Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Czy znacie Antyświat? To jedyna gra wideo, którą pokochacie bardziej niż życie!"

"W świecie, w którym mógłbyś robić wszystko, na co masz ochotę, czy chciałbyś kogoś zamordować?"

-"Antyświat" Nathan Devers

Julien to zubożały francuski muzyk, którego zostawiła dziewczyna i który ledwo wiąże koniec z końcem. Każdego dnia pogrąża się coraz bardziej, nie ma planów, nie ma ambicji, po prostu egzystuje. Pewnego razu trafia na reklamę nowej gry komputerowej i odkrywa "Antyświat"... Grę, która doskonale odzwierciedla świat rzeczywisty, miejsca i ludzi i daje szansę na przeżycie swojego życia całkiem inaczej.

W tej grze wszystko jest możliwe ...

Julien bez wahania dołącza do metawersum i przybiera imię Vangel. W tej grze może wszystko, może być kim chce ale nawet tam jego wybory będą mieć konsekwencje. Julien/Vangel zabiera nas w podróż do wirtualnego świata, w którym nie ma granic a gracz ma nieograniczone możliwości działania.

Co ciekawe, już na początku dowiadujemy się, że historia naszego głównego bohater skończy się tragicznie a faktycznym celem książki jest pokazanie jak do tego doszło i co skłoniło go do tego, co zrobił.

Nie mniej ważna od Juliena okazuje się postać Adriena Sternera - założyciela gry, twórcy Antyświata, lekko szalonego wizjonera i technokraty. Bezwzględny mężczyzna jest zdolny do wszystkiego w imię sukcesu i utrzymania kontroli nad grą, którą stworzył.

Pomysł gry opartej na wirtualnym świecie, będącym odbiciem rzeczywistości, może nie jest jakoś specjalnie oryginalny ale Nathan Devers w swojej książce tworzy wiarygodny i wciągający świat, w którym łatwo się zatracić. Autor porusza tematy takie jak śmierć, przemoc czy moralność. Mocno widoczny jest tutaj wpływ mediów na człowieka i to jak można być od nich zależnym. I choć nie jest to bardzo odkrywcze to książkę czyta się z zainteresowaniem.

"Czy znacie Antyświat? To jedyna gra wideo, którą pokochacie bardziej niż życie!"

"W świecie, w którym mógłbyś robić wszystko, na co masz ochotę, czy chciałbyś kogoś zamordować?"

-"Antyświat" Nathan Devers

Julien to zubożały francuski muzyk, którego zostawi...

Rozwiń

Zwiń

Świat rodziny Lee się zawalił. Ich nastoletnia córka Lydia nie żyje. Tego jednego wieczoru dziewczyna wyszła z domu i już do niego nie wróciła. Jej ciało znaleziono w pobliskim jeziorze. Czy było to s@mobójstwo? A może z@bójstwo? Każdy członek rodziny Lee zastanawia się nad tym. Matka, ojciec, starszy brat i młodsza siostra - każdemu z nich śmierć Lydii nie daje spokoju. Mają wątpliwości, próbują poskładać w całość wydarzenia, przywołać wspomnienia, zdobyć informacje, które doprowadziłyby do wyjaśnienia tajemniczej śmierci Lydii.

"Później, wspominając ten ostatni wieczór, nie będą prawie nic pamiętać. Smutek wymaże tak wiele szczegółów. (...) To wszystko do rana się ulotni. Będą za to analizowali ten wieczór przez wiele następnych lat. Co takiego przeoczyli? Jaki drobny gest, o którym zapomnieli, mógłby wszystko odmienić? Będą rozbierali ten wieczór na czynniki pierwsze, zastanawiali się, jak wszystko mogło się tak rozsypać, i nigdy nie znajdą odpowiedzi."

"Wszystko, czego wam nie powiedziałam" to książka, gdzie smutek towarzyszy nam od pierwszej do ostatniej strony. Gdy kawałek po kawałku odkrywamy sekrety rodziny Lee, rozmiar ich rodzinnej tragedii tylko się powiększa. Przez pryzmat Lydii poznajemy jej najbliższe otoczenie: rodziców, rodzeństwo, znajomych. Autorka zagłębia się przeszłość bohaterów, aby pokazać, że to, co spotkało Lydie miało wielowymiarowy charakter.

Jest to książka z gęstą atmosferą z powodu problemów, jakie przytłaczają bohaterów. Celeste Ng podejmuje wiele ważnych tematów takich jak: żałoba, samotność, rasizm, trudności w integracji (mamy tu lata 60. i 70. w USA i rodzinę z chińskimi korzeniami). To, co najbardziej rzuca się w oczy to fatalna komunikacja między rodzicami a dziećmi oraz między małżonkami. Z różnych powodów w rodzinie Lee powstaje przepaść, rysa pomimo bezwarunkowej i wzajemnej miłości. Niespełnione ambicje rodziców odcisnęły piętno na Lydii. Ojciec chciał, aby była lubiana i miała dużo znajomych, zaś matka, aby zdobywała najlepsze oceny z przedmiotów ścisłych i w przyszłości została lekarzem. Ale czego tak naprawdę chciała Lydia?

"A sama Lydia - mimowolny ośrodek ich wszechświata - codziennie dbała o to, żeby ten wszechświat się nie rozpadł. Przyjmowała marzenia rodziców jako własne, uciszając wzbierający się w niej opór."

To świetna powieść z dramatem rodzinnym, który można rozłożyć na wiele czynników. Polecam przeczytać.

Świat rodziny Lee się zawalił. Ich nastoletnia córka Lydia nie żyje. Tego jednego wieczoru dziewczyna wyszła z domu i już do niego nie wróciła. Jej ciało znaleziono w pobliskim jeziorze. Czy było to s@mobójstwo? A może z@bójstwo? Każdy członek rodziny Lee zastanawia się nad tym. Matka, ojc...

Rozwiń

Zwiń

"Przepowiem Ci przyszłość" Joanny Parasiewicz to powieść obyczajowa, która przenosi nas do Francji z czasów I wojny światowej. Główna bohaterka Marie posiada niezwykły dar - potrafi przewidzieć przyszłość innych ludzi. Stało się to po wypadku, w którym doznała urazu głowy. Ta nowo nabyta umiejętność jest dla niej zarówno błogosławieństwem, jak i przekleństwem. O Marie robi się głośno i zyskuje ona sławę na paryskich salonach. Ale wizje, które dostrzega w ludziach nie zawsze są przyjemne i łatwe w przekazaniu. W większość są to mroczne i nieszczęśliwe wizje i w rezultacie wywołują szok u odbiorców.

Na główną bohaterkę zwraca uwagę Fryderyk de Vallete. To genialny wynalazca ale sparaliżowany i przykuty do wózka inwalidzkiego mężczyzna. Początkowa fascynacja Marie szybko przeradza się u niego w niebezpieczne uczucie. Marie zaś jest rozdarta, nie wie czy powinna kierować się sercem czy rozumem.

Opowieść Joanny Parasiewicz cechuje się pięknym językiem i już od początku przypadł mi do gustu styl pisania autorki. Pomysł na fabułę był ciekawy i równie ciekawie został poprowadzony. W tej książce znajdziemy kilka mocnych tematów, takich jak miłość, choroba, kalectwo czy śmierć a dobrze skonstruowani bohaterowie nadają całej historii wiarygodności. Bez problemu mogłam się wczuć w świat przedstawiony, Paryż z dawnych czasów, tamtejsza obyczajowość.

Polecam poznać tę historię ❤️.

"Przepowiem Ci przyszłość" Joanny Parasiewicz to powieść obyczajowa, która przenosi nas do Francji z czasów I wojny światowej. Główna bohaterka Marie posiada niezwykły dar - potrafi przewidzieć przyszłość innych ludzi. Stało się to po wypadku, w którym doznała urazu głowy. Ta now...

Rozwiń

Zwiń

"Być jak Caravaggio" to autobiograficzna opowieść napisana przez samego Tetro wspólnie z Giampiero Ambrosi. Tony Tetro (ur. 1950 r. w Fulton w stanie Nowy Jork) był samoukiem i pasjonatem sztuki. Już jako młody chłopak przejawiał talent do malowania, jednak jeszcze wtedy nie wiedział jak go wykorzystać. Podejmował się różnych prac, ciągle zarabiając zbyt mało, aby godnie żyć. Czuł, że jest stworzony do czegoś więcej. Najbardziej ciągnęło go do sztuki i pieniędzy. Aż w końcu wpadł na pomysł jak połączyć te dwie rzeczy ...

"Zawsze lubiłem angażować się w różne projekty, mieć coś, na punkcie czego bym bzikował, coś, co by mnie całkowicie pochłaniało. Nie uznawałem półśrodków. Tak jak ze sztuką - cokolwiek robiłem, chciałem to robić idealnie albo wcale."

Jego kariera rozpoczęła się w latach 70. XX wieku, kiedy poszedł do jednego z kalifornijskich domów aukcyjnych z repliką obrazu Amedeo Modiglianiego. Ekspert od razu zauważył podróbkę, ale mimo wszystko kupił obraz, by potem sprzedać zamożnym klientom. To był moment przełomowy w życiu Tetro. Zaczął współpracować z galeriami obrazów i domami aukcyjnymi, tworząc kopie dzieł sztuki najsłynniejszych malarzy i praktycznie każdego obrazu, jakiego mógł ktoś sobie zażyczyć. Zaczął także rozumieć wartość swojego talentu i to jak cenne mogą być jego prace.

Lata 70. i 80. były latami jego wielkiego sukcesu. Stworzył doskonałe kopie dzieł Daliego, Mirò, Chagalla, Rockwella, Caravaggia czy Rembrandta. Jest autorem obrazów z kolekcji wiszącej do dziś w siedzibie fundacji księcia Karola. Niesamowity talent, tempo pracy i łatwość w kopiowaniu sprawiło, że malował obraz za obrazem. Ale nie skończyło się tylko na obrazach. Tetro pokusił się nawet o skopiowanie auta Ferrari i próbował fałszować pieniądze. Pewność siebie przysporzyła mu jednak niebezpieczeństwa i kłopoty, w jakie się wpakował.

Obecnie Tetro uznawany jest za jednego z najlepszych fałszerzy dzieł sztuki a jego życie to gotowy scenariusz na film czy serial np. Netflixa.
Gdy czytałam tę książkę Tetro jawił mi się jako cwaniaczek, oszust ale przede wszystkim bardzo utalentowany gość. Jest to historia o mężczyźnie, który sam nauczył się malować i robił to w doskonały sposób. Sam też nabył wiedzę o sztuce i technikach malarskich wykorzystywanych przez słynnych malarzy. Jego kopie obrazów trudno odróżnić od oryginałów. Dla mnie to przykład niesamowitego talentu ale też geniuszu. I muszę przyznać, że z tej książki wyciągnęłam również wiele ciekawostek na temat historii sztuki. Oczywiście kwestią dyskusyjną jest sam fakt fałszowania obrazów i jak to wpływa na prawdziwość dzieł sztuki. Ale takie rzeczy miały miejsce wcześniej i nadal będą mieć ...

"Być jak Caravaggio" to autobiograficzna opowieść napisana przez samego Tetro wspólnie z Giampiero Ambrosi. Tony Tetro (ur. 1950 r. w Fulton w stanie Nowy Jork) był samoukiem i pasjonatem sztuki. Już jako młody chłopak przejawiał talent do malowania, jednak jeszcze wtedy nie wied...

Rozwiń

Zwiń

Rzadko sięgam po eseje a tym bardziej po zbiorcze wydania takie jak te. Ale w tym przypadku było inaczej. Książka "Gdybym wiedziała" została napisana przez amerykańską publicystkę Barbarę Ehrenreich, której pracę znam i cenię. "Gdybym wiedziała" stanowi zbiór jej najsłynniejszych esejów i obejmuje blisko 40 lat jej dziennikarskiej działalności.

Barbara podejmuje różne tematy na przestrzeni różnych lat. Nie wszystkie z nich są nadal aktualne ale wciąż mogą być traktowane jako zapis poglądów, spraw, które kiedyś były ważne i o których kiedyś się dyskutowało.

Taki mamy świat - jaki opisuje Barbara i choć skupia się na USA i specyfice, nierównościach tego kraju to wiele problemów może mieć odzwierciedlenie też w innych państwach.

To, co najbardziej podoba mi się w pracy Ehrenreich to doskonała obserwacja współczesnego świata. Autorka porusza tematy takie jak: praca, zdrowie, kultura, rola kobiet, pozycja mężczyzn. Właściwie wszystkie ważne kwestie społeczne zostały przez nią zauważone i trafnie wypunktowane. Jej argumenty są mocne i w jasny sposób potrafi przedstawić swoje racje. Nie brakuje u niej humoru, ironii, niekiedy sarkazmu mimo poważnej tematyki.

Jeśli nie znacie twórczości Barbary Ehrenreich ten zbiór esejów będzie idealny do jej poznania. A jeśli już czytaliście coś od niej to "Gdybym wiedziała" będzie świetnym uzupełnieniem, klamrą łączącą wszystko to, co najistotniejsze w jej wieloletniej pracy dziennikarki.

Rzadko sięgam po eseje a tym bardziej po zbiorcze wydania takie jak te. Ale w tym przypadku było inaczej. Książka "Gdybym wiedziała" została napisana przez amerykańską publicystkę Barbarę Ehrenreich, której pracę znam i cenię. "Gdybym wiedziała" stanowi zbiór jej najsły...

Rozwiń

Zwiń