Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie sądziłam, że tak szybko przeczytam tę pozycję. Muszę przyznać, że już od pierwszych stron mocno się wciągnęłam. Vanilla nie była zwykłą dziewczyną, ponieważ w jej rodzinie przekazywany był z pokolenia na pokolenie dar odczuwania emocji, ale tylko w linii żeńskiej. Nieoczekiwanie jej mama znika, a dziewczyna musi zamieszkać ze swoimi krewnymi.


Podobał mi się sam pomysł na fabułę, który był dosyć oryginalny. Byłam ciekawa, czym pachną różne emocje ludzi. To, co z pewnością kupiło mnie w tej książce to bohaterowie. Vanilla to nie jest bohaterka cicha, bojąca się powiedzieć, co myśli w danym momencie. Dziewczyna ma cięty język i często jej riposty wywoływały mój śmiech. Pokochałam jej babcie. W Bourbon Manor poznaje Axela, który początkowo nie wykazywał sympatii względem bohaterki. Ich niechęć do siebie była wzajemna, ale z czasem zaczęło powstawać między nimi uczucie. Podobała mi się przemiana Vanilli z osoby mocno zamkniętej w sobie, otworzyła się względem innych ludzi. Zawarła nawet swoje pierwsze przyjaźnie. Podobał mi się klimat tej historii. Mogłam się dowiedzieć, jak pachnie miłość.


Jestem oczarowana tym wydaniem. Barwione brzegi przepięknie wyglądają.

Nie sądziłam, że tak szybko przeczytam tę pozycję. Muszę przyznać, że już od pierwszych stron mocno się wciągnęłam. Vanilla nie była zwykłą dziewczyną, ponieważ w jej rodzinie przekazywany był z pokolenia na pokolenie dar odczuwania emocji, ale tylko w linii żeńskiej. Nieoczekiwanie jej mama znika, a dziewczyna musi zamieszkać ze swoimi krewnymi.


Podobał mi się sam...

Lubię słuchać piosenek Taylor Swift, ale nie mogę się nazwać jej fanką. Kiedy tylko zobaczyłam, że wydawnictwo ogłosiło zapowiedź, to wiedziałam, że muszę to przeczytać. W dodatku to wydanie jest oszałamiające. Nie dość, że ma przepiękne barwione brzegi, to w środku znajdziemy cudowne ilustracje.


Ten przewodnik to opowieść o początkach młodej gwiazdy, mamy wzmiankę o jej dzieciństwie, aż do momentu, kiedy kariera Taylor mocno się rozwinęła. Nie sądziłam, że dowiem się tylu nowych rzeczy. Muszę przyznać, że poznałam nawet nowe słowo, a mianowicie swiftonomika. Chciałabym mieć t-shirt ze zdjęciem jej kota - Benjamina Buttona. Rozdziały podzielone są głównie na albumy, więc możemy zobaczyć jak muzycznie, ewoluowała twórczość Taylor.

Możecie znaleźć tu wiele ciekawych informacji, co np. było jej inspiracją, co czuła, kiedy zabiera się za pisanie tekstu do piosenki. W jej tekstach można znaleźć osobiste przemyślenia samej artystki.

Lubię słuchać piosenek Taylor Swift, ale nie mogę się nazwać jej fanką. Kiedy tylko zobaczyłam, że wydawnictwo ogłosiło zapowiedź, to wiedziałam, że muszę to przeczytać. W dodatku to wydanie jest oszałamiające. Nie dość, że ma przepiękne barwione brzegi, to w środku znajdziemy cudowne ilustracje.


Ten przewodnik to opowieść o początkach młodej gwiazdy, mamy wzmiankę o...

Nie jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale muszę przyznać, że jest to najlepiej napisana książka przez Olivie Blake. Wcześniejsze jej powieści nie zawsze przypadały mi do gustu. Aż do momentu, kiedy sięgnęłam po ,,Masters of Death’’. Muszę wspomnieć jeszcze o barwionych brzegach, które niesamowicie wyglądają i świetnie pasują do treści.

Już dawno nie czułam takiego napięcia, w tracie czytania. Ciężko było się domyślić, w jakim kierunku podąża fabuła. Autorka nie od razu odkrywa wszystkie karty, tylko rozdział po rozdziale otrzymujemy kolejne informacje, które początkowo wydają się nie mieć sensu, ale na końcu wszystko łączy się w całość. Muszę przyznać, że nie spodziewałam się, że to będzie tak dobre. Jakbym miała jednym słowem opisać tę pozycję, to byłaby to nieprzewidywalność.

Urzekły mnie zabawne dialogi, przez które często wybuchałam śmiechem. Polubiłam wszystkich bohaterów. Każdy był wyjątkowy na swój sposób i jakiś, a nie tylko robił za bezbarwne tło. Olivie Blake w bardzo fajny sposób przedstawiła relacje nie tylko miłosne, ale również przyjacielskie.

Nie potrafiłam oderwać się od tej historii. Byłam ciekawa, jak to wszystko się potoczy i co jeszcze zaplanowała autorka.

Nie jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale muszę przyznać, że jest to najlepiej napisana książka przez Olivie Blake. Wcześniejsze jej powieści nie zawsze przypadały mi do gustu. Aż do momentu, kiedy sięgnęłam po ,,Masters of Death’’. Muszę wspomnieć jeszcze o barwionych brzegach, które niesamowicie wyglądają i świetnie pasują do treści.

Już dawno nie...

Jakie to było dobre! Ta historia skradła mi moje serduszko. Jest to wyjątkowa opowieść, która porusza wiele ważnych i trudnych tematów. Zakochałam się w tym, jak relacja przyjacielska została tutaj ukazana, ale również więź rodzica z dzieckiem. Sal zastanawia się, kim tak właściwie jest. Targają nim różne emocje. Razem z mężczyzną uczestniczymy w tej podróży, w której próbuje odnaleźć prawdziwego siebie.

Widać, że skupiono się tutaj bardziej na kreacji bohaterów, aniżeli na samej fabule. O dziwo nie przeszkadzało mi to, bo tych postaci nie można nie pokochać. Jest to też opowieść o radzeniu sobie ze stratą bliskich nam osób. Czasami miałam wrażenie, że jest lekki chaos.

Polecam wam ją z całego serca. Jest to pozycja, która skłania do wielu przemyśleń. Obowiązkowo zaznaczyłam wiele wspaniałych fragmentów. Jestem pewna, że spodoba się sporej ilości osób. Jest to kolejna książka autorka, która została świetnie napisana.

Jakie to było dobre! Ta historia skradła mi moje serduszko. Jest to wyjątkowa opowieść, która porusza wiele ważnych i trudnych tematów. Zakochałam się w tym, jak relacja przyjacielska została tutaj ukazana, ale również więź rodzica z dzieckiem. Sal zastanawia się, kim tak właściwie jest. Targają nim różne emocje. Razem z mężczyzną uczestniczymy w tej podróży, w której...

Sięgając po ,,Równonoc’’ nie do końca wiedziałam, czego mogę się spodziewać. Zastanawiałam się, czy faktycznie trzeba to czytać w podanej kolejności jako część trzecią, czy można wcześniej. Zalecam jednak nie sięgać po to bez znajomości ,,Burzy’’.

Ucieszyłam się, że autorka postanowiła pokazać nam, co się stało po wydarzeniach z ,,Mgły’’. Aleksandra Świderska zaskoczyła mnie tym jak rozwinął się jej warsztat pisarski.

Konrad podąża śladami seryjnej morderczyni i ucieka od osoby, na której najbardziej mu zależy. Cieszę się, że jego postać została bardziej rozpisana, poznajemy jego przemyślenia, emocje, które niby targały, kiedy zostawił Adama. Dużym zaskoczeniem była dla mnie historia Antka, który troszeczkę namieszał i było dzięki temu ciekawiej. Mam wrażenie, że Aleksandra ma dar do tworzenia postaci, które na długo pozostaną w naszych sercach. Trochę ubolewam, że tak mało było Adama. Emocji w tej książce nie zabraknie, ale brakowało mi ich niesamowitego duetu i chemii, która była między nimi.

Autorka pokazała, że nie tylko relacje między bohaterami świetnie jej wychodzą, ale również tworzenie fabuły, od której nie sposób się oderwać. Akcja była wartka i cały czas coś się działo. Muszę przyznać, że świetnie mi się to czytało.

Sięgając po ,,Równonoc’’ nie do końca wiedziałam, czego mogę się spodziewać. Zastanawiałam się, czy faktycznie trzeba to czytać w podanej kolejności jako część trzecią, czy można wcześniej. Zalecam jednak nie sięgać po to bez znajomości ,,Burzy’’.

Ucieszyłam się, że autorka postanowiła pokazać nam, co się stało po wydarzeniach z ,,Mgły’’. Aleksandra Świderska zaskoczyła...

,,Ten Wieczny Mrok’’ to historia, która pochłonęła mnie doszczętnie. Nie spodziewałam się tak mrocznej atmosfery, która była wyczuwalna po przewróceniu kolejnej ze stron.

Po zmroku Ankou walczy z potworami. Jednak codziennie po wschodzie słońca, na skutek potężnej klątwy, przemienia się w szkielet. Flora, podręczna księżniczki Betheary z Kaer-Ise, razem z pozostałymi mieszkańcami wyspy zostaje zaskoczona przez barbarzyńskich najeźdźców.

Podobał mi się motyw podróży. W trakcie tej wędrówki wiele się wydarzyło. Bałam się, że wątek romantyczny mocno przyćmi całą historię, ale nic bardziej mylnego. Autorka w ciekawy sposób przedstawiła przyjaźń. Kreacja świata była niesamowita, pełna mroku i potworów, które stają na drodze bohaterów. Początkowo ciężko mi się było przyzwyczaić do stylu pisania Kate Pentecost. Dialogi wydawały mi się trochę mało maturalne, ale im dalej czytałam, tym zaczynało być lepiej. Akcja była wartka, nie było czasu na nudę.

,,Ten Wieczny Mrok’’ to historia, która pochłonęła mnie doszczętnie. Nie spodziewałam się tak mrocznej atmosfery, która była wyczuwalna po przewróceniu kolejnej ze stron.

Po zmroku Ankou walczy z potworami. Jednak codziennie po wschodzie słońca, na skutek potężnej klątwy, przemienia się w szkielet. Flora, podręczna księżniczki Betheary z Kaer-Ise, razem z pozostałymi...

Macie takich autorów, po których książki sięgacie w ciemno, bo i tak wiecie, że wam się spodoba? Twórczość Julii Biel na każdym kroku mnie zachwyca. Już od pierwszych stron wiedziałam, że pokocham tę historię i tych bohaterów. W końcu fabuła po części opiera się na tym, że autor romansów i autorka kryminałów, mają napisać razem bestseller. Wydawać by się mogło, że to nie jest, aż tak skomplikowane, ale jest jeden mały problem. Ellie i Theo w dzieciństwie byli najlepszymi przyjaciółmi, ale teraz nie pałają do siebie sympatią. Zwłaszcza główna bohaterka, która ma ogromny żal do mężczyzny za sytuację sprzed wielu lat.

Zarwałam pół nocy dla tej książki. Scena z kocykiem naprawdę mnie rozczuliła. Prawdopodobnie powtarzam się w moich recenzjach, ale uważam, że Julia Biel ma niesamowity dar tworzenia postaci, które wydają się tak bardzo prawdziwe. Nie są idealne, no pomijając wygląd Theo. Gra słów między bohaterami to coś pięknego. Nie zliczę, ile razy wybuchnęłam śmiechem, jak Ellie i Hardy sobie dogryzali. Uwielbiałam, jak ją nazywał Brawurka. Dostajemy istny rollercoaster emocji. Ich relacja była dosyć burzliwa. Cieszę się, że autorka zdecydowała się na perspektywę nie jednej, a dwóch osób.

Pojawia się wiele spicy scen, ale zostały w tak naturalny sposób napisane. Musicie to przeczytać! Jestem pewna, że ta historia skradnie wam serduszko.

Macie takich autorów, po których książki sięgacie w ciemno, bo i tak wiecie, że wam się spodoba? Twórczość Julii Biel na każdym kroku mnie zachwyca. Już od pierwszych stron wiedziałam, że pokocham tę historię i tych bohaterów. W końcu fabuła po części opiera się na tym, że autor romansów i autorka kryminałów, mają napisać razem bestseller. Wydawać by się mogło, że to nie...

Nie mogłam się doczekać momentu, kiedy w moje łapki wpadnie kontynuacja ,,Post Mortem’’. Zastanawiałam się, czy drugi tom sprosta moim oczekiwaniom. Muszę przyznać, że zakochałam się w twórczości autorki,

Tym co, najbardziej kupiło mnie w tej książce to różnorodność postaci. Wiadomo, że pierwsze skrzypce gra Val, która jest bezwzględna i żądna zemsty. Główna bohaterka postanawia dołączyć do Akademii wojskowej Kelio, by stworzyć własny zespół czarodziejek. W Val kocham jej nieprzewidywalność. Potrafi iść po trupach do celu, ale mam wrażenie, że jest trochę jednak w niej dobra. Widać jak na przestrzeni czasu dojrzała. Pojawia się wiele nowych i barwnych postaci tj.: Iax od początku budził we mnie niechęć i chociaż starałam się go polubić, to niestety mi się to nie udało. Val i Gax to połączenie idealne według mnie. Pojawia się również mroczny Rave, który mocno mnie zaintrygował, ale nadal moim numerem jeden pozostaje Daero.

Pozytywnie zaskoczyła mnie kreacja świata i tego jak szczegółów zostało to wszystko opisane. Akcja jest wartka, cały czas coś się działo. Pojawiło się wiele plot twistów, których nie przewidziałam. Autorka potrafiła na każdym kroku mnie czymś nowym zaskoczyć.

Polecam wam z całego serduszka.

Nie mogłam się doczekać momentu, kiedy w moje łapki wpadnie kontynuacja ,,Post Mortem’’. Zastanawiałam się, czy drugi tom sprosta moim oczekiwaniom. Muszę przyznać, że zakochałam się w twórczości autorki,

Tym co, najbardziej kupiło mnie w tej książce to różnorodność postaci. Wiadomo, że pierwsze skrzypce gra Val, która jest bezwzględna i żądna zemsty. Główna bohaterka...

Nie mogłam się doczekać finału tej powieści. Muszę przyznać, że polubiłam bohaterów stworzonych przez Klaudię Gregorczyk. Początek książki jest spokojny, ponieważ Letha i Aidan mogą się sobą nacieszyć. Podobały mi się sceny, w których pokazywali jak bardzo im na sobie zależy. Czasami jednak odnosiłam wrażenie, że w kółko mówią to samo. Wydawało mi się, że w niektórych momentach główna bohaterka była ślepo zapatrzona w Aidana. Przez co jej decyzje nie do końca były dla mnie zrozumiałe.

Akcja jest wartka, pojawia się dużo niespodziewanych zwrotów akcji. Z pewnością nie mogę napisać, że jest przewidywalna. Wielu wydarzeń się nie spodziewałam, a niektóre złamały moje serduszko. Autorka w ciekawy sposób poprowadziła intrygi. Żałuje, że niektóre wątki nie zostały bardziej rozwinięte.

Tym co, najbardziej mi się podobało w tej pozycji, to relacje między postaciami. Nie tylko te miłosne, ale również przyjacielskie.

Uważam, że zakończenie było przemyślane i jestem usatysfakcjonowana z takiego obrotu wydarzeń.

Nie mogłam się doczekać finału tej powieści. Muszę przyznać, że polubiłam bohaterów stworzonych przez Klaudię Gregorczyk. Początek książki jest spokojny, ponieważ Letha i Aidan mogą się sobą nacieszyć. Podobały mi się sceny, w których pokazywali jak bardzo im na sobie zależy. Czasami jednak odnosiłam wrażenie, że w kółko mówią to samo. Wydawało mi się, że w niektórych...

To już kolejna książka Kel Kade, którą mam okazję czytać. Nie spodziewałam się takiego początku tej historii. Aaslo dowiaduje się, że jego najlepszy przyjaciel Mathias wyjeżdża, ponieważ jest wybrańcem. Mężczyzna nie potrafi się z tym pogodzić. Nie wyobraża sobie stracić osoby, którą traktuje jak brata. Dowiadujemy się, że wybraniec padł przy pierwszej lepszej zasadzce. Co teraz z przepowiednią? Czy los całego świata został przesądzony? Już samo to, spowodowało, że musiałam się dowiedzieć, co się dalej wydarzy.

Muszę przyznać, że świetnie się bawiłam wyruszając w tą niesamowitą podróż. Na drodze Aaslo pojawia się wiele nowych postaci. Muszę przyznać, że Kel Kade tworzy niesamowitych bohaterów - charakternych i wyrazistych. Ku mojemu zaskoczeniu było tu sporo zabawnych momentów i dużo dobrego humoru. Uczestniczymy również w przemianie Aaslo, który lubi swoje życie w lesie, a teraz musi wyjść ze swojej strefy komfortu. Nie martwcie się, magii i potworów nie zabraknie w tej książce. Autorka w oryginalny sposób przełamuje schematy.

Cieszę się, że wydawnictwo zdecydowało się na barwione brzegi. Przepięknie wyglądają, a ta historia zasługuje na tak piękną szatę graficzną.

To już kolejna książka Kel Kade, którą mam okazję czytać. Nie spodziewałam się takiego początku tej historii. Aaslo dowiaduje się, że jego najlepszy przyjaciel Mathias wyjeżdża, ponieważ jest wybrańcem. Mężczyzna nie potrafi się z tym pogodzić. Nie wyobraża sobie stracić osoby, którą traktuje jak brata. Dowiadujemy się, że wybraniec padł przy pierwszej lepszej zasadzce. Co...

Nie mogłam się doczekać kontynuacji tej książki. Akcja rozgrywa się bezpośrednio po wydarzeniach z pierwszej. Uważam, że dla samych bohaterów warto sięgnąć po tę pozycję. Mamy tutaj ogromną różnorodność charakterów. Każda z postaci potrafi się czymś wyróżnić. Pomimo że są, tak inni to świetnie się uzupełniają. Niesamowicie było razem z nimi wyruszyć w podróż. Na każdym kroku martwiłam się o to, jaki los ich czeka. Odnosiłam wrażenie, że Julie Kagawa skupiła się tutaj bardziej na rozwoju postaci. Mogłam dostrzec ich przemianę na przestrzeni czasu. Yumeko i Tatsumi to duet idealny. Nie mogłam oderwać się od fragmentów, które były im poświęcone.

Tym, co różni pierwszy tom od drugiego, jest to, że jest on mroczniejszy i wydaje mi się, że trochę bardziej brutalny. Kocham wszystko, co związane z mitologią japońską, a tutaj jest jej bardzo dużo. Autorka ma niesamowity styl pisania. Czułam się, jakby stworzony przez nią świat naprawdę istniał. Pojawiło się kilka momentów, w których praktycznie nic się nie działo.

Nie mogłam się doczekać kontynuacji tej książki. Akcja rozgrywa się bezpośrednio po wydarzeniach z pierwszej. Uważam, że dla samych bohaterów warto sięgnąć po tę pozycję. Mamy tutaj ogromną różnorodność charakterów. Każda z postaci potrafi się czymś wyróżnić. Pomimo że są, tak inni to świetnie się uzupełniają. Niesamowicie było razem z nimi wyruszyć w podróż. Na każdym...

,,Szepty Ciemności’’ to historia, która została naprawdę dobrze napisana.

Głównym bohaterem jest Jerzy Kowalski, który został prywatnym detektywem. Mężczyzna otrzymuje zlecenie, które już od początku nie wydaje się wcale takie łatwe i proste. Być może będzie to jego najtrudniejsze zadanie w całej karierze. U progu jego gabinetu staje kobieta, której przyjaciółka rzekomo popełniła samobójstwo. Barbara Maciejewska nie wierzy w to i chce, żeby Jerzy dowiódł prawdy.

Muszę przyznać, że dobrze mi się ją czytało. Podobał mi się wątek detektywistyczny. Byłam, ciekawa jak to wszystko się potoczy. Akcja była wartka, cały czas coś się działo. Sam Jerzy był dosyć interesującą postacią, chociaż momentami wydawał mi się trochę naiwny.

Pojawia się również Ciemność - miejsce, w którym ludzie popadają w obłęd i czeka tam na nich nieuchronna śmierć. Mam wrażenie, że niewiele się o niej dowiedziałam. Uważam, że jest to ważny element w całej fabule, a tak mało o nim było informacji. Pojawiło się kilka schematów, ale mi to nie przeszkadzało. Podobał mi się ten mroczny klimat.

,,Szepty Ciemności’’ to historia, która została naprawdę dobrze napisana.

Głównym bohaterem jest Jerzy Kowalski, który został prywatnym detektywem. Mężczyzna otrzymuje zlecenie, które już od początku nie wydaje się wcale takie łatwe i proste. Być może będzie to jego najtrudniejsze zadanie w całej karierze. U progu jego gabinetu staje kobieta, której przyjaciółka rzekomo...

Byłam bardzo ciekawa tej książki. Ilustracje znajdujące się w środku skradły moje serce. Spodziewałam się, że to będzie bardziej biografia, a okazało się, że jest to podróż od samych początków kariery Taylor, ale z perspektywy jej fana.

Muszę przyznać, że początkowo w ogóle nie potrafiłam się w to wciągnąć. Lubię słuchać piosenek Taylor, ale nie jest moją ulubioną artystką. Podobało mi się to, w jaki sposób podzielono rozdziały, dodane zostały fragmenty piosenek Taylor. Dowiedziałam się, że jej ulubiona liczba to 13. Zaznaczyłam sporo cytatów, między innymi:

,,Nie powinniśmy zapominać, skąd przyszliśmy, nawet jeżeli pójdziemy w zupełnie innym kierunku’’.

Wspomniano też sytuacje z Kayne West. Muszę przyznać, że dobrze mi się to czytało.

Byłam bardzo ciekawa tej książki. Ilustracje znajdujące się w środku skradły moje serce. Spodziewałam się, że to będzie bardziej biografia, a okazało się, że jest to podróż od samych początków kariery Taylor, ale z perspektywy jej fana.

Muszę przyznać, że początkowo w ogóle nie potrafiłam się w to wciągnąć. Lubię słuchać piosenek Taylor, ale nie jest moją ulubioną...

Nie spodziewałam się, że ponowne wrócenie do tej serii wywoła we mnie tyle emocji. Nie od dziś wiadomo, że kocham ,,Szklany Tron’’. Sarah J Maas stworzyła coś niesamowitego. Zaczynając od bohaterów z krwi i kości, dla których potrafiłam wylać morze łez, a kończąc na fabule, od której nie sposób się oderwać. Pomimo że wiedziałam, już co się wydarzy, to i tak nie byłam w stanie powstrzymać wzruszenia. Z jednej strony jestem szczęśliwa jak to wszystko się potoczyło, ale czuję jednocześnie pustkę w sercu.

Aelin nie zasługiwała na to, co ją spotkało. Tyle wycierpiała, a i tak uważała, że zrobiła za mało. Podziwiałam ją za jej odwagę i za to, że dla bliskich potrafiła zrobić dosłownie wszystko. Ciężko mi się czytało fragmenty, w których gasła w oczach innych.

W poprzednich tomach zostało rozpoczętych wiele wątków i właśnie to ,,Królestwo Popiołów ‘’ spina wszystko w jedną całość. Każdy z bohaterów, nie tylko głównych, ale również pobocznych pozostawił po sobie jakiś ślad. Nie byli tylko bezbarwnym tłem.

Jest to historia o niesamowitym poświęceniu i sile walki o lepszy świat, ale również ukazuje piękno przyjaźni i miłości. Otrzymujemy masę magii, polityki, intryg oraz wiele scen bitewnych. Ta seria już na zawsze pozostanie bliska memu sercu.

Nie spodziewałam się, że ponowne wrócenie do tej serii wywoła we mnie tyle emocji. Nie od dziś wiadomo, że kocham ,,Szklany Tron’’. Sarah J Maas stworzyła coś niesamowitego. Zaczynając od bohaterów z krwi i kości, dla których potrafiłam wylać morze łez, a kończąc na fabule, od której nie sposób się oderwać. Pomimo że wiedziałam, już co się wydarzy, to i tak nie byłam w...

,,Dwór Szronu i blasku gwiazd’’ nie był zły, ale nie porwał, mnie tak jak tego oczekiwałam. Minęło trochę czasu od wydarzeń z Dworu skrzydeł i zguby. Czytelnik może zobaczyć trochę normalniejsze życie Feyry i Rhysa. Ich codzienne obowiązki i problemy, z którymi muszą się mierzyć.

Podobało mi się to, że otrzymujemy perspektywę również innych bohaterów. Pozwoliło mi to na lepsze ich poznanie i zrozumienie ich wcześniejszych decyzji. Dowiedziałam się wielu nowych informacji, ale sporo się powieliło z poprzednich części. Autorka przedstawiła nam świat po wojnie i próby odbudowania tego, co zostało w jej trakcie zniszczone. Razem z bohaterami uczestniczymy w tym procesie. Podobało mi się to, że mogłam zobaczyć jak, rozwinęła się relacja miłosna Feyry i Rhysa. Dalej wyczuwałam między nimi chemie. Niektóre momenty były naprawdę urocze.

Muszę przyznać, że w trakcie czytania odczuwałam lekkie znużenie. Miałam wrażenie, że praktycznie nic się nie działo. Oczekiwałam większych emocji od tej książki. Zwłaszcza, że Maas przyzwyczaiła nas do szybkiej akcji i niesamowitych plot twistów.

,,Dwór Szronu i blasku gwiazd’’ nie był zły, ale nie porwał, mnie tak jak tego oczekiwałam. Minęło trochę czasu od wydarzeń z Dworu skrzydeł i zguby. Czytelnik może zobaczyć trochę normalniejsze życie Feyry i Rhysa. Ich codzienne obowiązki i problemy, z którymi muszą się mierzyć.

Podobało mi się to, że otrzymujemy perspektywę również innych bohaterów. Pozwoliło mi to na...

Nie mogłam się już doczekać, kiedy będę mogła przeczytać kontynuację ,,Córki kości’’. Akcja rozpoczyna się praktycznie po wydarzeniach, które miały miejsce w pierwszej części.


Tym co, najbardziej podoba mi się w tej książce to perspektywa nie jednej, a kilku bohaterów. Uwielbiam takie rozwiązania. Pozwala to na lepsze poznanie postaci i zobaczenie ich punktu widzenia na daną sprawę. Widać, że autorka skupiła się na jeszcze lepszej ich kreacji. Aczkolwiek muszę przyznać, że czasami podejmowali lekkomyślne i nieprzemyślane decyzję. Pojawia się również delikatny wątek miłosny, który fajnie został wpleciony w fabułę.


Miałam wiele pytać po skończeniu pierwszej części, ale na szczęście odnalazłam odpowiedzi na nie w tym tomie. Pojawia się mnóstwo nowych wątków, pełno intryg, polityki i sekretów. Wielu plot twistów nie byłam, w stanie przewidzieć. System magiczny jest niesamowicie oryginalny i cieszę się, że mogłam dowiedzieć się o nim więcej. Świat został dużo bardziej rozbudowany.

Uważam, że jest to historia warta uwagi.

Nie mogłam się już doczekać, kiedy będę mogła przeczytać kontynuację ,,Córki kości’’. Akcja rozpoczyna się praktycznie po wydarzeniach, które miały miejsce w pierwszej części.


Tym co, najbardziej podoba mi się w tej książce to perspektywa nie jednej, a kilku bohaterów. Uwielbiam takie rozwiązania. Pozwala to na lepsze poznanie postaci i zobaczenie ich punktu widzenia na...

Nie mogłam napatrzeć się na tę pozycję. Wydawnictwo zdecydowało się na barwione brzegi i to był strzał w dziesiątkę. Początkowo fabuła wydawała się bardzo prosta i mocno schematyczna.

Piotr przygotowuje się do egzaminu na studia, spędzając czas na wsi, u babci, która niedawno została wdową. Zauważa, że staruszka stawia na stole trzy nakrycia, tłumacząc że w domu wciąż przebywa duch jego ukochanego dziadka Bronka i jemu też należy się talerz.

Autor ukazuje nam życie ludzi na wsi w latach dziewięćdziesiątych XX wieku. Ciekawie się czytało o ich wierzeniach i codziennych obowiązkach. Czułam się, jakbym razem z bohaterami uczestniczyła w rozgrywających się wydarzeniach.

Nie spodziewałam się, że ta książka będzie tak dobra. Otrzymujemy ogrom słowiańskich wierzeń. Możemy dostrzec jak one wpłynęły na ludzi. Mamy dwie perspektywy — Piotrka i duszy Bronka. Podobały mi się fragmenty z dziadkiem głównego bohatera, ponieważ przenosimy się trochę do czasów wojny i powojennych zmagań. Ta historia składania do chwilowego zatrzymania się i refleksji.

Akcja jest dosyć powolna i obawiałam się, że im dalej będę ją czytać, tym bardziej moja fascynacja tą książką opadnie. Nic bardziej mylnego. Przez cały czas nie potrafiłam się od niej oderwać. Artur Żak niesamowicie operuje słowem.

Nie mogłam napatrzeć się na tę pozycję. Wydawnictwo zdecydowało się na barwione brzegi i to był strzał w dziesiątkę. Początkowo fabuła wydawała się bardzo prosta i mocno schematyczna.

Piotr przygotowuje się do egzaminu na studia, spędzając czas na wsi, u babci, która niedawno została wdową. Zauważa, że staruszka stawia na stole trzy nakrycia, tłumacząc że w domu wciąż...

Miałam okazję ponownie przeczytać ,,Dwór skrzydeł i zguby’’. Przyjemnie było zrobić reread tej serii. Wracamy na Dwór Wiosny, w którym główną bohaterkę czeka niełatwe zadanie. Musi zdobyć jak najwięcej informacji o działaniach Tamlina oraz króla Hybernii. Przygotujcie się na wiele spisków, intryg oraz tajemnic.

Czasami odnosiłam wrażenie, że autorka już sama nie wiedziała, w jakim kierunku chce iść. Zbyt dużo rzeczy się działo, w krótkim odstępie czasowym. Akcja była dynamiczna, pojawiło się wiele plot twistów.

Spodobało mi się w tej części to, że otrzymujemy taką różnorodność postaci. Nie skupiamy się tylko na tych głównych, ale również drugoplanowych. Wielu z nich zaskarbiło sobie moją sympatię. Kocham to w jaki sposób przedstawiono siostrzaną miłość. W końcu Tamlin zaczął być tą samą osobą, którą poznałam w pierwszym tomie. Sarah J Maas świetnie opisała sceny batalistyczne. Czułam się jakbym razem z bohaterami brała w nich udział.

Miałam okazję ponownie przeczytać ,,Dwór skrzydeł i zguby’’. Przyjemnie było zrobić reread tej serii. Wracamy na Dwór Wiosny, w którym główną bohaterkę czeka niełatwe zadanie. Musi zdobyć jak najwięcej informacji o działaniach Tamlina oraz króla Hybernii. Przygotujcie się na wiele spisków, intryg oraz tajemnic.

Czasami odnosiłam wrażenie, że autorka już sama nie...

,,How Does It Feel?’’ to książka, co do której mam mocno mieszane odczucia. Miała kilka fajnych momentów, ale nie spodobała mi się tak jak powinna. Sam wstęp był tak długi, że w kółko biłam się z myślami, czy jednak jej nie odłożyć. Później robi się coraz ciekawiej, ponieważ Callie trafia do magicznej krainy.

Zachowanie głównej bohaterki, było dla mnie często mało logiczne. Nie potrafiłam zrozumieć jej decyzji. Nie przepadałam za nią, wydawała mi się strasznie dziecinna.

Mamy motyw enemies to lovers, ale ja tutaj tego nie czułam. Romans w tej książce nie istnieje. Uważam, że był on na siłę dodany, a tak naprawdę nic nie wnosił. Nie było żadnej chemii ani napięcia między postaciami. Już dawno nie czytałam tak źle napisanej relacji miłosnej.

Pojawia się sporo drastyczniejszych scen i sposób, w jaki je napisano był dla mnie absurdalny. Pojawia się sporo wulgarnych i obraźliwych słów. Według mnie ta książka powinna być +18. Mocno odbiłam się od tej pozycji.

,,How Does It Feel?’’ to książka, co do której mam mocno mieszane odczucia. Miała kilka fajnych momentów, ale nie spodobała mi się tak jak powinna. Sam wstęp był tak długi, że w kółko biłam się z myślami, czy jednak jej nie odłożyć. Później robi się coraz ciekawiej, ponieważ Callie trafia do magicznej krainy.

Zachowanie głównej bohaterki, było dla mnie często mało...

Zanim przeczytacie ,,Szklany Tron’’ to warto sięgnąć po ,,Zabójczynię’’, która składa się z pięciu opowieści. W tej książce dowiadujemy się jak wcześniej wyglądało życie najgroźniejszej zabójczyni Adarlanu. Autorka przybliżyła nam bardziej postać Sama.

Odnosiłam wrażenie, że trochę za szybko się kończą te historie. Nim faktycznie się w jakąś bardziej wciągnęłam, to już byłam przy jej końcu. Niektóre wątki zostały lepiej rozwinięte. Akcja jest wartka, cały czas coś się działo. Było trochę brutalnie i nie zabrakło plot twistów.

Podobało mi się to, że mogłam zobaczyć jaka wcześniej była Celaena. I muszę przyznać, że praktycznie nic się nie zmieniła. Kocham jej cięty język oraz to jaka była inteligenta i sprytna. Jest to jedna z moich ulubionych książkowych postaci. Uwielbiam czytać o jej niebezpiecznych przygodach.

Uważam, że jest to fajny dodatek, który trochę uzupełni wiedzę o głównej bohaterce. Warto po to sięgnąć, nawet jak już zna się całą serię.

Zanim przeczytacie ,,Szklany Tron’’ to warto sięgnąć po ,,Zabójczynię’’, która składa się z pięciu opowieści. W tej książce dowiadujemy się jak wcześniej wyglądało życie najgroźniejszej zabójczyni Adarlanu. Autorka przybliżyła nam bardziej postać Sama.

Odnosiłam wrażenie, że trochę za szybko się kończą te historie. Nim faktycznie się w jakąś bardziej wciągnęłam, to już...