Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Zawsze byłem dobry w przestrzeganiu zasad.
Dopóki nie pojawiła się ona.”

To, co zakazane i nieosiągalne wzbudza nasze pożądanie. To, co niewłaściwe nęci i podnieca. Pokusa czyha na każdym kroku w mniejszej czy większej postaci. Pytanie, czy jej ulegniemy?

„Priest” to powieść, która zdecydowanie nie jest dla każdego, po krążących w internecie kontrowersjach wie o tym pewnie większość z Was. Jestem jednak osobą, której taka tematyka nie przeraża. Przez niektórych, którzy tak chętnie wygłaszali swoje wywody, nie znając treści tej książki, pewnie zostałabym uznana za chorą. Czy mi to przeszkadza? Absolutnie nie. Ponieważ potrafię czytać ze zrozumieniem, szukać wartości ukrytej między wierszami i wiem, że ta historia to coś więcej niż romans księdza z kobietą, która jak zbłąkana owieczka trafiła do jego parafii.

Historię poznajemy z perspektywy ojca Tylera Bella, który ofiarowuje nam swoją spowiedź. Już samo to okazało się dla mnie ciekawym doświadczeniem. Tym, co mnie tutaj uwiodło, to klimat. Grzeszny, ale też religijny. Duszny, nieco mroczny i wyuzdany, ale zwracający uwagę na najważniejszą wartość chrześcijańską, czyli miłość. Fantastyczne jest to, jak autorka wplotła religijność i fragmenty Biblii, serwując przy okazji wycieczkę duchową, jak pięknie ukazała Boga i jego stado. Niesamowicie mi się to spodobało, stworzyło wyjątkową i porywającą otoczkę, a kreacja grzechu i pokuty dodała jej uzależniającej aury.

Nie oszukujmy się, nie jest to górnolotna literatura. To erotyk pełen pożądania, namiętności, bezwstydnych zbliżeń. Tyler i Poppy zaprezentowali nam prawdziwy ogień, wykraczający poza sferę rozsądku. Nie będę zgłębiać w kwestie profanacji religii, bo to fikcja literacka, która ma za zadanie działać na nasze zmysły, pobudzać i obdarowywać czymś, do czego nie bylibyśmy zdolni w realnym życiu. I zdecydowanie spełniła swoje zadanie. Przy okazji dotyka także trudniejszych tematów, takich jak molestowanie w Kościele, choć ukazane dość pobieżnie, to dzięki temu lektura nie traci na lekkości. We mnie wzbudziła wiele emocji, a końcówka… to pozostawię Waszej ciekawości.

„Priest” to pochłaniająca powieść, gdzie główną rolę odrywa zakazana relacja wkraczająca na mocno moralne tematy. Przy tym jednak zwraca uwagę na miłość i jej różne oblicza w religii chrześcijańskiej. To powieść o powołaniu i szukaniu własnej drogi. Wiem jednak, że nie przypadnie ona do gustu każdemu, a zrozumienie jej przekazu, pomijając zakazany romans, wymaga szerszej perspektywy. Nie zachęcam, nie odradzam. Podejrzewam, że jesteście na tyle świadomymi czytelnikami, że wiecie, czy ta książka do Was trafi. Ja zostałam kupiona i niecierpliwie czekam na kolejny tom!

„Zawsze byłem dobry w przestrzeganiu zasad.
Dopóki nie pojawiła się ona.”

To, co zakazane i nieosiągalne wzbudza nasze pożądanie. To, co niewłaściwe nęci i podnieca. Pokusa czyha na każdym kroku w mniejszej czy większej postaci. Pytanie, czy jej ulegniemy?

„Priest” to powieść, która zdecydowanie nie jest dla każdego, po krążących w internecie kontrowersjach wie o tym...

„Jeśli bratnie dusze istnieją, to ty jesteś moją. Spędziłem zbyt dużo czasu, bojąc się, że wszyscy odkryją, że jestem złamany… Ty widziałaś najbardziej bezbronne, zniszczone części mnie, a mimo to mnie kochałaś.”

Piper i Lucasa mieliśmy okazję poznać już w pierwszym tomie serii, czyli powieści „Zasada numer pięć”. Kto czytał, ten wie też, jakiego finału się oni doczekali. Jeśli jeszcze jej nie czytaliście, to nawet lepiej, bo wydarzenia drugiego tomu mają miejsce przed pierwszym, więc nic straconego. Właściwie już podczas lektury „Zasady numer pięć” byłam zaintrygowana tym, jaka była historia tej dwójki i kiedy zorientowałam się, że kolejny tom jest właśnie o nich, ucieszyłam się. Przecież wszystkie romanse zmierzają ku jednemu, więc nie przeszkadzała mi znajomość zakończenia. Czy czuję się usatysfakcjonowana tą historią? Raczej tak.

Mając już wcześniej styczność z piórem autorki, wiedziałam, czego oczekiwać. Nie nastawiałam się na historię, która rzuci mnie na kolana, lecz taką, która po prostu zapewni rozrywkę i oderwie od rzeczywistości. Pod tym względem sprawdziła się rewelacyjnie. Powieść „Zasady gry” daje nam przekrój wydarzeń od czasu, kiedy główni bohaterowie mieli po kilka lat i po raz pierwszy się spotkali, przez koniec liceum, gdy już wiedzieli, że czują do siebie coś więcej, po czas na studiach, gdy nie było między nimi nic poza niechęcią. Drugi i trzeci etap dzieli roczny przeskok czasowy, podczas którego Piper i Lucas nie utrzymywali kontaktu. Koniec liceum był momentem przełomowym dla ich relacji, ale na skutek pewnych wydarzeń została ona zerwana. Nie będę zdradzać, co się stało, muszę jednak przyznać, że w moim odczuciu sytuacja ta miała potencjał na to, by być bardziej emocjonalną. Tymczasem poza drobnym szokiem, nie odczułam jej jakoś bardziej.

Mamy tu motywy od przyjaźni do miłości oraz przyjaciel brata. To dwa wątki, które właściwie są gwarantem komfortowej lektury. Do tego dochodzą inne aspekty, które dodały odrobiny koniecznej dramaturgii. To historia przede wszystkim o drugiej szansie i wybaczaniu. Przyjemne było obserwowanie, jak oboje nie są w stanie zaprzeczać uczuciom. Zwłaszcza Lucas miał do zwalczenia solidnego przeciwnika w samym sobie, który nie pozwalał mu na zbliżenie do Piper. Stopniowe kruszenie jego muru było cudowne, tym bardziej biorąc pod uwagę to, co robił w ukryciu. Słodziak z niego! Nasi bohaterowie przechodzą dość trudną drogę, podczas której oprócz wybaczenia, muszą odbudować zaufanie. Owszem mogło zostać to nieco bardziej rozciągnięte, ale i tak poprowadzone zostało w przyjemny sposób.

„Zasady gry” to lekka, lecz niepozbawiona emocjonalnych zawirowań opowieść, która przenosi nas w świat hokeistów. Wątek sportowy nie jest jakoś mocno rozbudowany, ale jest obecny i dodaje fajnego klimatu. Pióro autorki jest proste, ale wciągające. Nie brakuje tu także niegrzecznych i gorących scen, które zadziałają na Wasze zmysły. Czekam na kolejny tom, bo czuję, że tam dopiero będzie bomba, a jej przedsmak dostaliśmy już w pierwszym tomie. Mimo iż odczuwam drobny niedosyt, zachęcam bardzo do lektury!

„Jeśli bratnie dusze istnieją, to ty jesteś moją. Spędziłem zbyt dużo czasu, bojąc się, że wszyscy odkryją, że jestem złamany… Ty widziałaś najbardziej bezbronne, zniszczone części mnie, a mimo to mnie kochałaś.”

Piper i Lucasa mieliśmy okazję poznać już w pierwszym tomie serii, czyli powieści „Zasada numer pięć”. Kto czytał, ten wie też, jakiego finału się oni doczekali....

„Po dzisiejszym wieczorze jedno wiem na pewno: jest dla mnie bardziej niebezpieczny niż kiedykolwiek, ponieważ nie ma w sobie ani grama ciepła, które zapamiętałam, została mu jedynie zimna determinacja mężczyzny, który dostaje to, czego chce. Z całą pewnością wyglądał, jakby chciał właśnie mnie, i boję się, że go nie powstrzymam.”

„Aukcja” to powieść, która zaciekawiła mnie przede wszystkim swoim opisem, a minimalistyczna okładka pogłębiła to zaintrygowanie. Nie mogłam się doczekać, kiedy po nią sięgnę. Chociaż pod wieloma względami nie okazała się idealna, to muszę przyznać, że na swój sposób mnie ujęła. 

Powieść ta jest debiutem literackim L. Knight i doskonale widać to podczas czytania. Język jest prosty, ale za to wciągający. Pewne wątki zdecydowanie mogły zostać lepiej rozpisane, bo miały ku temu potencjał, jednakże w przypadku debiutów na niektóre rzeczy można przymknąć oko. To jedna z tych niewymagających, ale pochłaniających lektur, a w moje ręce trafiła właśnie wtedy, kiedy czegoś takiego potrzebowałam. Zapewniła rozrywkę, oderwała od rzeczywistości, a historia miłosna w niej ukazana zauroczyła pasją i namiętnością. Mamy tu wątek drugiej szansy i spotkania po latach, które podszyte są żalem za niewyjaśnione sprawy. Widzimy, że uczucie, które zapłonęło między Violet i Lincolnem, kiedy jeszcze byli nastolatkami, wcale nie wygasło, choć oboje skrzętnie starają się to ukryć pod postacią niechęci, nie żałując sobie wrogich słów. To jeszcze bardziej podsycało między nimi pożądanie. Z kolei motyw małżeństwa z rozsądku wzniósł ich relację na nowy poziom. Czasem bohaterowie zachowywali się w sposób nieprzemyślany, zwłaszcza Lincoln jest taką postacią nieco narwaną. Biorę jednak poprawkę na to, że w obojgu tkwiła zadra za wydarzenia z przeszłości, a także niepewność o przyszłość i prawdziwość uczuć. Mimo iż główny bohater ma swoje za uszami, to na swój sposób ujął mnie swoimi staraniami, chociaż żałuję, że autorka nie przeczołgała go nieco bardziej. Lottie z kolei od razu zdobyła mnie swoją dobrocią i oddaniem. Los rozdawał jej niezbyt dobre karty, ale radziła sobie tak, jak umiała, byle tylko niczego nie zabrakło jej bratu. To było poruszające. 

Fabuła może nie jest odkrywcza, pewne aspekty były do przewidzenia, ale ma sobie coś wciągającego. To taka historia, którą czyta się na raz. Fajnym elementem jest tu także klub nocny, którego współwłaścicielem jest Linc. Dodaje aury grzechu i kontrowersji, działa na zmysły. Może odgrywa istotną rolę jedynie na początku, ale ma potencjał na coś więcej, co mam nadzieję dostać w kolejnych tomach. Jestem ciekawa kolejnego, czyli historii Harrisona oraz tajemniczej Norrie. Autorka pozostawia nas z dość ciekawą i enigmatyczną zapowiedzią. Jeśli szukacie niewymagającej historii, która zauroczy Was płomiennym romansem, to „Aukcja” będzie strzałem w dziesiątkę! 

„Po dzisiejszym wieczorze jedno wiem na pewno: jest dla mnie bardziej niebezpieczny niż kiedykolwiek, ponieważ nie ma w sobie ani grama ciepła, które zapamiętałam, została mu jedynie zimna determinacja mężczyzny, który dostaje to, czego chce. Z całą pewnością wyglądał, jakby chciał właśnie mnie, i boję się, że go nie powstrzymam.”

„Aukcja” to powieść, która zaciekawiła...