Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W zeszłym roku przeczytałam w ciemno książkę "Osada" Michała Śmielaka. To był strzał w dziesiątkę, dlatego nie dziwi mnie fakt, że znalazła się na liście nominowanych do Nagrody Wielkiego Kalibru 2024. Kiedy zobaczyłam zapowiedź "Wilczej chaty" nie mogłam się jej doczekać! Powiem Wam, że to najlepszy kryminał jaki w tym roku przeczytałam, ale też z osiemdziesięciu już książek przeczytanych w tym roku mój numer jeden!!❤️

Agata wyjeżdża w Bieszczady, żeby tam potrenować biegi. Jeden trening kończy się tragicznie, dziewczyna zostaje napadnięta i przytomność odzyskuje w chacie z dala od cywilizacji. Ratunek przyszedł od Piotra, mężczyzny, który żyje w tej chacie z dala od ludzi, w spartańskich warunkach. Mężczyzna zapewnia ją o dobrych intencjach i sprowadzeniu pomocy, gdy tylko pogoda na to pozwoli. Kobieta odkrywa, że jej tajemniczy wybawca to znany i popularny autor kryminałów, którego książki od lat czyta jej matka. To uspokaja zaniepokojoną sytuacją Agatę, ale czy na długo, i czy słusznie?

Genialna książka! Autor stworzył taki klimat, że przyznaję, że jak mąż o cokolwiek mnie pytał, kiedy czytałam to warczałam na niego! Nie mogłam się oderwać, nie mogłam doczekać kolejnych rozdziałów! Powiem Wam, że kocham wątek tajemniczego wybawcy i chatek w leśnej głuszy zarówno w romansach jak i w kryminałach, czy thrillerach. Kocham te klimaty! Wiecie w romansach wybawiciel okaże się tym jedynym ukochanym, w kryminałach i thrillerach niekoniecznie, ale to zawsze na dwoje babka wróżyła! Czytałam genialny kiedyś thriller połączony z romansem, gdzie to wcale nie było oczywiste. Tutaj patrząc jak autor zwodzi czytelnika, jak nami manipuluje, jak daje rozwiązanie, żeby po chwili wyśmiać naszą naiwność, dochodziłam do wniosku, że szanse na to, że zgadnę jak to się skończy były marne. Nie zgadłam. Podejrzewałam, ale tych scenariuszy miałam w głowie parę. Boże jaki to był klimat, wspominałam już? Do piwnicy nie wejdę przez rok, okna na działce jak niedługo tam będę chyba deskami pozabijam! Genialna książka po prostu! Żałuję, że nie mogę zapomnieć i sięgnąć po nią drugi raz!

W zeszłym roku przeczytałam w ciemno książkę "Osada" Michała Śmielaka. To był strzał w dziesiątkę, dlatego nie dziwi mnie fakt, że znalazła się na liście nominowanych do Nagrody Wielkiego Kalibru 2024. Kiedy zobaczyłam zapowiedź "Wilczej chaty" nie mogłam się jej doczek...

Rozwiń

Zwiń

Jestem świeżo po przeczytaniu najnowszej książki Krystyny Mirek. Nie czytałam zbyt wielu jej książek wcześniej, ale po przeczytaniu "Miłość, kłamstwa i sekrety" i "Niezwykła miłość" nabrałam ochoty na poznawanie innych książek autorki. Po drodze było ich kilka, ale przyznaję, że tylko te dwie wcześniej wspomniane czytałam z ogromnym zainteresowaniem. W najnowszej książce autorki zabrakło mi tego co przekonało mnie do poznawania książek autorki. Zabrakło mi zawiłej fabuły, emocji sprzecznych, które szaleją podczas czytania.

Bohaterkami tej książki są Amelia, Magda i jej córka Zuza. Kiedy obserwowałam wszystkie zapowiedzi książki, spodziewałam się lektury dla kobiet, które gdzieś w natłoku życia codziennego, nie mając może wcześniej okazji, możliwości, albo po prostu odwagi robią rewolucję w swoim życiu, wychodzą ze swojej skorupy, spełniają marzenia czy szukają miłości. W pewnym stopniu zgadzam się, że książka jest w tym klimacie, ale na mój gust napisana jest w taki sposób, że mnie osobiście nie skłoniła do wielu refleksji. Nie do końca byłam w stanie zrozumieć bohaterki tej książki, tak naprawdę nie widziałam tu jakiejś zmiany w ich życiu, a jeśli jakieś niewielkie zaszły to były raczej na skutek przypadku niż walki o marzenia. Nie mogę powiedzieć, że płynęłam przez tą historię delektując się nią, bo momentami się czułam zmęczona. Trochę zabrakło mi skupienia się bardziej na jednej bohaterce, ale też nie odnalazłam jakiegoś wątku, który by mnie tak mocno zainteresował, żeby przymknąć oko na te, które mi się dłużyły. Owszem pewna starsza pani i jej rodzina była takim promykiem słońca w tej książce, czymś rzeczywiście wywołującym wzruszenie i uśmiech, ale to nie wystarczyło, żebym całość oceniła jakoś bardzo wysoko. Możliwe, że jednak nie po drodze mi z twórczością autorki, chociaż z drugiej strony dwie wspomniane wyżej książki były zupełnie inne i naprawdę je uwielbiam!

Ode mnie 7/10. Przeczytajcie, same się przekonajcie.

Jestem świeżo po przeczytaniu najnowszej książki Krystyny Mirek. Nie czytałam zbyt wielu jej książek wcześniej, ale po przeczytaniu "Miłość, kłamstwa i sekrety" i "Niezwykła miłość" nabrałam ochoty na poznawanie innych książek autorki. Po drodze było ich kilka, ale przy...

Rozwiń

Zwiń

Książka jest debiutem i tu należy przyznać, że niezłym. Zaintrygował mnie opis i byłam ciekawa fabuły. Czytałam wiele książek w mrocznym klimacie, wielu bohaterów, którym blisko do diabła pojawiało się na stronach książek i owszem nie podlega dyskusji, że fascynująca bywa ludzka psychika, kiedy oddala się znacząco od tego co społecznie akceptowalne. Książka nie pozostawia czytelnika obojętnym, a jak ja ją oceniam? Po lekturze mam mieszane uczucia.

Jeanny to zwykła nastolatka jakich wiele. Ma kochającą rodzinę, rodziców, na których może liczyć i brata. Dziewczyna ma swoje plany, marzenia i tak naprawdę nie wyróżnia się niczym szczególnym. Pewnego dnia jednak jej życie się zmienia. Pojawia się pewien mężczyzna, w obecności, którego dziewczyna czuję się nieswojo. Wkrótce dziewczyna znika i trafia do piekła, bo jak inaczej nazwać rzeczywistość, w której ktoś bez naszej zgody stwierdza, że się nami zaopiekuje...

On ma na jej punkcie obsesję. Przyznać trzeba, że postać mężczyzny, który porywa Jeanny jest fascynująca, mężczyzna bowiem nie chce jej skrzywdzić, uważa, że robi coś dobrego, w końcu przy nim nic jej nie grozi. Zupełnie nieistotnym szczegółem dla niego jest fakt, że pozbawił ją wolności. Pod tym kątem patrząc na książkę na pewno jest to ciekawa lektura. Tym co jednak mnie w jakimś stopniu zniechęciło to fakt jak w tym wszystkim zachowuje się porwana. Bardzo doceniam w jakim kierunku w pewnym momencie poszła fabuła, zakończenie świetne! Wątek porwania i powolnego mimo buntu oswajania się z oprawcą mnie jednak odpychał. Miałam etap w życiu, że uwielbiałam romanse mafijne, w których wątek porwania, które kończyło się romansem mnie fascynował. Czytałam też sporo kryminałów z wątkiem porwania, gdzie bardziej realistycznie wyglądała sytuacja. W przypadku omawianej książki chyba na niekorzyść zadziałał fakt, że to już było. Takich książek czytałam wiele. Ludzka psychika jest fascynująca, ale w tej książce nic mnie nie zaskoczyło, czytałam poza tym o wiele mocniejsze książki, na tle, których ta wypada łagodnie, a diabeł niezbyt przerażająco.

Książka jest debiutem i tu należy przyznać, że niezłym. Zaintrygował mnie opis i byłam ciekawa fabuły. Czytałam wiele książek w mrocznym klimacie, wielu bohaterów, którym blisko do diabła pojawiało się na stronach książek i owszem nie podlega dyskusji, że fascynująca bywa ludzka psychika, ...

Rozwiń

Zwiń

Po przeczytaniu pierwszego tomu tej serii i wiedząc już wtedy czyim losom będziemy się przyglądać w tomie drugim nie mogłam się wprost doczekać! "Wilcze ślady" to była niesamowita książka, z wypiekami na twarzy czytałam o świecie czarownic, wilków, demonów. Powrót do nich to było coś na co naprawdę bardzo czekałam!

W pierwszym tomie śledziliśmy losy Neve, która podszywała się pod swoją siostrę Faye, która była w śpiączce. Neve musiała zamieszkać z Ianem, alfą stada wilków. Bardzo polubiłam Neve i przyznaję, że z jednej strony zastanawiałam się, czy będę w stanie tak bardzo polubić Faye, tą grzeczną, ułożoną i cichą siostrę. Byłam jednocześnie ciekawa właśnie ze względu na jej osobowość jak odnajdzie się w tym wszystkim co ją spotkało. Kiedy czytałam już tom drugi szybko zorientowałam się jak genialnie właśnie postać Faye pasuje mi w tej fabule, w której pojawia się demon snów. Seth jest zdecydowanie moim ulubionym bohaterem z tej serii, jest dokładnie taki, żeby czytelniczki, które lubią tych trudnych, pewnych siebie, aroganckich, chłopięcych drani zakochały się po uszy! Na amen!

Nie umiem powiedzieć, który tom podobał mi się bardziej i w sumie nie mam takiej potrzeby, żeby to oceniać. Oba tomy dla mnie są po prostu strzałem w dziesiątkę. Uwielbiam klimat jaki stworzyła autorka i naprawdę starałam się wyjątkowo czytać jak najdłużej, bo żal ogromnie się z nimi rozstawać! Wiem, że siostry są tylko dwie i istnieje ryzyko, że ta seria na tym się skończy, ale nadzieja umiera ostatnia i po cichu liczę, że może autorka spojrzy w kierunku dwójki demonów z otoczenia Setha, albo w kierunku rodzeństwa z watahy, w razie co jest o kim tworzyć kolejne tomy!! Jestem naprawdę zachwycona , dla fanek romantasy lektura obowiązkowa, dla tych co podobnie jak ja sięgają rzadko po tego typu książki powiem tyle - spróbujcie, w tym przypadku warto!! Ode mnie 10/10. Polecam z całego serca oba tomy.

Po przeczytaniu pierwszego tomu tej serii i wiedząc już wtedy czyim losom będziemy się przyglądać w tomie drugim nie mogłam się wprost doczekać! "Wilcze ślady" to była niesamowita książka, z wypiekami na twarzy czytałam o świecie czarownic, wilków, demonów. Powrót do nich to było...

Rozwiń

Zwiń

Czekając na tą książkę liczyłam na to, że to będzie kolejna perełka od tej autorki. Czułam to czytając opis i patrząc na tą uroczą okładkę. Nie pomyliłam się, książka jest cudowna.

Autorka stworzyła historię dwojga ludzi, którzy przyjaźnili się od dziecka i bardzo szybko zorientowali się, że będą dla siebie ważni bez względu jak w przyszłości potoczą się ich losy. To książka o miłości tak dużej, życzeniu drugiej osobie wszystkiego co dla niej najlepsze tak bardzo, że jesteśmy w stanie zrobić wszystko, żeby druga osoba była szczęśliwa.

Brook i Matt znali się od dziecka, a ich relacja z czasem zmieniła się w pierwsze miłosne uniesienia. Ona uczyła go marzyć i przekonywała, że w życiu trzeba mieć marzenia. Ona miała marzenie ogromne, chciała tańczyć, zdobywać trofea i to marzenie się spełniło, dotarła na szczyt. Jedna chwila jednak wystarczyła, żeby jej kariera tancerki prysła jak bańka mydlana. Został żal, poczucie straty i ogromnej niesprawiedliwości. Brook znowu poczuła jak to jest stracić cel w życiu, jak to jest stracić kawałek serca.. Wróciła do domu rodziców, znowu była blisko Matta, mężczyzny, z którym obiecali sobie wzajemnie, że na zawsze o sobie zapomną.

Książka od początku mnie oczarowała. To książka z tych co po kilkunastu stronach zdobywa nasze serce, po której wiemy, że możemy się spodziewać pięknej historii i dużej dawki emocji. Książka z którą siada się z błogim uśmiechem i filiżanką aromatycznej herbaty, delektując się każdym przeczytanym rozdziałem. Przyznaję, że przepadłam. Nie miałam ochoty jej kończyć, z drugiej strony miałam swoje podejrzenia w pewnych kwestiach i czekałam na koniec, żeby się potwierdziły. Dużo mądrości z tej książki płynie, dzieci nie krzywdzą tylko rodzice patologiczni, krzywdzą je również Ci, którym się wydaje, że jeśli kierują się w swoim mniemaniu dobrem dziecka to mają prawo kierować życiem dziecka nawet wtedy, gdy już samo dokonuje swoich wyborów. Wielu ludzi chociaż bardzo kochają swoje dzieci zapomina, że nie wychowują ich dla siebie tylko dla świata. Przepiękna książka!

Czekając na tą książkę liczyłam na to, że to będzie kolejna perełka od tej autorki. Czułam to czytając opis i patrząc na tą uroczą okładkę. Nie pomyliłam się, książka jest cudowna.

Autorka stworzyła historię dwojga ludzi, którzy przyjaźnili się od dziecka i bardzo szybko zorientowali się,...

Rozwiń

Zwiń

Pamiętam doskonale tom pierwszy, który był po prostu przeuroczą, ciepłą, zabawną i wzruszającą książką. Bardzo polubiłam bohaterów książki, więc z radością oczekiwałam kolejnego tomu.

Drugi tom serii Cloverleigh Farms opowiada losy kolejnej z córek właścicieli firmy. Trochę już znając rodzinkę fajnie wraca się do ich świata. Chloe od dziecka przyjaźniła się z Oliverem. Ich relacje w dzieciństwie opierały się na ciągłym rzucaniu sobie wyzwań, a Chloe w rozrabianiu i ściąganiu na siebie kłopotów dorównywała kumplowi. Gdy trochę dorośli zaszło między nimi jednak trochę sytuacji, które popsuły więź. Prawda jest taka, że kiedy Chloe dowiaduje się, że istnieje ryzyko współpracy z nim w ogóle sobie tego nie wyobraża. Nie ufa mu, nie chce go ponownie w swoim życiu, nie chce na niego nawet patrzeć, a przynajmniej tak próbuje sobie wmówić...

Szybko czyta się tą książkę, a ja bardzo się cieszę, że dziś mając sporo czasu w ciągu dnia mogłam sobie pozwolić na przeczytanie jej od razu po otrzymaniu. Miło spędziłam z nią czas to na pewno. Książka zadowoli miłośniczki książek z motywem drugiej szansy, oraz trudnej drogi od przyjaźni do miłości. Zawiera rozdziały z teraźniejszości, między którymi przeplatają się wspomnienia z przeszłości, czyli dzieciństwa, a potem młodości bohaterów. Naprawdę nie ma się w tej książce do czego przyczepić, ale przyznaję, że moim zdaniem tom pierwszy był dużo lepszy. Inny rodzaj emocji, trochę mimo, że to seria inny klimat książki. Byłam zachwycona relacją Frannie i Mack'a, zauroczona więzią z dziećmi, podekscytowana i pochłonięta ich rozterkami. W przypadku losów Chloe i Olivera uznaję książkę za przyjemną lekturę, ale nie poczułam tej iskry, nie czytałam jej z zapartym tchem jak w przypadku poprzedniej. Z tego co widziałam to nie jest ostatni tom tej serii, więc z całą pewnością sięgnę po kolejne, licząc na to, że znowu poczuje się tak cudownie jak przy czytaniu "Irresistible", a póki co drugi tom również Wam polecam jako miły pomysł na wieczór.

Pamiętam doskonale tom pierwszy, który był po prostu przeuroczą, ciepłą, zabawną i wzruszającą książką. Bardzo polubiłam bohaterów książki, więc z radością oczekiwałam kolejnego tomu.

Drugi tom serii Cloverleigh Farms opowiada losy kolejnej z córek właścicieli firmy. Trochę już znając ro...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo cenię książki tej autorki. Kilka ich już przeczytałam i zawsze są bardzo życiowe, bardzo realistyczne i bardzo ciekawe. Autorka ma ten talent do pisania historii od których ciężko się oderwać. Fabuła bywa zaskakująca, bo autorka porusza wiele tematów i potrafi w jednej książce opowiedzieć wiele historii, które naprawdę czytelnik chłonie! Pamiętam jak bardzo emocjonalnie reagowałam podczas czytania "Ukrainki", bo to była wyjątkowo ciężka lektura, ale bardzo dobra! Pomyślałam o tej książce, bo najnowsza, czyli "Czerwony" z pewnych względów wydała mi się w trochę podobnym klimacie, a na pewno momentami wywołała podobne emocje.

Czerwony to kolor, który widzi Marcelina, który ma swoje znaczenie, który pojawia się jak aura w otaczającym dziewczynę świecie. Od jakiegoś czasu jednak kolor ten dominuje w jej snach, które z początkowo spokojnych zmieniają się w koszmary. Marcelina widzi, że te sny mają znaczenie, że musi szukać wyjaśnień, z czasem wręcz jest gotowa próbować wszystkiego, żeby tych snów się pozbyć. Co odkryje i jak potoczą się jej losy dowiecie się z lektury.

Książka momentami wciągała mnie niesamowicie, bo była to naprawdę kolejna ciekawa lektura. Mam jednak do tej książki jedno zastrzeżenie, które myślę, że znacząco wpłynęło na mój odbiór i ocenę. W książce tej jak na mój gust jest za dużo chaosu. Od początku fabuła mnie intrygowała, a kiedy bardziej zorientowałam się w jakim kierunku pójdzie, o co tak naprawdę w książce chodzi to oczywiście byłam bardzo zainteresowana wydarzeniami. Ubolewam jednak nad faktem, że długo nie mogłam się połapać w fabule, nie widziałam powiązań i ciężko było zrozumieć co jest tej fabuły istotą. Zupełnie nie wiedziałam co to będzie za książka, co tu się wydarzy, ale jednak chociaż zawsze doceniam w książkach tajemniczość i zaskoczenie to tutaj nie miałam punktu zaczepienia. Historia ciekawa, ale w przypadku tej książki nie przekonał mnie do końca sposób jej opowiedzenia.

Bardzo cenię książki tej autorki. Kilka ich już przeczytałam i zawsze są bardzo życiowe, bardzo realistyczne i bardzo ciekawe. Autorka ma ten talent do pisania historii od których ciężko się oderwać. Fabuła bywa zaskakująca, bo autorka porusza wiele tematów i potrafi w jednej książce opowi...

Rozwiń

Zwiń

Śledzę twórczość autorki od momentu, kiedy debiutowała. Od początku wyróżniała się pięknym stylem i obszerną wiedzą w dziedzinie kryminalistyki. Pierwsza seria to był strzał w dziesiątkę, jeśli chodzi o moje czytelnicze gusta. Kryminał połączony z wątkiem miłosnym. Pokochałam Adę i braci Wilków, i byłam pewna, że lepiej być nie może. Okazało się, że może, gdy nastały czasy prokurator Sawickiej! Każda kolejna seria autorki jest po prostu lepsza i mimo ogromnego sentymentu do debiutanckiej serii trzeba przyznać, że autorka po prostu pisze coraz lepsze książki, co niesamowicie cieszy w sytuacji, gdy już debiut był świetny!

Pierwszy tom najnowszej serii "Wizjoner" pozostawił mnie z szerokim uśmiechem na twarzy i wielkim apetytem na ciąg dalszy. Pozostajemy w Szczecinie i szybko orientujemy się, że chociaż każdą serię można czytać oddzielnie to ci co czytali wszystkie zauważą powiązania i poczują się jak w domu otwierając najnowszą książkę. Bohaterami głównymi tej książki są komisarz Agata Skibińska i jej partner zawodowy, którzy mają rozwiązać sprawę serii morderstw. Do ich zespołu dołącza Aleksander Lewis, który powrócił do miasta po długiej nieobecności.

Śledztwo oczywiście było opisane bardzo ciekawie co w przypadku tej autorki nie było już zaskoczeniem. Brutalne morderstwa, które wskazują na bardzo złożoną osobowość sprawcy od pierwszych stron wbijają w fotel. Czytelnik przyzwyczajony do stylu autorki chłonie tą historię jednocześnie zaintrygowany poznaje nowych bohaterów. Styl w końcu znany, ale skoro to nowa seria to i nowi ludzie. Czy zdobędą sympatię jak poprzednicy? Dla mnie najbardziej intrygującą postacią, takim magnesem w tej serii na chwilę obecną jawi się postać Lewisa. Mężczyzna jawi się jako genialny umysł, który pomaga w śledztwie na swój mało popularny wśród śledczych sposób. Mi skojarzył się z serialem "Mentalista", więc byłam bardzo zadowolona z tego klimatu książki. Co do reszty bohaterów zobaczymy z czasem, jestem bardzo ciekawa jak to się rozwinie. Póki co komisarz Skibińska budzi we mnie bardzo mieszane uczucia. Seria zapowiada się świetnie!

Śledzę twórczość autorki od momentu, kiedy debiutowała. Od początku wyróżniała się pięknym stylem i obszerną wiedzą w dziedzinie kryminalistyki. Pierwsza seria to był strzał w dziesiątkę, jeśli chodzi o moje czytelnicze gusta. Kryminał połączony z wątkiem miłosnym. Pokochałam Adę i braci W...

Rozwiń

Zwiń

Trzeci tom serii Niebezpieczna miłość to historia Mii i Damiano. Mia jest młodszą siostrą Fabia, którego pamiętamy z pierwszego tomu. Książka pozostaje w tym samym klimacie romansu mafijnego, ale w przypadku tej książki za sprawą Mii nie ma tu tej mafii zbyt wiele. Osobiście cieszę się, bo romans mafijny sam w sobie mi się od jakiegoś czasu przejadł, ale książki Weroniki Tomalii są dowodem na to, że można pozostając w klimacie mafii napisać książkę wychodzącą daleko poza znane schematy. U tej autorki tak naprawdę tło może nie należeć do naszych ulubionych motywów, ale nie ma to znaczenia, bo tu najważniejsi są ludzie, ich relacje i emocje, i właśnie za to kocham jej książki.

Mia Trovato jako młodsza siostra głowy mafijnej rodziny, której na dodatek brat pragnie zastąpić trochę ojca, żyje jak w złotej klatce. Młoda kobieta w takiej rodzinie nie ma łatwo, bo mimo, że bratem kierują względy bezpieczeństwa to jednak w jakimś stopniu kontroluje jej życie, z czym ona zdecydowanie nie może się pogodzić. Dziewczyna pęka w momencie, gdy Fabio przyczynia się do rozpadu jej związk. Mia ma dość i nie chcąc słuchać tłumaczeń postanawia zacząć żyć na własną rękę. Kolejnym krokiem jest więc podjęcie pracy w warsztacie samochodowym, gdzie poznaje mechanika Damiano. Kobieta nie wie, że łączy ich w pewien sposób przeszłość, a cień przeszłości padnie na ich relacje..

Kolejna książka autorki, którą przeczytałam z szerokim uśmiechem na twarzy. Uwielbiam ten moment, kiedy zaczynam czytać nową książkę Pani Weroniki i od pierwszych stron czuję emocje. Nie bez powodu autorka należy do grona moich ulubionych, bo nie doświadczam tu tego dość powszechnego zjawiska długiego wkręcania się w fabułę. Tu od początku czuję, że to będzie udana lektura. Bardzo podobał mi się opis relacji Mii i Damiano, a przeszłość, która wciąż dominowała w myślach mężczyzny dostarczyła wielu emocji. Trudny związek, wręcz w pewnym momencie bez szans na szczęśliwy finał na pewno wielu czytelnikom przypadnie do gustu. Polecam gorąco!

Trzeci tom serii Niebezpieczna miłość to historia Mii i Damiano. Mia jest młodszą siostrą Fabia, którego pamiętamy z pierwszego tomu. Książka pozostaje w tym samym klimacie romansu mafijnego, ale w przypadku tej książki za sprawą Mii nie ma tu tej mafii zbyt wiele. Osobiście cieszę się, b...

Rozwiń

Zwiń

Jak ja się ogromnie cieszę, że jedna z moich ulubionych książek tej autorki doczekała się kolejnego wznowienia! Cieszę się, bo to jest książka, którą czytałam bardzo dawno temu, a pamiętałam doskonale jak dobrze bawiłam się czytając ją. Nie myślcie sobie, że książka tak dawno napisana, a było to naprawdę dawno, bo w oryginale wyszła w 1987 roku, będzie mało atrakcyjna. Owszem bohaterowie nie mają przy sobie smartfonów, ale poza tym fabuła zachwyci wiele czytelniczek, które teraz sięgną po nią po raz pierwszy.

Whitney jest młodą, piękną dziedziczką fortuny. Uwielbia luksus, którym się otacza, ale znudzona jest trochę życiem, którego prowadzi. Towarzystwo bogatych i wpływowych ludzi, ekskluzywne imprezy to jej codzienność. Pewnego dnia do jej auta niespodziewanie wsiada mężczyzna, który grozi jej bronią i każe jechać, bo jak się okazuję ktoś go goni. Tak Whitney poznaje Doug'a, który bez oporów przyznaje, że jest złodziejem i potrzebuje pomocy. Tak zaczyna się niebezpieczna przygoda pary wspólników, która doprowadzi ich, aż do Madagaskaru, a towarzyszyć im będą zbiry, depczące im po piętach. Zapnijcie pasy i wybierzcie się w tę podróż z nimi!

Genialnie było ponownie przeczytać tą książkę. Nie pamiętałam jej szczegółowo, bo to naprawdę minęło wiele lat, ale dzięki temu też ponownie świetnie się bawiłam. Polecam dla wszystkich, którzy lubią takie romanse z dwoma silnymi osobowościami, którzy lubią słowne przepychanki i silne przyciąganie. Polecam dla tych co lubią dawkę adrenaliny, pościgi, niebezpieczne sytuacje i fabułę, która zabiera nas w egzotyczne miejsca, i w warunki dalekie od codzienności. Wiele komicznych sytuacji wynika z faktu, że bogata dziedziczka, którą Doug złośliwie nazywa księżniczką, nagle zamiast w swoich eleganckich ciuchach bawić się na jakiejś gali, ląduje w egzotycznym miejscu, gdzie zdani są na siebie, i walczą o przetrwanie. Uwielbiam ich dialogi i złośliwości! Genialnie spędzony czas ponownie, naprawdę ogromnie Was zachęcam do lektury!

Jak ja się ogromnie cieszę, że jedna z moich ulubionych książek tej autorki doczekała się kolejnego wznowienia! Cieszę się, bo to jest książka, którą czytałam bardzo dawno temu, a pamiętałam doskonale jak dobrze bawiłam się czytając ją. Nie myślcie sobie, że książka tak dawno napisana, a b...

Rozwiń

Zwiń