Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Piekielna Żona” to już ostatni tom trylogii.
Seria Piekielna śledzi losy Lethy, która aby zadbać o bezpieczeństwo brata podszywa się pod swoją monarchinię i wkracza na dwór czerwonych. Wszystko się komplikuje kiedy zaczyna darzyć uczuciem księcia.

Z całej serii najlepszy był pierwszy tom. Piekielna Królowa i Piekielna Żona to książki, które drastycznie różnią się od swojej poprzedniczki. Skupiają się one głównie na uczuciach królewskiej pary. Nie byłoby to wcale najgorsze rozwiązanie, bo dobrym romansem nigdy nie pogardzę, jednak tutaj wbiła się monotonia i powtarzalność. Na każdej stronie dostawaliśmy informację o tym jakie wyjątkowe jest to uczucie, oraz że dla tej miłości są zdolni poświęcić dosłownie wszystko. Zbyt częste opowiadanie o tej relacji, po jakimś czasie przestało robić jakiekolwiek wrażenie. Nie czuło się dreszczyku emocji jaki powinien towarzyszyć przy czymś takim.

Dziwna też dla mnie była przemiana głównej bohaterki, która ze zwykłej, ale odważnej dziewczyny zmieniła się w kogoś, kto potrafi zabić z zimną krwią. Nie pasowało mi to do charakteru postaci jaki był nam przedstawiony do tej pory.

Tak naprawdę najlepszym momentem książki było morderstwo, którego dokonał Król. Mimo jego poprzednich gróźb i okrucieństwa, nie spodziewałam się takiego czynu. Jest to duży plus, ponieważ wzbudził we mnie jakieś emocje.

Osobiście też podobały mi się ciągłe tajemnice Lethy, przez to bohaterowie się trochę miotali, bo nie do końca wiedzieli jak się zachować 😅

Książki mają potencjał, jednak myślę, żeby móc nazwać tę serię dobrą trylogią trzeba popracować trochę nad powtarzalnością. Także zwróciłabym uwagę na dokładniejszy opis świata i jego obyczajów, bo trochę mi tego brakowało.

„Piekielna Żona” to już ostatni tom trylogii.
Seria Piekielna śledzi losy Lethy, która aby zadbać o bezpieczeństwo brata podszywa się pod swoją monarchinię i wkracza na dwór czerwonych. Wszystko się komplikuje kiedy zaczyna darzyć uczuciem księcia.

Z całej serii najlepszy był pierwszy t...

Rozwiń

Zwiń

Lubicie brutalne sceny w książkach?

Ja uwielbiam, a szczególnie wtedy kiedy kompletnie się ich nie spodziewam.

Auren w dalszym ciągu jest niewolnicą Midasa i musi spełniać każde jego zachcianki. Szczególnie teraz kiedy zależy mu na tym, żeby inni władcy dostrzegli jego potęgę. Tylko czy po posmakowaniu chwilowej wolności złota dziewczyna nadal będzie chciała podporządkować się w takim samym stopniu jak dotychczas?

Auren w tym tomie przechodzi ogromną przemianę. Wreszcie dostrzega każde toksyczne zachowanie Midasa, które wcześniej było ukryte pod przykrywką miłości i ochrony. Zaczyna się stawiać i nie zgadzać na wszystko co do tej pory było dla niej czymś normalnym. Podoba mi się to, że wreszcie walczy o sobie i nie daje sobą pomiatać.

W tym tomie bardzo ważne jest uczucie. Uczucie, którego dziewczyna się kompletnie nie spodziewała, ale dzięki niemu cała przemiana bohaterki miała w ogóle rację bytu. Podobała mi się relacja Auren i Slade'a. Dotychczas był to świetny slowburn. Za to w tym tomie emocje sięgnęły zenitu i romans zakwitł na całego. Już nie mogę się doczekać kolejnej części, żeby zobaczyć co z tego wyniknie.

Bardzo fajnym zabiegiem było wplecenie w historię rozdziałów z przeszłości dziewczyny. Dobrze było poznać więcej szczegółów z jej życia poprzedzającego złotą klatkę.

Musicie przeczytać całą serię. Z każdym tomem jest ona coraz lepsza, doświadczycie jeszcze więcej emocji. Tych dobrych, tych złych. Zobaczycie prawdziwe okrucieństwo, miłość, wykorzystywanie, ale właśnie przede wszystkim ogromną przemianę.

Lubicie brutalne sceny w książkach?

Ja uwielbiam, a szczególnie wtedy kiedy kompletnie się ich nie spodziewam.

Auren w dalszym ciągu jest niewolnicą Midasa i musi spełniać każde jego zachcianki. Szczególnie teraz kiedy zależy mu na tym, żeby inni władcy dostrzegli jego potęgę. Tylko czy ...

Rozwiń

Zwiń

Jeżeli dotarliście aż tutaj to znaczy, że pierwszy tom już dawno za wami. Teraz już wiecie, że to wszystko co wydarzyło się do tej pory, to jedynie początek. Że halucynacje, których doświadczaliście, nie będą najgorszą rzeczą jaka was spotkała.

Mara Dyer. Przemiana to idealna kontynuacja. Która od samego początku tak samo jak jej poprzedniczka trzyma w napięciu. I nie pozwala się odłożyć, dopóki nie przeczyta się jej do końca.

W tym tomie Mara jeszcze bardziej odczuwa samotność i niezrozumienie. Dosłownie nikt nie chce wierzyć jej słowom, a mówienie prawdy doprowadza ją jedynie do tego, że trafia właśnie tam gdzie nie chciała - na terapię. Gdzie wcale nie jest bardziej bezpieczna. Gdzie nikt tak naprawdę nie chce jej pomoc. Wręcz przeciwnie. Na każdym kroku czuć niebezpieczeństwo i strach.

Tutaj też, oswaja się ze swoimi umiejętnościami, a także z umiejętnościami jej ukochanego. Trenuje, co może nie brzmi najlepiej, skoro jej mocą jest niesienie śmierci, ale właśnie to sprawia, że jest jeszcze bardziej interesująco. Motyw paranormalny jest tu idealny. Świetnie współgra z thrillerem. Wszystko jest pełne emocji, odkrywania samego siebie, zaskakujących momentów. A końcówka zostawia czytelnika z ogromną pustką i niedowierzaniem.

Uważam, że ta książka była nawet lepsza niż jej poprzedniczka. Działo się ogromnie dużo, wszystkie wydarzenia były pełne emocji, strachu, a bohaterowie są idealnie wykreowani. Już nie mogę doczekać się trzeciego tomu!

Współpraca patronacka z @insignis_media @wydawnictwostorylight

Jeżeli dotarliście aż tutaj to znaczy, że pierwszy tom już dawno za wami. Teraz już wiecie, że to wszystko co wydarzyło się do tej pory, to jedynie początek. Że halucynacje, których doświadczaliście, nie będą najgorszą rzeczą jaka was spotkała.

Mara Dyer. Przemiana to idealna kontynuacja....

Rozwiń

Zwiń

Na początku muszę powiedzieć jak bardzo podoba mi się okładka!

Życie Callie Peterson z pozoru wydaje się nudne i nieszczęśliwe. Jej miłość do zwierząt i wszystkiego co wiąże się z naturą zaprowadziła ją do małego miasteczka, w którym miała zająć się badaniami nad ulubionym gatunkiem ćmy. Niestety w tej nużącej mieścinie początkowo nie znajduje kompletnie nic. Oprócz ciągłych problemów z autem i jej mieszkańcami.

Widziałam wiele opinii tej książki, gdzie czytelnikom ten ludzki, zwykły początek, taki zupełnie o niczym nie spasował. Mi jednak podobał się on bardzo! Wszystko to co działo się przed pojawieniem się dziewczyny w mrocznej krainie Fae, łączyło się idealnie z tym co dostaliśmy w książce później.

Miałam za to problem ze sposobem w jaki książka została napisana. Było parę rozdziałów, które były praktycznie identycznie. Złapałam się na tym, że cofałam się ileś kartek wstecz, żeby sprawdzić czy aby tekst nie jest przepisany słowo w słowo. Zazwyczaj działo się to wtedy kiedy mieliśmy poznać dokładnie to samo wydarzenie z perspektywy dwóch innych osób. Jednak myślę, że można było jakoś to bardziej urozmaicić 😅

Miałam też problem z ciągłym powtarzaniem tego samego. A dokładnie chodzi mi o momenty w których to książę Fae oskarża Callie o próbę zabójstwa, a ona się go wypiera. Ile razy można komuś powtarzać, jedno i to samo 😅

W tej historii znajdziecie dark romans, który na pewno nie będzie odpowiedni dla każdego czytelnika. Relacja Callie i księcia Mendaxa z pewnością nie należy do tych najzdrowszych. Lecz jeżeli nie szukacie w książce romansu jak z bajki to czemu nie, ta książka z pewnością się do tego nada.

Podobały mi się również w tej historii trzy śmiertelne próby, których musiała podjąć się Callie, aby zostać wypuszczona na wolność z tej okrutnej krainy. Bardzo mi to przypominało serie Dwory, jednak wcale mi to nie przeszkadzało. Dzięki tym próbom można było zobaczyć inteligencję głównej bohaterki, bo poza nimi miałam pewne wątpliwości 😅

Końcówka mocno miesza w głowie, takiego plot twistu z pewnością się nie spodziewałam i dzięki niemu z chęcią sięgnę po kontynuację mimo paru wad, o których wspomniałam wyżej.

Na początku muszę powiedzieć jak bardzo podoba mi się okładka!

Życie Callie Peterson z pozoru wydaje się nudne i nieszczęśliwe. Jej miłość do zwierząt i wszystkiego co wiąże się z naturą zaprowadziła ją do małego miasteczka, w którym miała zająć się badaniami nad ulubionym gatunkiem ćmy. ...

Rozwiń

Zwiń

Wyobraźcie sobie, że po traumatycznych przeżyciach przez dłuższy czas myślicie, że jesteście chorzy psychicznie, że najgorszą rzeczą jaka może was teraz spotkać to zamknięcie w zakładzie psychiatrycznym. Co jeśli prawda jest jeszcze gorsza?

Mara Dyer jako jedyna przeżyła tragiczny wypadek w starym szpitalu psychiatrycznym, na skutek którego zmarła jej najlepsza przyjaciółka, jej chłopak, oraz jego siostra. Budząc się w szpitalu kompletnie nie ma pojęcia, że jej świat dosłownie legł w gruzach, że wszystko co znała i kochała do tej pory zniknęło bezpowrotnie. A ona nie jest w stanie nikomu wytłumaczyć co się stało, ponieważ sama nic nie pamięta. Razem z rodziną postanawia zacząć wszystko od nowa w całkiem innym miejscu, aby na każdym kroku nie przypominać sobie o tym co straciła.

Czytałam tę książkę po raz drugi prawie po trzech latach i praktycznie nic się nie zmieniło w moich odczuciach co do niej, oprócz tego, że teraz jestem niezwykle dumna, że mogę nazwać się patronką tej serii wraz z kilkoma świetnymi osobami 😀

Mara Dyer. Tajemnica to książka, która dosłownie jest jedną wielką zagadką. Już na początku musimy zmierzyć się z masą pytań. Co się wydarzyło tamtego okropnego dnia, jak przeżyć każdy następny dzień po tak wielkiej stracie i najważniejsze pytanie czy Mara zwariowała?

Wraz z tytułową Marą przeżywamy jej traumę po utracie najbliższych, ale także poznajemy urywki wydarzeń z tego ferelnego dnia. Po trochu, po kawałeczku, bo w takim tempie poznaje je właśnie dziewczyna. Trwanie w teraźniejszości jest dla niej ciężkie, ponieważ na każdym kroku musi stawiać czoła przerażającym halucynacją, tajemniczym śmiercią, które dzieją się w okół niej nawet po przeprowadzce. Oraz dodatkowo musi zmierzyć się z dramatami szkolnymi. Gdzie największym z nich jest Noah. Chłopak, który każdej innej dziewczynie że szkoły zawrócił w głowie.

Wątek romantyczny jest idealnym dopełnieniem tej intrygującej powieści. Postać Noah jest świetnie napisana, dialogi z jego udziałem, sprawiały, że uśmiechałam się sama do siebie, a końcowe rewelacje na jego temat tylko sprawiły, że jego postać zrobiła się jeszcze ciekawsza.

Zakończenie tego tomu dla nowych czytelników, może być naprawdę zaskakujące i sprawi, że będziecie musieli sięgnąć po kontynuację.

Śmierć, trauma, amnezja, halucynacje i jeszcze więcej śmierci to idealny przepis na bardzo udaną powieść, polecam gorąco każdemu. W kolejnych tomach dzieje się jeszcze więcej!

Wyobraźcie sobie, że po traumatycznych przeżyciach przez dłuższy czas myślicie, że jesteście chorzy psychicznie, że najgorszą rzeczą jaka może was teraz spotkać to zamknięcie w zakładzie psychiatrycznym. Co jeśli prawda jest jeszcze gorsza?

Mara Dyer jako jedyna przeżyła tragiczny wypade...

Rozwiń

Zwiń

Violet Everly została wychowana przez swojego wuja. Jej matka zostawiła ją za młodu i od tamtej pory nie było z nią kontaktu. Pewnego dnia, do jej rodzinnego domu przybywa Penelope wraz ze swoim młodym asystentem Aleksandrem. Dowiaduje się wtedy, że magia istnieje, a jej wujowie dostają ultimatum, że mają odnaleźć swoją siostrę w ciągu 10 lat, albo kobieta przybędzie po Violet.

Zaginiona matka, klątwa ciążącą na jednym rodzie i magia to przepis na bardzo dobrą książkę. Jednak w tym przypadku nie czułam większej satysfakcji z czytania jej.

Główna bohaterka Everly jak na swój wiek jest bardzo naiwna, co praktycznie widać na każdym kroku, ciężko jest ją polubić, albo chociaż zżyć się z nią na tyle, żeby z uwielbieniem śledzić jej losy. Dziewczyna poszukuje zaginionej matki, jednak wiele poszlak dotyczących jej pobytu znajduje zbyt łatwo. Często też nie było nawet wytłumaczone w jaki sposób je znalazła.

Jej relacja z Aleksandrem też nie jest moim zdaniem zadawalająca. Uczucie jakim go darzy, wydaje się pojawić znikąd, nie czułam tej ekscytacji jaką bym chciała, z jakiejkolwiek romantycznej sytuacji. Tutaj pojawia się również na naiwność, o której wspomniałam wyżej.

Moje ulubione dzielenie książki na różne perspektywy też niestety nie sprawdziło się do końca. Momentami byłam mocno zdezorientowana. Czyło się niechciany chaos.

Głównym plusem tej historii jest postać Penelope. Czuć było, że jako jedyna w tej książce ma jakiś charakter i przeszłość, którą aż chciało się poznać. Więc każda interakcja z jej osobą, nadawała książce takiego lekkiego kopa, którego jej brakowało.

Magia w tym świecie również jest interesująca. Przenoszenie się między światami niezwykle ciekawe i szkoda tylko, że nie było tego więcej.

Ogólnie książka jako debiut nie wypada najgorzej. Fabuła ma ogromny potencjał, jedynie trzeba popracować trochę nad bohaterami, potrzebują oni więcej zadziora 😀

Violet Everly została wychowana przez swojego wuja. Jej matka zostawiła ją za młodu i od tamtej pory nie było z nią kontaktu. Pewnego dnia, do jej rodzinnego domu przybywa Penelope wraz ze swoim młodym asystentem Aleksandrem. Dowiaduje się wtedy, że magia istnieje, a jej wujowie dostają ul...

Rozwiń

Zwiń

Czytacie czasem książki wiedząc, że nie będą one cudem literatury, jednak sięgacie po nie po prostu dla relaksu?

Książką dla relaksu właśnie były dla mnie Wszystkie Noce Zeusa. W trakcie czytania opowiadałam wszystko @czytaania , bo po prostu nie mogłam się powstrzymać, żeby podzielić się z kimś wydarzeniami z tej powieści 😅

Zeus nie potrafił dotrzymać wierności swojej żonie Herze. Dlatego ta w odwecie rzuciła na niego okrutną klątwę, którą może przełamać jedynie prawdziwa miłość. Miłość, której Zeus nie może skonsumować, czy podoła?

Uwielbiam temat bóstw, więc książki o Zeusie nie mogłam po prostu pominąć.

Zacznijmy może od plusów historii:
▪️Sam pomysł na fabułę, akurat wpasował się w moje gusta idealnie. Przełamywanie bardzo starej klątwy, gdzie Zeus wypuszczany jest ze swojego więzienia jedynie raz na sto lat, aby w bardzo krótkim czasie znaleźć tą jedyną ukochaną osobę, dla której chciałby zmienić swoje wcześniejsze postępowanie uważam za świetny.

▪️Bardzo dobrze wykreowana postać Posejdona, która mimo tego, że jest postacią poboczną, moim zdaniem skradła całe show. Pos jest zabawny i dużo bardziej charyzmatyczny niż sam Zeus. Ma dużo skrajnych zachowań co tylko wzmagało zainteresowanie jego osobą.

▪️Na plus mogę wliczyć jeszcze to, że właśnie ta książka pomimo tego, że do najlepszych nie należy, wręcz przeciwnie, sprawiła, że dużo się śmiałam i kompletnie zrelaksowałam w trakcie jej czytania.

A teraz przejdźmy do minusów.
▪️Instant love - chociaż miłością ciężko to nazwać.
Zeus i jego wybranka Aneta już przy pierwszym spotkaniu uważają, że to co ich łączy to miłość. Niestety jedyne zachowania jakie ja od nich wyczułam to pożądanie, które uważam że też było mocno na siłę.

▪️Ciągle wspominanie o tym jak bardzo by się chciało dobrać do majtek drugiej osobie uważam, również za niezbyt smaczny. Myślę, że naprawdę da się napisać porządny erotyk, który nie sprawiałby, że na twarzy pojawia się czytelnikowi niesmak. Zachowania niektórych bohaterów były po prostu zbyt wyolbrzymione.

Mogła to być naprawdę dobra pozycja. Wystarczyło dać naszym bohaterom trochę więcej czasu na zapoznanie się ze sobą i danie im szansy na na rozwinięcie się prawdziwych uczuć.

Czytacie czasem książki wiedząc, że nie będą one cudem literatury, jednak sięgacie po nie po prostu dla relaksu?

Książką dla relaksu właśnie były dla mnie Wszystkie Noce Zeusa. W trakcie czytania opowiadałam wszystko @czytaania , bo po prostu nie mogłam się powstrzymać, żeby podzielić się...

Rozwiń

Zwiń

Motyw szkoły dla magicznie uzdolnionych to jeden z moich ulubionych tematów. Też go lubicie?

Zoey to córka wysoko postawionej w społeczności kobiety, która dzięki dobremu rodowodowi i niezwykłej magii uzdrawiania jest szanowaną członkinią Rady. Dziewczyna całe życie przygotowuje się, aby przejąć rolę swojej matki. Jednak jej moc pozostaje bardzo długo uśpiona. Jednak wszystko się zmienia podczas balu, w którym ginie niczego niespodziewający się chłopak.

W tym dniu budzi się moc dziewczyny, jednak nie jest ona taka jakiej każdy mógłby się spodziewać. Jej moc jest mroczna i rzadko spotykana w jej rodzie. Zoey okazuje się być Banshee i ta jedna wiadomość wywraca jej życie do góry nogami.

Banshee to temat, który do tej pory znałam jedynie z seriali. Także z ogromną chęcią poznawałam rozdziały, w których mogłam uzyskać informacje o tym na czym polegają ich umiejętności i jak może wyglądać przyszłość takich osób w tym konkretnym świecie. Wybór swojej drogi po zakończeniu edukacji w tym przypadku jest mocno ograniczony. A ich życie wydaje się być usiane smutkiem i śmiercią.

Dosyć ciekawym aspektem tej historii był również wątek kryminalny. Zoey po trafieniu do innego internatu ciężko jest się odnaleźć w nowej rzeczywistości. Nagle jej dawni przyjaciele i chłopak się od niej odwracają, a nowe znajomości nie są z początku czymś dla niej przyjemnym. Dopiero po czasie ze swoją współlokatorką odnajdują wspólny język i postanawiają dojść do prawdy na temat tajemniczej śmierci na balu.

Jest to bardzo ciekawa pozycja, w której poruszane są interesujące tematy. Poznawanie własnego siebie, nie spełnianie oczekiwań najbliższej rodziny, życie dla siebie samej, a nie dla wyobrażeń innych.

Książka całkiem przyjemna. Nie obyło się bez sytuacji, czy bohaterów, którzy działają w irracjonalny sposób jednak nie przeszkadzało to na tyle, żeby nie cieszyć się z książki.

Motyw szkoły dla magicznie uzdolnionych to jeden z moich ulubionych tematów. Też go lubicie?

Zoey to córka wysoko postawionej w społeczności kobiety, która dzięki dobremu rodowodowi i niezwykłej magii uzdrawiania jest szanowaną członkinią Rady. Dziewczyna całe życie przygotowuje się, aby ...

Rozwiń

Zwiń