Wszystkie książki tej serii oceniałam na 7, ale o ile do poprzednich miałam małe "ale", to ten tom od początku do końca mnie porwał i nie dał powodu do kręcenia nosem.

Wszystkie książki tej serii oceniałam na 7, ale o ile do poprzednich miałam małe "ale", to ten tom od początku do końca mnie porwał i nie dał powodu do kręcenia nosem.

"Zapadlina" to trzeci tom serii z Marią Herman i Olgierdem Borewiczem, policjantów z Archiwum X, autorstwa Roberta Małeckiego. Akcja skupia się na zagadce związanej z zaginionym przed dwudziestoma laty Jackiem Malinowskim, którego ciała nigdy nie odnaleziono. Komisarz Maria Herman, wracając do sprawy, stara się znaleźć detale, które mogą prowadzić do rozwiązania tajemnicy. W tym samym czasie dochodzi do napaści na lekarza, co wskazuje na możliwe powiązania ze sprawą z przeszłości a Borewicz, dawny partner Herman, okazuje się być ważnym elementem w całej układance.
Autor w tej części porusza problemy społeczne jak akceptacja czy zrozumienie drugiej osoby pokazując jak daleko można przesunąć granice ludzkiej godności, aby ukryć swoje czy najbliższej rodziny sekrety. "Zapadlina" to mroczna opowieść o tajemnicach, które choć głęboko skrywane, w końcu ujrzą światło dzienne. Książka wciąga i nie pozostawia bez emocji, oferując ciekawą fabułę i świetnie napisane dialogi, które bardzo dobrze odzwierciedlają bohaterów. Mimo że domyśliłem się rozwiązania zagadki, to jedno wiedzieć kto, a drugie udowodnić winę sprawcy to już inna sprawa. Czy było coś co mnie drażniło? Chyba tylko ciągłe powroty do uzależnienia od hazardu przez Herman. Odniosłem wrażenie jest to poruszane przy każdej nadarzającej się okazji. Na szczęście to tylko drobiazg.
"Zapadlina" jest ciekawym kryminałem, który warto przeczytać. Skierowany jest zarówno dla fanów gatunku, jak i dla osób szukających intensywnej i angażującej historii

"Zapadlina" to trzeci tom serii z Marią Herman i Olgierdem Borewiczem, policjantów z Archiwum X, autorstwa Roberta Małeckiego. Akcja skupia się na zagadce związanej z zaginionym przed dwudziestoma laty Jackiem Malinowskim, którego ciała nigdy nie odnaleziono. Komisarz Maria Herman, wracając do sprawy, stara się znaleźć detale, które mogą prowadzić do rozwiązania tajemnicy....

"Zapadlina" to trzeci tom cyklu kryminalnego z policjantami Archiwum X Marią Herman i Olgierdem Borewiczem.

Maria zajmuje się sprawą zaginionego przed dwudziestu laty osiemnastoletniego syna emerytowanego policjanta, po tym, jak kluczowy świadek nagle zmienił zeznania. Do dziś nie wiadomo, co stało się z chłopakiem. Czy pochłonęła go tytułowa zapadlina, powstała wskutek zapadnięcia się terenu wywołanego eksploatacją podziemną miejscowej kopalni?

Sprawa kryminalna toczy się na równi z prywatnymi problemami dwójki głównych bohaterów, to kontynuacja tego, co wydarzyło się w poprzednich częściach. Autor bardzo dobrze kreuje każdą z postaci, powoli dodając nowe szczegóły, niespiesznie rozwijając wątki. Zabieg ten pozwala czytelnikowi zagłębić się w myśli, odczucia i emocje bohaterów powieści. Ciekawość budzą nie tylko postacie pierwszego planu, lecz i te, które przyjedzie nam poznać przy okazji toczącego się właśnie dochodzenia.

Robert Małecki pisze o normalnych ludziach i takich przestępstwach, o których można przeczytać w gazetach, a mimo to (a może właśnie dlatego?) potrafi wciągnąć czytelnika w opowiadaną historię.
Pozostaję pod dużym wrażeniem stylu, języka, kreacji postaci, pomysłu na fabułę, zmyślnej intrygi. Czytam i nie chcę kończyć.

"Zapadlina" to trzeci tom cyklu kryminalnego z policjantami Archiwum X Marią Herman i Olgierdem Borewiczem.

Maria zajmuje się sprawą zaginionego przed dwudziestu laty osiemnastoletniego syna emerytowanego policjanta, po tym, jak kluczowy świadek nagle zmienił zeznania. Do dziś nie wiadomo, co stało się z chłopakiem. Czy pochłonęła go tytułowa zapadlina, powstała wskutek...

Małecki to Małecki. Klasa mistrzowska.

Małecki to Małecki. Klasa mistrzowska.

Dobrze się słuchało w formie audiobooka. Do ogródka i gotowania w sam raz.

Dobrze się słuchało w formie audiobooka. Do ogródka i gotowania w sam raz.

Książka "Zapadlina" to trzecia część cyklu z panią komisarz Marią Herman z policjantami z archiwum X na czele. Każda książka z tej serii opowiada o innej sprawie, także można śmiało czytać osobno, choć zawsze są powiązania z poprzedniej książki, które autor wplata w akcje książki.

W tej części komisarz Maria, będzie zajmowała się sprawą Jacka Malinowskiego, który prawdopodobnie zginął w wypadku na terenie kopalni w Wapnie. Pół wieku temu ziemia się zapadła na terenie tej kopalni i jego ciała nie odnaleźli. Dwie dekady później kluczowy świadek zmienia zeznania, podważając wszystko, co do tej pory wiedziano. Komisarz, czując, że coś w tym dziwnego, postanawia zająć się tą sprawą.

Autor przeszłość wiąże z teraźniejszością. W czasie poszukiwań nowych tropów dochodzi do napaści na znanym miejscowym lekarzu. Między tymi wydarzeniami mogą istnieć powiązania ukryte głęboko pod ziemią. Rodzinny konflikt? Polityczna rozgrywka? Sfingowana śmierć?

Aby tego było mało, komisarz dowiaduje się, że jej dawny partner Olgierd Borewicz stoi w centrum tych wydarzeń. Sprawa robi się bardzo osobista. Co obie sprawy mają ze sobą wspólnego?

Każda książka z tej serii ma w sobie to coś... to, co lubię i dobrze ją czuje. Autor umie wzbudzić ciekawość i chęć szpiegowania wraz z główną bohaterką i całym zespołem archiwum X, każdej podjętej sprawy, poznawać nowych ludzi, tropy i sytuacje, które napędzają chęć poznania ukrytej prawdy.

Książka "Zapadlina" to trzecia część cyklu z panią komisarz Marią Herman z policjantami z archiwum X na czele. Każda książka z tej serii opowiada o innej sprawie, także można śmiało czytać osobno, choć zawsze są powiązania z poprzedniej książki, które autor wplata w akcje książki.

W tej części komisarz Maria, będzie zajmowała się sprawą Jacka Malinowskiego, który...

Seria, która wciąga, bardziej przez losy bohaterów niż zagadkę.
Akcję przelewania wody z psiej miski do butelki chciałbym zobaczyć na własne oczy. 😂🤦🏼‍♀️ za to 7/10.

Seria, która wciąga, bardziej przez losy bohaterów niż zagadkę.
Akcję przelewania wody z psiej miski do butelki chciałbym zobaczyć na własne oczy. 😂🤦🏼‍♀️ za to 7/10.

Na razie najsłabsza książka z serii. Czyta się jak zwykle szybko, a fabuła wciąga, ale mam wrażenie, ze w tej części autor popełnił więcej błędów w konstruowaniu intrygi. Nie wszystko znajduje na końcu logiczne wyjaśnienie, co u niektórych czytelników z pewnością wywoła niedosyt. Autor trochę przesadził tez ze wskazówkami dla czytelnika. Miałam poczucie, ze pewien, dość kluczowy wątek dot. ofiary i jego relacji towarzyskich jest tak czytelny, tak przewidywalny, ze większość czytelników i tak domyśli się go już na początku powieści. Dlatego moment, kiedy dwójka komisarzy w końcu łączy kropki, wypada dość komicznie - czytelnik krzyczy w myślach „Jezu, w końcu!”. Poza tym w miarę ok.

W tej części serii komisarz 07 zaczął mnie już porządnie irytować oraz, niestety, wywoływać zniesmaczenie. Jego wątek rodzinny połączony z wątkiem uzależnienia, był w Zapadlinie naprawdę niestrawny. Zakładam, ze to intencja autora, żeby pokazać nam, jak bohater się stacza i jak nie zdaje sobie sprawy z tego, jak bardzo jest uzależniony i jak żałosny w tym uzależnieniu. Te jego komentarze seksualizujace przesłuchiwanych świadków - coś obrzydliwego. Tylko irytuje mnie to, ze zona Borewicza przedstawiana jest jak ostatnia idiotka, a na grubego, łysego i niezdrowo odzywiajacego sie Borewicza nie wiedzieć czemu lecą ładne, zazwyczaj zamożne kobiety. Co on niby ma w sobie takiego, co przyciągaloby do niego kobiety? W książkach nie jest to wyjaśnione.

Na razie najsłabsza książka z serii. Czyta się jak zwykle szybko, a fabuła wciąga, ale mam wrażenie, ze w tej części autor popełnił więcej błędów w konstruowaniu intrygi. Nie wszystko znajduje na końcu logiczne wyjaśnienie, co u niektórych czytelników z pewnością wywoła niedosyt. Autor trochę przesadził tez ze wskazówkami dla czytelnika. Miałam poczucie, ze pewien, dość...

Bardzo lubię styl pisania pana Małeckiego. To się naprawdę przyjemnie czyta i ciężko odłożyć. Świetna książka, polecam.

Bardzo lubię styl pisania pana Małeckiego. To się naprawdę przyjemnie czyta i ciężko odłożyć. Świetna książka, polecam.

Najnowsza książka Roberta Małeckiego jest po pierwsze mocno przewidywalna, po drugie wulgarna i po trzecie zbyt brutalna.
Z jednej strony autor próbuje motać poszlaki w taki sposób aby czytelnik co rusz zostawał wyprowadzany w pole, lecz mimo tych zabiegów książka jest niestety przewidywalna i można się domyślić kto i dlaczego.
Wulgarna tak jest wulgarna, nie wiem czemu miał służyć ten potok wyzwisk, przekleństw i rynsztokowego słownictwa. Ktoś kiedyś już napisał, że jest to w bezsilny sposób wyrzucanie emocji, jest to także próba pokazania się silniejszym, ale tak naprawdę to niewiele ma wspólnego z prawdą. Może trochę. Ale jakby nie było- przecież w przestrzeni publicznej jest tyle już nagromadzonego chamstwa, że nie muszę tego doświadczać jeszcze w książkach. Inna sprawa, że autor nie mając pomysłu na książkę posiłkuje się tego typu wybiegami co też czyni tutaj moim zdaniem Małecki. Inną sprawą, że jeden plus jeden zawsze daje dwa, także przechodzę zaraz do innego punktu - wulgarność była czas na brutalność. I wszystko jest jasne.
Książka to zbiór przewidywalnych następstw, wulgarności , chamstwa. Nie, nie i jeszcze raz nie.
Modus operandi jest wyjątkowo płytki...główni bohaterowie...są zwyczajnie nudni. Herman i jej demony przeszłości, a także relacje kochanek i jego żona. Borewicz...mam dość opisu jak kupuje i zjada drożdżówki i popija to red bullem. Plus do tego jego odwieczne problemy alfonsa i byłego czy jeszcze obecnego policjanta. Mam dość. Książka wyjątkowo słaba. Nie polecam.

Ps. Z jednej strony stare zgrane numery z drugiej strony nowoczesność pełną gębą. Chodzi mi tutaj o jedno słowo- Gościni. Musiałem aż cofnąć się i przeczytać jeszcze raz.....no cóż może jestem człowiekiem starej daty, może niereformowalnym ,ale tak potrzebna jest feminizacja języka polskiego w tym przypadku jak kula w płot. Wypadło to trochę śmiesznie. Nie wiem czym sugerował się autor. Nowoczesność. Te wulgaryzmy to też nowoczesność ?

Najnowsza książka Roberta Małeckiego jest po pierwsze mocno przewidywalna, po drugie wulgarna i po trzecie zbyt brutalna.
Z jednej strony autor próbuje motać poszlaki w taki sposób aby czytelnik co rusz zostawał wyprowadzany w pole, lecz mimo tych zabiegów książka jest niestety przewidywalna i można się domyślić kto i dlaczego.
Wulgarna tak jest wulgarna, nie wiem czemu...