W Cieniu Majdanka
@sylwia.kubik_pisarka
@skarpawarszawska

"Boże, jaki to los na nas zesłałeś?
Jak żyć, kiedy śmierć czyha na każdym kroku?
Musze żyć...
A pragnę umrzeć..."

Historia, którą opisała autorka, Eugieni i Franciszki jest prawdziwa😪. Czytałam ją i płakałam. Jest to historia, która na zawsze pozostanie w moim sercu. Jest wiele różnych książek opisujących czas II wojny światowej oraz tego co przeżyli niewinni ludzie. Ale ta jest wyjątkowa. Opowiedziana oczami dwóch dziewczynek oraz ich matki. Matki, która została zabrana z domu wraz z pięciorkiem małych dzieci (w tym 2 maleństwami),tylko po to aby wrzucić ją jak bydło do wagonu i wywieźć do obozu w Majdanku.To co przeżyli wstrząsnęło mną na tyle, że nawet piszac te słowa, gula bólu i cierpienia rośnie w moim gardle,łzy same spływają po policzkach. Ukazuje tak wiele okrucieństwa, bestii w ludzkiej skórze, karmiących się strachem bezbronnych kobiet i dzieci. Ale również i nadzieii oraz wiary, chyba tylko to niektórych utrzymywało przy życiu. Po wszystkim muszą odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Czy im się to uda?

Niezwykle poruszająca, życiowa, przepełniona bólem prawdziwa historia, która polecam Wam z całego serca ❤️

W Cieniu Majdanka
@sylwia.kubik_pisarka
@skarpawarszawska

"Boże, jaki to los na nas zesłałeś?
Jak żyć, kiedy śmierć czyha na każdym kroku?
Musze żyć...
A pragnę umrzeć..."

Historia, którą opisała autorka, Eugieni i Franciszki jest prawdziwa😪. Czytałam ją i płakałam. Jest to historia, która na zawsze pozostanie w moim sercu. Jest wiele różnych książek opisujących czas...

https://czytamdlaprzyjemnosci.pl/2024/04/59-24-w-cieniu-majdanka-sylwia-kubik/

“W cieniu Majdanka” jest żywym świadectwem minionych wydarzeń, ale też lekcją historii dla obecnie żyjących. Przestrogą przed panoszącym się złem, które w jednej chwili może zmienić los wielu ludzi ludzi.

Wojna widziana oczami dziecka wstrząsa czytelnikiem. I chociaż siostry próbują zrozumieć otaczający je świat, to jest to niemożliwe do ogarnięcia. Nawet dla dorosłego człowieka, który nie jedno widział i przeżył. Okrucieństwo, strach, głód i niepewność stają się towarzyszami niedoli. I chociaż czytelnik tylko czyta książkę, to odczuwa całym sobą emocje, które towarzyszyły bohaterkom powieści. Czuje gniew, bezradność i współczucie, a jednocześnie ma nadzieję, że rodzina połączy się i zazna spokoju.

Powieść posiada rozdziały, których narratorem są Franciszka, Eugenia i ich matka. Relacje dziewczynek są bardzo obrazowe i pokazują w jak trudnych i nieludzkich warunkach przyszło im żyć. Natomiast relacja matki jest bardzo skondensowana. Krótkie, proste zdania strzelają w czytelnika jak z karabinu, ogromnym ładunkiem emocjonalnym. Strach rodzicielki o dzieci i męża, chęć przeżycia jest wręcz namacalna.

https://czytamdlaprzyjemnosci.pl/2024/04/59-24-w-cieniu-majdanka-sylwia-kubik/

“W cieniu Majdanka” jest żywym świadectwem minionych wydarzeń, ale też lekcją historii dla obecnie żyjących. Przestrogą przed panoszącym się złem, które w jednej chwili może zmienić los wielu ludzi ludzi.

Wojna widziana oczami dziecka wstrząsa czytelnikiem. I chociaż siostry próbują zrozumieć...

Lubicie historie, które pisało samo życie? Bo mam dzisiaj dla Was recenzję najnowszej książki Sylwii Kubik "W cieniu Majdanka", która powstała w oparciu o wspomnienia sióstr Franciszki Eugenii. Rodzina Marców w ramach niemieckiej akcji wysiedleńczej zostaje rozdzielona. Jedna z sióstr trafia do obozu w Majdanku a druga w ręce partyzantów. To co przeżyły i nam opowiedziały wywołuje łzy, smutek, złość oraz radość, że przeżyły to piekło. Autorka idealnie opisała jak okrutnu potrafił być człowiek dla drugiego człowieka. To co się działo w obozie w Majdanku dosłownie w głowie się nie mieści. Ból, cierpienie i śmierć były na porządku dziennym. Ale to co trzymało siostry i całą rodzinę przy życiu to nadzieja a raczej wiara w to, że kiedyś to piekło się skończy i znów będą całą rodziną razem. Siła tej rodziny jest olbrzymia. Wyjątkowa w tej książce są również przemyślenia matki Marianny- pełne bólu, strachu i bezsilności. Ta książka właśnie dzięki temu, że napisana na faktach pozostawia świadectwo tamtych czasów. Poruszająca dogłębnie i wywołująca morze łez. Dziękuję autorce, że zebrała te wspomnienia w całość.

Lubicie historie, które pisało samo życie? Bo mam dzisiaj dla Was recenzję najnowszej książki Sylwii Kubik "W cieniu Majdanka", która powstała w oparciu o wspomnienia sióstr Franciszki Eugenii. Rodzina Marców w ramach niemieckiej akcji wysiedleńczej zostaje rozdzielona. Jedna z sióstr trafia do obozu w Majdanku a druga w ręce partyzantów. To co przeżyły i nam opowiedziały...

Historia wielodzietnej rodziny Marców zamieszkałych we wsi Tarnowoli. W 1943 roku Niemcy zrobili najazd na wieś i wszystkim kazali opuścić domy. W ich miejsce osiedlili Ukraińców. Najstarszy syn był w partyzantce, dwie siostry uciekły do lasu, skąd przedostały się do rodzin w innej wsi a rodzice z piątką dzieci dostali się do Majdanka. Ojca rozdzielono z rodziną, matka mogła być z dziećmi. W obozie byli tylko kilka miesięcy ale to co przeżyli starczyłoby na lata. Głód, brud, wszy, pluskwy, szczury, które jadły żywych, bicie i upokorzenia wystarczyłoby dla kilku rodzin. Uratowani przez Czerwony Krzyż przeżywają wszyscy oprócz najmłodszego niemowlęcia. Wstrząsająca książka pisana z pozycji dziecka i matki w obozie. Do wspomnień dołącza się druga ze starszych córek, która była parobkiem u rodziny ojca.

Historia wielodzietnej rodziny Marców zamieszkałych we wsi Tarnowoli. W 1943 roku Niemcy zrobili najazd na wieś i wszystkim kazali opuścić domy. W ich miejsce osiedlili Ukraińców. Najstarszy syn był w partyzantce, dwie siostry uciekły do lasu, skąd przedostały się do rodzin w innej wsi a rodzice z piątką dzieci dostali się do Majdanka. Ojca rozdzielono z rodziną, matka...

„[…] chciała krzyczeć, ale się bała. Lepiej było zacisnąć zęby i milczeć. Tych szczególnie głośnych uciszali uderzeniami. A ona chciała żyć, bardzo chciała żyć…”

Od wielu lat czytam książki traktujące o II wojnie światowej, zarówno te, które przedstawiają autentyczne historie, jak i te, które są jedynie fikcją literacką. Jednak dawno żadna książka nie poruszyła mnie tak, jak zrobiła to ta pozycja. Sylwia Kubik w swej powieści „W cieniu Majdanka” przedstawiła historię, jednej rodziny, która mogłaby być opowieścią wielu, w sposób tak sugestywny i prawdziwy, że mnie, jako czytelnikowi, ciarki przechodziły po plecach. Ciężko było przerzucać kolejne kartki i zagłębiać się w opowieść, bo czuć było namacalnie ból przeżywany przez rodzinę, jednak z drugiej strony rozpoczęcie wędrówki z tą rodziną zobowiązywało wręcz do przejścia przez nią całą. Jakby porzucenie tej trudnej drogi było czymś niewłaściwym, czego nie powinno się robić z szacunku na pamięć osób skrzywdzonych w czasie wojny.

Książka opowiada historię rodziny Marców, zamieszkujących we wsi Tarnowola na Zamojszczyźnie w przeciągu kilku miesięcy 1943 roku, Wiedli oni ubogie, ale spokojne życie, niczego co ważne im nie brakowało. Wojenne czasy ich nie rozpieszczały, ale dawali sobie radę, mimo, że rodzina była liczna. Najstarszy syn dołączył do partyzantów, którym po kryjomu rodzina pomagała, dostarczając możliwą ilość jedzenia. Ich spokój zakończył się w momencie, gdy Niemcy zorganizowali najazd na wieś, by wywieźć z niej wszystkich mieszkańców, a dać się zasiedlić Ukraińcom. W tym momencie rodzina zostaje rozdzielona. Część trafia do transportu na Majdanek, dwie córki, którym udało się ukryć w lesie do partyzantów, a potem do dalszej rodziny. Od tego czasu wszyscy muszą walczyć o przetrwanie, to fizyczne, ale i psychiczne, gdyż obrazy, które widzieli w czasie wywózki pozostały z nimi na długo.

Historia rodziny przedstawiona jest z trzech perspektyw – matki Marianny, która wraz ze swoimi dziećmi i mężem Marcinem została wywieziona do obozu na Majdanku, Franciszki, która wraz z rodzicami i rodzeństwem znalazła się w niemieckich transportach oraz Eugenii, która uratowana przez partyzantów trafiła do dalszej rodziny. Każda z tych perspektyw jest przerażająca, gdyż wojnę widzimy nie tylko oczami dorosłych, ale również i dzieci, które nie zawsze wszystko rozumieją, ale równie mocno wszystko przeżywają.

Jest to piękna, ale i bolesna historia. Niezwykle poruszająca, tym bardziej, że prawdziwa. Zdecydowanie warto się z nią zapoznać, mimo tego, że lektura nie jest łatwa.
Serdecznie polecam wszystkim i każdemu z osobna.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

„[…] chciała krzyczeć, ale się bała. Lepiej było zacisnąć zęby i milczeć. Tych szczególnie głośnych uciszali uderzeniami. A ona chciała żyć, bardzo chciała żyć…”

Od wielu lat czytam książki traktujące o II wojnie światowej, zarówno te, które przedstawiają autentyczne historie, jak i te, które są jedynie fikcją literacką. Jednak dawno żadna książka nie poruszyła mnie tak,...

Wojna to nie tylko szereg bitew wagą losów kraju. To także ból, cierpienie i straty - ludzi, miłości, domów. To zmiana świata, czasem na gorsze, czasem, na lepsze.

Rok 1943 - rodzina Marców liczy dziesięć osób, wszyscy mieszkają w niewielkiej wiosce Tarnowola na Zamojszczyźnie.
Żyją jednak w cieniu wojny licząc,że żadne z nich nie straci życia.
Najstarszy syn Marianny i Marcina jest Partyzantem ,a rodzice wspierają go jam tylko moją.
Niestety pewnego dnia na spokojną wieś napadają naziści i dokonują pacyfikacji. Marianna wraz z mężem i sześciorgiem dzieci trafiają na Majdanek , do obozu pracy, gdzie kobiety i dzieci zostają zabrane od ojców mężów i braci.
Kazia i Gienia zostają jednak rozdzielone i muszą radzić sobie same, a ich los jest niepewny.
Czy rodzina odnajdzie się w wojennej zawierusze?
Szczerze mówiąc pisząc tę recenzję wciąż mam w głowie urywki zdań i obrazy stworzone przez Panią Sylwię.
Autorka w niezwykle działających na wyobraźnię słowach ukazała piekło zgotowane Polakom przez Niemców.
W cieniu Majdanka to książka bardzo trudna i wstrząsająca.
To opowieść o bólu, cierpieniu , o odarciu z godności, lecz również o sile woli, o nadziei i miłości.
Historia prowadzona jest z perspektywy trzech narratorek- Marianny , Franciszki i Eugenii, co pozwala zrozumieć targające bohaterkami emocje.
Przepiękna, choć trudna historia.
Polecam gorąco.

Wojna to nie tylko szereg bitew wagą losów kraju. To także ból, cierpienie i straty - ludzi, miłości, domów. To zmiana świata, czasem na gorsze, czasem, na lepsze.

Rok 1943 - rodzina Marców liczy dziesięć osób, wszyscy mieszkają w niewielkiej wiosce Tarnowola na Zamojszczyźnie.
Żyją jednak w cieniu wojny licząc,że żadne z nich nie straci życia.
Najstarszy syn Marianny...

"Niezwykle wzruszająca, autentyczna historia dwóch sióstr, które rozdzieliła akcja pacyfikacyjna przeprowadzona przez Niemców w Tarnowoli.
Jedna trafiła do partyzantów druga wraz z resztą rodziny do obozu w Majdanku. Jak potoczyły się ich losy?"

Mam szczególną słabość do literatury wojennej, ponieważ dotyka ona ważnej części naszej historii i to w sposób bezpośredni.

Fabuła opowiedziana z perspektywy trzech osób: Eugenii, która trafiła do kuzynostwa, jej siostry Franciszki, która wraz z mamą, Marianną i innymi została wywieziona do Majdanka oraz właśnie Marianny. I ostatnia z nich porusza w szczególny sposób i dotyka wrażliwości czytelnika, poprzez liryczność w swoich wypowiedziach.

"Piekło wniknęło we mnie i wypaliło trwałe piętno.
Zabrało radość, nadzieję, wiarę ludzi.
Zostawiło miłość.
Do dzieci.
Do męża.
Zaiste, miłości jest najsilniejsza i nigdy nie ginie."

Tragizm całej sytuacji, w której znaleźli się bohaterowie tej książki jest wielowymiarowy, wywołuje ogromny ból i cierpienie. Strona emocjonalna została przez autorkę świetnie oddana, w taki sposób, że nie tylko stajemy się obserwatorami fabuły, ale również współodczuwamy razem z bohaterami. Nie można zatem wyłączyć emocji przy czytaniu, wiedząc że jest to historia oparta na faktach.

Ogromnie poruszająca, wstrząsającą i ważna książka, dająca świadectwo tych którzy przeżyli piekło wojny. Pomimo tych ciężkich tematów, książkę czyta się przyjemnie że względu na lekkie pióro Autorki.

Recenzując takie książki, zawsze podkreślam, że stanowią one dla nas cenne źródło wiedzy, której nie odnajdziemy w podręcznikach od historii. Z tego powodu warto, a nawet trzeba po nie sięgać, żeby zachować to, co minęło wraz z upływającym czasem. Pamięć.

Polecam.

"Niezwykle wzruszająca, autentyczna historia dwóch sióstr, które rozdzieliła akcja pacyfikacyjna przeprowadzona przez Niemców w Tarnowoli.
Jedna trafiła do partyzantów druga wraz z resztą rodziny do obozu w Majdanku. Jak potoczyły się ich losy?"

Mam szczególną słabość do literatury wojennej, ponieważ dotyka ona ważnej części naszej historii i to w sposób...

"Dlaczego ludzie w taki sposób upadlają innych ludzi? Było to niepojęte".

Wojna zbiera swoje krwawe żniwo, nikt nie może czuć się bezpieczny, okupant rozpanoszył się na dobre, jest bezwzględny i okrutny w swoich poczynaniach. Gorące lato 1943 r. niewielka wieś Tarnopola, położona pośród lasów Puszczy Solskiej. Marianna Marzec z mężem Marcinem jak większość sąsiadów zmagają się trudną rzeczywistością, dochowali się sporej gromadki dzieci. Niespodziewanie we wsi pojawiają się Niemcy, zaczyna się nieuchronne. Wszyscy zostają siłą wygnani z domów, w bydlęcych wagonach trafiają do obozu. Marianna ma przy sobie, czteromiesięczne bliźnięta, nieco straszą Zosię, Władzia i Franciszkę. O starsze dzieci zżera ją niepokój, kobieta nie ma pojęcia, co się z nimi stało. Starszy syn Staszek jest partyzantem, a co z Gienią i Kazią? Podróż przebiegała w strasznych nieludzkich warunkach, a obozowa codzienność okazała się dramatyczna…

Opowieść oparta na prawdziwych wydarzeniach, wysnuta ze wspomnień i zapisów historycznych. Pacyfikacja z terenów Zamojszczyzny rozpoczęła się 1943 r. Ludność wywożono do nazistowskiego obozu zagłady KL Lublin, który znajdował się na obrzeżach Lublina, potocznie był nazywany Majdankiem.

Nagle wszystko się zmienia, nic już nigdy nie będzie takie samo. Fabuła zajmująco poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe. Czuć ogromną wrażliwość pióra. Jest realnie, naturalnie, przejmując, trudno bardzo trudno, aż boli. Bohaterowie – postacie autentyczne i wymyślone, to oni są niepodważalnym atutem powieści. Zwykli ludzie, bardzo swojscy, ciepli, serdeczni. Spotyka ich niewyobrażalne zło. Ogromne wrażenie zrobiły na mnie przemyślenia Marianny - matki, pełne smutku, bezsilności, strachu, niepewności, ogromnego, duszącego żalu.

Historia Gieni, Franciszki i ich rodziny. Przejmujący strach, niepewność jutra staje się codziennością rodziny Marców. Siłą zmuszeni do pozostawienia dotychczasowego życia, trafiają do obozu zagłady. Prymitywne warunki, okrucieństwo, bestialstwo, głód, brud, robactwo, choroby. Śmierć czyhająca na każdym kroku. Dramatyczne, bolesne przeżycia pozostawiają piętno, od którego nie będzie ucieczki, ani schronienia.

Bolesna, poruszająca, trudna, prawdziwa historia. Strach, niepewność, cierpienie, ale i nadzieja. Trudno przejść obok niej obojętnie, daje do myślenia. Bardzo polecam!

https://tatiaszaaleksiej.pl/w-cieniu-majdanka/

"Dlaczego ludzie w taki sposób upadlają innych ludzi? Było to niepojęte".

Wojna zbiera swoje krwawe żniwo, nikt nie może czuć się bezpieczny, okupant rozpanoszył się na dobre, jest bezwzględny i okrutny w swoich poczynaniach. Gorące lato 1943 r. niewielka wieś Tarnopola, położona pośród lasów Puszczy Solskiej. Marianna Marzec z mężem Marcinem jak większość sąsiadów zmagają...

📚Tytuł: „ W cieniu Majdanka”
🖋️Autorka: Sylwia Kubik
📖Ilość stron: 334
🏢Wydawnictwo: Skarpa Warszawska

Książką „W cieniu Majdanka” Sylwia Kubik udowodniła, że jest pisarką, która operuje na różnych płaszczyznach literackich i ukazuje czytelnikowi coraz to nowsze style w swojej twórczości. Miałyśmy już szanse poznać jej oblicze na podstawie lekkich powieści obyczajowych, tymczasem ta książka zupełnie odbiega od dotychczasowych. Dodatkowym plusem jest fakt, że została oparta na autentycznych wydarzeniach. Autorka opierała się na dokumentach historycznych i relacjach naocznych świadków.

Książka przedstawia losy rodziny Marców, zamieszkujących Tarnowolę (wieś w województwie lubelskim). Ramy czasowe to czerwiec 1943 do listopada 1943.
Pół roku ... tylko tyle i aż tyle.
To czas, w którym Niemcy dokonywali czystek w małych wioskach, aby przesiedlić w te rojony Ukraińców.
To czas, w którym mieszkańcy wiosek zostali pozbawieni swoich gospodarstw, dóbr materialnych, trzody, ziemi.
To czas, w którym Polacy zostali wzgardzeni, rzuceni na kolana, pozbawieni godności.
To czas, w którym żony straciły mężów, matki synów i córki, wnuki swoich dziadków.
I co również ważne to czas, w którym tysiące dzieci straciło szansę na beztroskie dzieciństwo. Zostały bez pytania z dnia na dzień wepchnięte w dorosłość i od tego momentu na ich barkach spoczywa ogromna odpowiedzialność.

To historia opowiedziana z punktu widzenia kilku postaci, ale głównie dwóch sióstr, które zostały rozdzielone w pewien upalny czerwcowy dzień. Ich losy są bardzo szczegółowo opisane. Szczególnie opowieść Franciszki, która trafiła do obozu, jest dość brutalna i pełno w niej szokujących zdarzeń.
Duże wrażenie wywarły na mnie przemyślenia matki dziewczynek, Marianny, które są bardzo dosadne, konkretne, a zarazem przerażające. Nie wyobrażam sobie tego, co czuła ta kobieta wywleczona przed dom z dziećmi (najmłodsze bliźniaki miały 4 miesiące).

Mimo trudnej tematyki nie mogłam się od tej książki oderwać. Byłam bardzo ciekawa, jak skończy się ich tułaczka. Po cichu kibicowałam im, aby się nie poddali i walczyli ze swoimi ułomnościami wywołanymi przez głód, brak wody, wszy, pchły, śmierdzące latryny, choroby.
Dodatkowy plus dla autorki za przeprowadzony reaserch i autentyczność historii. Za liczne spotkania z siostrami i innymi bohaterami tamtych wydarzeń.
To niesamowite osoby, które możecie spotkać, śledząc media społecznościowe autorki.

📚Tytuł: „ W cieniu Majdanka”
🖋️Autorka: Sylwia Kubik
📖Ilość stron: 334
🏢Wydawnictwo: Skarpa Warszawska

Książką „W cieniu Majdanka” Sylwia Kubik udowodniła, że jest pisarką, która operuje na różnych płaszczyznach literackich i ukazuje czytelnikowi coraz to nowsze style w swojej twórczości. Miałyśmy już szanse poznać jej oblicze na podstawie lekkich powieści obyczajowych,...

„W cieniu Majdanka” to autentyczna opowieść dwóch sióstr, które zostały rozdzielone podczas akcji pacyfikacyjnej na ich wieś. Jedną wraz z rodzicami i resztą rodzeństwa Niemcy wywieźli na Majdanek, drugiej udało się zbiec z pomocą partyzantów do rodziny w innej wsi.

Jestem masochistką czytając takie książki. Na własne życzenie wbijam palce w oczy poznając historie tak trudne, bolesne i obok których nie można przejść obojętnie. To kolejna z takich historii, gdzie śmierć, cierpienie, piekło obozowe są głównymi bohaterami i kąsają czytelnika niczym stado jadowitych żmij. A mimo to wiem, że warto zagłębiać się w takie historie - mój ból podczas lektury jest niczym przy tym co spotkało nie jedną rodzinę w czasie wojny. Dla nich każda chwila mogła być ostatnią, oni zapomnieli co to nadzieja, wiara w człowieka, a tym co przetrwali została jedynie miłość do tych bliskich, którzy również ocaleli. Dla mnie zaś każda z takich historii to pamięć. To obowiązek by nie zapomnieć, że istniało piekło na ziemi.

„Tyle śmierci. Cierpienia. Zdrad. Dzieci, które nie dorosną. Matek z oczami wypełnionymi tęsknotą. Ojców trawionych żalem i chęcią zemsty. Bezimiennych grobów. Dołów wypełnionych ciałami, które kiedyś czuły i kochały. Myśli doprowadzających do szaleństwa (…)”

„Zaiste, miłość jest najsilniejsza i nigdy nie ginie. Przetrwała nawet zderzenie z piekłem. Będzie zatem istniała gdy wszystko inne zniknie.”

„W cieniu Majdanka” to autentyczna opowieść dwóch sióstr, które zostały rozdzielone podczas akcji pacyfikacyjnej na ich wieś. Jedną wraz z rodzicami i resztą rodzeństwa Niemcy wywieźli na Majdanek, drugiej udało się zbiec z pomocą partyzantów do rodziny w innej wsi.

Jestem masochistką czytając takie książki. Na własne życzenie wbijam palce w oczy poznając historie tak...