"Dlaczego ludzie w taki sposób upadlają innych ludzi? Było to niepojęte"

Czy wyobraziliście sobie kiedyś co czują ludzie, którzy zostają siłą wyrzuceni ze swoich domów? Tracą cały swój dobytek i jadą w nieznane? Myślę, że każdemu z nas ciężko to sobie wyobrazić siedząc w swoim ciepłym i bezpiecznym domu. Niestety z rodziną Marców tak właśnie się stało. Lato 1943 roku. Wieś Tarnowola leżąca pośród lasów Puszczy Solskiej. Marianna i Marcin Marcowie wraz dziećmi Franciszką, 6-letnim Władziem, 4-letnią Zosią i 4 - miesięcznymi bliźniętami Józią i Józkiem zostają wyrwani siłą ze swojego domu i wywiezieni bydlęcymi wagonami do obozu. Marcowie podzielają los wielu polskich rodzin z pacyfikowanych terenów Zamojszczyzny, których od lata 1943 roku kierowano właśnie do nazistowskiego obozu KL Lublin, mieszczącego się na peryferiach Lublina, a zwanego potocznie Majdankiem. Podczas podróży nie dostarczano deportowanym ani jedzenia ani wody. Trudne warunki podczas transportu były przyczyną wysokiej śmiertelności, ale nikt się tym nie przejmował. Ciała zmarłych wyładowywano dopiero po przybyciu do Lublina. Zderzenie z obozową codziennością nie było dla rodziny łatwe. Przeniesienie się z własnego domu do prymitywnych baraków, w których panuje bród i chłód jest niesamowitym przeżyciem. Głodowe racje żywieniowe, które w smaku nie przypominają jedzenia ........ Wszy i pchły, które obsiadają ich i gryzą do krwi. Ludzie chorują i stają się coraz bardziej apatyczni. Jak wielka musi być miłość matki, która robi wszystko aby przetrwać i ochronić swoje dzieci? Często patrząc na to jak umierają z głodu dzieci współtowarzyszek niedoli. Umierają ....... albo giną w wyniku pobicia przez oprawców. Ich małe ciałka rzucane są na hałdy innych martwych ciał, które często dopiero tam wydają z siebie ostatnie tchnienie. Wiele książek o tematyce obozowej już przeczytałam i wiem jak kruche było tam ludzkie życie. Czytając tę książkę zastanawiałam się jaki los spotka tę kochającą się rodzinę? Matka i ojciec przebywając na Majdanku nie znają losu kolejnych swoich dzieci, których nie było w domu podczas wysiedlania. Co stało się z Kazią, Gienią i Staszkiem? Staszek działał w partyzantce. Ale czy żyje i czy nadal tam jest? A Gienia i Kazia, które akurat w tym czasie poszły do księdza na urodziny? Marcowie nie wiedzą, że ich córki wracając i słysząc o wywózce uciekają każda w inną stronę. Rozdzielone siostry też początkowo nic o sobie nie wiedzą. Czy się odnajdą? Czy rodzina Marców wreszcie się na nowo połączy i czy nikogo z nich nie zabraknie? Przeczytajcie tę wstrząsającą powieść bo naprawdę warto. I kończąc powiem jeszcze jedno. Cieszmy się, że jesteśmy bezpieczni. Tamte czasy były tak niespokojne, że nikomu nie można było ufać. Człowiek niby znał sąsiadów przez całe życie, a później okazywało się, że tak naprawdę niewiele o nich wiedział. Czy to wojna tak zmienia ludzi? Czy wojenne okoliczności sprawiają, że z ludzi wychodzą najgorsze cechy? Obyśmy nigdy nie musieli się o tym przekonać na własnej skórze. Sylwia Kubik niezwykle wzruszająco opisała los tej rodziny. To książka na faktach, która w autentyczny sposób oddaje klimat tamtych czasów. Nie może być innej oceny jak 10/10.

"Dlaczego ludzie w taki sposób upadlają innych ludzi? Było to niepojęte"

Czy wyobraziliście sobie kiedyś co czują ludzie, którzy zostają siłą wyrzuceni ze swoich domów? Tracą cały swój dobytek i jadą w nieznane? Myślę, że każdemu z nas ciężko to sobie wyobrazić siedząc w swoim ciepłym i bezpiecznym domu. Niestety z rodziną Marców tak właśnie się stało. ...