książka dla mnie. Przekonały mnie zachwyty kilku recenzentów i słowiańskie wątki.
Nie zrozumiałam zamysłu, sensu fabuły, połączenia wątków. Dotarło do mnie przesłanie odrzucenia i wykluczenia, ale myślę, że można było to napisać trochę bardziej emocjonalnie - może wtedy lepiej bym to odebrała.
Tak czy tak książka...

Niesamowite połączenie klimatu polskiej wsi i ludowych wierzeń. Jest dużo wątków ale każdy jest opowiedziany w taki sposób że za jednym zamachem poznajmy niemal całą historię danej postaci, a później ta wraca jako tło dla głównego bohatera przez co nie było to, przynajmniej dla mnie, zbyt mylące. Właściwie to te historie poboczne chyba najbardziej mnie wciągały, budując już wspomniany wcześniej klimat tego dzieła.

Niesamowite połączenie klimatu polskiej wsi i ludowych wierzeń. Jest dużo wątków ale każdy jest opowiedziany w taki sposób że za jednym zamachem poznajmy niemal całą historię danej postaci, a później ta wraca jako tło dla głównego bohatera przez co nie było to, przynajmniej dla mnie, zbyt mylące. Właściwie to te historie poboczne chyba najbardziej mnie wciągały, budując już...

Opowieść łącząca folkowe wierzenia, pogańską magię i nostalgię za polską wsią lat 1960-1990. Koktajl który bardzo lubię. Kojarzy się z Prozą Radka Raka.

Opowieść łącząca folkowe wierzenia, pogańską magię i nostalgię za polską wsią lat 1960-1990. Koktajl który bardzo lubię. Kojarzy się z Prozą Radka Raka.

Ciało Mateusza nie potrafi pomieścić dwóch dusz, ciało Upa posiada jedynie pół duszy. Ich historia jest ściśle związana ze sobą pradawną magią, jaka bawi się losami bohaterów. Człowiek w jej rękach to jedynie kukiełka, która próżno opiera się podszeptom szumu drzew. Sprzeciw nie wydaje się możliwy, poddanie się oznacza koniec.


„Niektórzy mówili, że widzieli… Zaklinali się na wszystkie świętości, bili w piersi, ale zapytani: co?, nie umieli odpowiedzieć i kreślili dłońmi w powietrzu jakiś kształt duży, nijaki, a potem milkli, przestraszeni, gestem krzyża odganiając mary.“


Poszukując kolejnych polskich powieści, które świat budują na wiejskich wierzeniach, realizmie magicznym oraz rewelacyjnie snutej narracji, trafiłam na mocnego kandydata do miana ulubieńca spośród sobie podobnych. Oczywiście za rywali ma „Czarnolas“, „Baśń o wężowym sercu“, „Wniebogłos“ czy „Białe noce“, a za najmocniejszego konkurenta robi jakakolwiek książka Agi Kuchmister, podczas gdy w kolejce czekają kolejne pozycje, więc to tytuł, który najpewniej nigdy nie zostanie obsadzony, ale! Tak mrocznej odsłony wśród tej zbieranina jeszcze nie było.

Justyna Hankus bawi się dawnymi wierzeniami tworząc uniwersalną opowieść o dobru oraz złu, jakie nieustannie ścierają się ze sobą. Bywa mrocznie, bywa brutalnie, a powieść balansuje między etykietą „realizm magiczny“ a „horror“. Macierzyństwo oznacza poświęcenie połowy siebie, miłość nie niesie ze sobą szczęścia, namiętność odgrywa pełną chaosu rolę i brak w tym przekonania, że wszystko może skończyć się dobrze. Temu wszystkiemu towarzyszy sprawna narracja, której zdania czyta się z przyjemnością, ciekawa fabuła oraz, co najważniejsze, dobrze skonstruowani bohaterowie. Do niczego nie potrafię się przyczepić, wszystko mogę jedynie zachwalać.

Słyszeliście pewnie już niejednej zachwyty, a ja postanowiłam dołączyć do nich. Koniecznie do nadrobienia, jeśli jeszcze nie znacie!

Ciało Mateusza nie potrafi pomieścić dwóch dusz, ciało Upa posiada jedynie pół duszy. Ich historia jest ściśle związana ze sobą pradawną magią, jaka bawi się losami bohaterów. Człowiek w jej rękach to jedynie kukiełka, która próżno opiera się podszeptom szumu drzew. Sprzeciw nie wydaje się możliwy, poddanie się oznacza koniec.


„Niektórzy mówili, że widzieli… Zaklinali...

Ogólna ocena pozytywna. Powieść napisana jest bardzo poprawnie, aż nazbyt. Niektóre wątki były dla mnie ciekawsze, inne się dłużyły. Dobrze wykorzystane mroczne motywy zaczerpnięte z polskiego folkloru. Konstrukcja zazębia się w jednym punkcie kulminacyjnym, mamy trochę retrospekcji, ale wszystko perfekcyjnie prowadzi nas od punktu A do punktu B. Wydaje mi się, że historia zyskałaby na małym wyjściu ze schematu, brakowało mi odrobiny szaleństwa i chaosu - w końcu akcja działa się w Polsce lat 90.
Dodatkowo chciałam powiedzieć, że wersja audio jest przepięknie przeczytana przez lektora, wielki szacunek dla panaJanusza Zadury, że zdołał wydobyć z tekstu jego najlepsze atuty. Wszystkie emocje bohaterów były oddane w stu procentach, coś niesamowitego.

Ogólna ocena pozytywna. Powieść napisana jest bardzo poprawnie, aż nazbyt. Niektóre wątki były dla mnie ciekawsze, inne się dłużyły. Dobrze wykorzystane mroczne motywy zaczerpnięte z polskiego folkloru. Konstrukcja zazębia się w jednym punkcie kulminacyjnym, mamy trochę retrospekcji, ale wszystko perfekcyjnie prowadzi nas od punktu A do punktu B. Wydaje mi się, że historia...

Bardzo trudno było mi włączyć się w akcje książki. Język też nie był łatwy, chociaż dodawał klimatu powieści.
Podobał mi się ogólnie klimat, taki staro słowiański, z wierzeniami i praktykami magicznymi.

Bardzo trudno było mi włączyć się w akcje książki. Język też nie był łatwy, chociaż dodawał klimatu powieści.
Podobał mi się ogólnie klimat, taki staro słowiański, z wierzeniami i praktykami magicznymi.

Smutek i mrok wypełniają strony tej powieści, a zagubione dwie i pół duszy zapraszają do baśniowego świata, by poznać niezwykłą historię trzech bohaterów, których losy są ze sobą splecione. Historię ponurą i duszną, bo ich życie w małej społeczności nie należy do najłatwiejszych. Nieszczęśliwi, samotni, zdani na siebie samych stawiają czoła wszelkiemu złu, a to zło odgrywa tu główną rolę. Kusi, omamia i przeraża.

Nie jest to opowieść łatwa. Wymaga dużego skupienia, bowiem w tej książce dzieją się rzeczy dziwne i tajemnicze, w których trzeba zanurzyć się głębiej, by poznać ich sens. Ta przepełniona niepokojem i ludowymi wierzeniami opowieść wzbudza wiele emocji i skłania do refleksji, zwłaszcza gdy zło bierze górę, chełpi się swoimi czynami i chichocze po kątach.

Trzeba mieć odwagę, by wejść do lasu tak szeroko omijanego przez miejscowych. Lasu, który woła, szepce i obserwuje. Lasu, w którym czai się zło..

Polecam zapoznać się z tą pięknie napisaną historią, której fabuła może wydawać się chaotyczna, jednak dla czytelnika, lubiącego pogmerać między słowami, z tego chaosu może wyłonić się coś wyjątkowego.

Smutek i mrok wypełniają strony tej powieści, a zagubione dwie i pół duszy zapraszają do baśniowego świata, by poznać niezwykłą historię trzech bohaterów, których losy są ze sobą splecione. Historię ponurą i duszną, bo ich życie w małej społeczności nie należy do najłatwiejszych. Nieszczęśliwi, samotni, zdani na siebie samych stawiają czoła wszelkiemu złu, a to zło odgrywa...

Zaczęłam czytać późnym wieczorem i zarwałam noc.

Klimat zrobił na mnie ogromne wrażenie, żal było mi kończyć książkę. Owszem, wątków jest wiele ale całość, która tworzą jest niesamowita!

Jeśli urzekła Cię tak jak mnie i chcesz więcej, polecam przygody Starej Słaboniowej oraz 'Kołatanie' :)

Zaczęłam czytać późnym wieczorem i zarwałam noc.

Klimat zrobił na mnie ogromne wrażenie, żal było mi kończyć książkę. Owszem, wątków jest wiele ale całość, która tworzą jest niesamowita!

Jeśli urzekła Cię tak jak mnie i chcesz więcej, polecam przygody Starej Słaboniowej oraz 'Kołatanie' :)

Przy tej ksiązce miałam wrażenie, ze któs mnie wyrywa w połowie historii, żeby mnie przenieść do innego wątku. On z kolei w jakiś pokrętny sposób łączył się z głównym

Przy tej ksiązce miałam wrażenie, ze któs mnie wyrywa w połowie historii, żeby mnie przenieść do innego wątku. On z kolei w jakiś pokrętny sposób łączył się z głównym

Nie jest to książka akcji, ale klimat jaki stworzyła autorka zwala z nóg.

Nie jest to książka akcji, ale klimat jaki stworzyła autorka zwala z nóg.