Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Poznać Frankę to była prawdziwa przyjemność. Chociaż ta bohaterka potrafi zszargać nerwy czytelnika 😅 to jest genialnie wykreowaną postacią.
"Zabójcza nadzieja" to nie taki typowy kryminał. "Zabójcza nadzieja" to przede wszystkim skomplikowane tło obyczajowe i wiele problemów, które dotykają nas na co dzień.
Czytając z perspektywy matki, oczywiście najmocniej dotknęła mnie relacja samotna matka-nastolatka.
Działo się dużo, wrócę do tej historii na pewno.

Poznać Frankę to była prawdziwa przyjemność. Chociaż ta bohaterka potrafi zszargać nerwy czytelnika 😅 to jest genialnie wykreowaną postacią.
"Zabójcza nadzieja" to nie taki typowy kryminał. "Zabójcza nadzieja" to przede wszystkim skomplikowane tło obyczajowe i wiele pro...

Rozwiń

Zwiń

Było tak, jak powinno być: zabawnie, lekko, sympatycznie.
Zagadka kryminalna w starym stylu, Kornwalia w tle.
Flora i Jack skradli moje serducho, nie da się nie uśmiechnąć na ich wspomnienie.
Przyjemnie!

Było tak, jak powinno być: zabawnie, lekko, sympatycznie.
Zagadka kryminalna w starym stylu, Kornwalia w tle.
Flora i Jack skradli moje serducho, nie da się nie uśmiechnąć na ich wspomnienie.
Przyjemnie!

Saga rodzinna osadzona w Hiszpanii XIX i XX wieku. Nieszablonowa, emocjonująca, piękna i ciekawa.
Myślę, że zachwyci nie tylko fanów gatunku.
Dla mnie największym plusem są tutaj bohaterowie-ich kreacje, sposób spojrzenia na sytuacje, wyrachowanie i jego brak. To historia o ludziach, dla ludzi. Opowiadająca o wszystkim, co może nami zawładnąć, sięgająca daleko wstecz latami, a nadal tak bardzo aktualna.

Saga rodzinna osadzona w Hiszpanii XIX i XX wieku. Nieszablonowa, emocjonująca, piękna i ciekawa.
Myślę, że zachwyci nie tylko fanów gatunku.
Dla mnie największym plusem są tutaj bohaterowie-ich kreacje, sposób spojrzenia na sytuacje, wyrachowanie i jego brak. To historia o ludziach, dla ...

Rozwiń

Zwiń

Igor Brudny po raz szósty! Jak widzicie, jest co nadrabiać, polecam bardzo!
Pan Piotrowski przemyca nam w tej serii kryminalnej odrobinę horroru, często też nutę historii, czy polityki (tutaj jej mniej niż w "Bagnie"), tym razem również trochę legend i wierzeń.
Igor i jego specyficzny sposób bycia-to nigdy mi się nie znudzi.
Świetna historia, która mrozi krew w żyłach, a przy tym jest tak bardzo ciekawa i wciągająca!
To była ogromna przyjemność

Igor Brudny po raz szósty! Jak widzicie, jest co nadrabiać, polecam bardzo!
Pan Piotrowski przemyca nam w tej serii kryminalnej odrobinę horroru, często też nutę historii, czy polityki (tutaj jej mniej niż w "Bagnie"), tym razem również trochę legend i wierzeń.
Igor i jego specy...

Rozwiń

Zwiń

Nie wiem od czego zacząć. Nie chcę nikogo do niej zrazić, mimo, że sama nie jestem przekonana. Pierwszy raz też mam tak, że im więcej czasu mija od przeczytania książki, tym coraz mocniej siedzi mi w głowie. To nie jest kolejna powieść z wątkiem wojennym, jakie znamy. Tutaj kluczowym słowem jest reinkarnacja. Można się oburzać, można wierzyć, można wyśmiać, ale nie można przejść obojętnie.
Nie porwała mnie ani historia z przeszłości, ani ta z lat 90tych. Ale! "Siadło" mi to w głowie i nie chce odejść. Pierwszy raz zdarzyło mi się coś takiego.

Nie wiem od czego zacząć. Nie chcę nikogo do niej zrazić, mimo, że sama nie jestem przekonana. Pierwszy raz też mam tak, że im więcej czasu mija od przeczytania książki, tym coraz mocniej siedzi mi w głowie. To nie jest kolejna powieść z wątkiem wojennym, jakie znamy. Tutaj kluczowym słowe...

Rozwiń

Zwiń

Jak to w historii: absurd goni absurd.
Jeśli masz choć odrobinę dystansu w sobie-ta książka poprawi Ci humor! Dla mnie to złoto. Śmiałam się w głos. Nie mam pojęcia ile z niej jest prawdą, ale też nie mam zamiaru tego dociekać. Dawno się tak dobrze nie bawiłam.
Drogi Autorze, poproszę o więcej!🫶🏻😆

Jak to w historii: absurd goni absurd.
Jeśli masz choć odrobinę dystansu w sobie-ta książka poprawi Ci humor! Dla mnie to złoto. Śmiałam się w głos. Nie mam pojęcia ile z niej jest prawdą, ale też nie mam zamiaru tego dociekać. Dawno się tak dobrze nie bawiłam.
Drogi Autorze, poproszę o wi...

Rozwiń

Zwiń

Pierwsze, co przychodzi mi na myśl po przeczytaniu, to słowo "rozrywka". Wstęp daje poczucie, że to będzie coś dosyć łagodnego i trochę nieprawdopodobnego. I z takim poczuciem też skończyłam czytać. Mimo, że fabuła porusza naprawdę ciężkie tematy (pedofilia, prostytucja, narkotyki, mafia, toksyczne relacje, patologia), a książka zawiera wulgarny język, to czyta się lekko. I gdybym miała ocenić pod kątem kryminału, to powiedziałabym: "tak sobie". Natomiast pod względem rozrywki i przyjemności z czytania: "to świetna książka".

Pierwsze, co przychodzi mi na myśl po przeczytaniu, to słowo "rozrywka". Wstęp daje poczucie, że to będzie coś dosyć łagodnego i trochę nieprawdopodobnego. I z takim poczuciem też skończyłam czytać. Mimo, że fabuła porusza naprawdę ciężkie tematy (pedofilia, prostytucja, narkotyk...

Rozwiń

Zwiń

Sztuczna inteligencja, jako temat przewodni thrillera. Dla mnie technologia i to wszystko, co z nią związane to absolutnie czarna magia. Dlatego wierzę we wszystko mimo, że nie pojmuję 😇 Natomiast fabuła, to co się tutaj działo 🤯 czytałam z zapartym tchem, coś tam się domyślałam, ale i tak na koniec Autor mi tak zagrał na nosie, że aż czytałam dwa razy, czy na pewno dobrze rozumiem 😅 co do tego zakończenia mam mieszane uczucia (chętnie to przegadam w wiadomościach, jeśli czytaliście).

Sztuczna inteligencja, jako temat przewodni thrillera. Dla mnie technologia i to wszystko, co z nią związane to absolutnie czarna magia. Dlatego wierzę we wszystko mimo, że nie pojmuję 😇 Natomiast fabuła, to co się tutaj działo 🤯 czytałam z zapartym tchem, coś tam się domyślałam, ale i tak...

Rozwiń

Zwiń

Takiego Mossa nie znałam, taki mi się podoba bardziej. Kryminał z elementami wierzeń, legend, dziecięcych sennych mar, wspomnień. Nieoczywisty, niespieszny (nie mylić z nudą), niepokojący.
Do tej pory Moss kojarzył mi się z brutalnością i elementem mocnego zaskoczenia.
Tutaj zaskoczenie również było, ale zupełnie inaczej poprowadzone.
Dobre to było! Chciałabym jeszcze kiedyś spotkać Sambora.

Takiego Mossa nie znałam, taki mi się podoba bardziej. Kryminał z elementami wierzeń, legend, dziecięcych sennych mar, wspomnień. Nieoczywisty, niespieszny (nie mylić z nudą), niepokojący.
Do tej pory Moss kojarzył mi się z brutalnością i elementem mocnego zaskoczenia.
Tutaj zaskoczenie r...

Rozwiń

Zwiń

Kto już czytał którąś książkę Autora, ten wie czego się spodziewać. To nie tylko zoom na bohaterkę, którą tym razem jest Krwawa Brygida (już sam przydomek jeży włosy, prawda?).
Molenda opowiada szeroko o tle, o tym, co kształtowało Hildegard i jak ukształtowało.
Przerażająca. Myślę, że niezależnie od tego, ile wiemy na temat historii, wojny, na temat ludzkiej psychiki, bestialstwa, to i tak opowieść Molendy będzie przerażająca.
Niezmiennie powtarzam, że te książki trzeba czytać, trzeba wiedzieć i pamiętać 🖤 człowiek, to najlepsze i najgorsze, co istnieje na ziemii.

Kto już czytał którąś książkę Autora, ten wie czego się spodziewać. To nie tylko zoom na bohaterkę, którą tym razem jest Krwawa Brygida (już sam przydomek jeży włosy, prawda?).
Molenda opowiada szeroko o tle, o tym, co kształtowało Hildegard i jak ukształtowało.
Przerażająca. Myślę, że nie...

Rozwiń

Zwiń