Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Znakomita lektura! Do powolnego smakowania.
Autor, idąc tropem kolekcji japońskich mini rzeźb netsuke, podróżuje po świecie podążając tropem swoich przodków.
Czegóż my tu nie mamy! Japonię, Odessę, Paryż i Wiedeń u szczytu swojej świetności CK monarchii i ciemną noc Anschlussu. Bajecznie bogate rody bankierskie i ich upadek zamknięty w jednej walizce i ogołocony ze wszystkiego.
Chyba jeszcze żadna książka, w tak czytelny i obrazowy sposób, nie naświetliła przyczyn i rozkwitu antysemityzmu ,a potem systematycznej realizacji degradacji i unicestwienia całego świata Żydów europejskich, zasymilowanych, bogatych.
Po tej lekturze turysta będzie już zawsze spoglądał na Wiedeń innym okiem.

Znakomita lektura! Do powolnego smakowania.
Autor, idąc tropem kolekcji japońskich mini rzeźb netsuke, podróżuje po świecie podążając tropem swoich przodków.
Czegóż my tu nie mamy! Japonię, Odessę, Paryż i Wiedeń u szczytu swojej świetności CK monarchii i ciemną noc Anschlussu. Bajecznie...

Rozwiń

Zwiń

Książka ta to taki cymesik dla wszystkich czytaczy i moli książkowych.
Umberto Eco to nie jest, ale z przyjemnością można przeczytać.

Książka ta to taki cymesik dla wszystkich czytaczy i moli książkowych.
Umberto Eco to nie jest, ale z przyjemnością można przeczytać.

Autor przybył do Auschwitz , jako jedenastoletnie dziecko wraz z rodzicami z czeskiego Terezina.
Książka nie jest wspomnieniowa. To próby uchwycenie ulotnych obrazów, snów, pejzaży z metropolii śmierci.
To subtelna chęć oddania jednostkowego odbioru, pamięci szczegółu i odczuć , próba nazwania nienazwanego.
A wszystko jakby podszyte duchem Kafki, którego pisarz często przywołuje.

Autor przybył do Auschwitz , jako jedenastoletnie dziecko wraz z rodzicami z czeskiego Terezina.
Książka nie jest wspomnieniowa. To próby uchwycenie ulotnych obrazów, snów, pejzaży z metropolii śmierci.
To subtelna chęć oddania jednostkowego odbioru, pamięci szczegółu i odczuć , próba naz...

Rozwiń

Zwiń

No to nie polubimy się z panem Maciejem Stroińskim.
Jeśli ktoś wjeżdża do danego kraju, jak gieroj, z wyższością i pogardą, to ja tego nie kupuję.
" Patrzyliśmy hardo w tępe twarze białoruskich pograniczników" , " ' " "Umundurowani kretyńsko panowie ', " Żołnierz wyglądał, jakby się posikał. Zaczęliśmy dławić się ze śmiechu ".

I w tym miejscu podziękujemy panu Stroińskiemu i jego zapewnieniom, że " Rosja jest dużo ciekawsza, niż nam się wydaje ".
Lepiej czytać Dimitrija Bykowa. Liźniemy przynajmniej choć Rosję prawdziwą, a nie będziemy zmuszeni podróżować z pełnymi poczucia wyższości rodakami, dla których czym gorzej na wschodzie, tym oni bardzie duszą się ze śmiechu .

No to nie polubimy się z panem Maciejem Stroińskim.
Jeśli ktoś wjeżdża do danego kraju, jak gieroj, z wyższością i pogardą, to ja tego nie kupuję.
" Patrzyliśmy hardo w tępe twarze białoruskich pograniczników" , " ' " "Umundurowani kretyńsko panowie ', " Żo...

Rozwiń

Zwiń