Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli szukacie kryminału, który Was zaintryguje i a ciekawość towarzyszyć będzie do ostatniej strony, to "Zabójcza nadzieja" Marty Guzowskiej będzie strzałem w dziesiątkę. Drugi tom tryptyku kryminalnego "Trzy Cnoty: Miłość. Nadzieja. Wiara" z Franką Kruk w roli głównej całe szczęście nie była rozczarowaniem, lepiej, książka jest wciągającą mieszanką emocji, tajemnic i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Dodajmy do tego jeszcze bardzo wyszczekaną główną bohaterkę, a nie będziecie żałować czasu spędzonego w jej towarzystwie, choć pewnie może jej zachowanie zszargać Wasze nerwy.

Akcja ponownie rozgrywać będzie się w Brwinowie i nie zapowiada się, by łopoty przestały już nękać Frankę Kruk. Finansowo jest źle, do najlepszych też nie należy relacja z dorastającą córką, lecz sytuacja może się poprawić dzięki nowemu zleceniu. Nowa klienta zleci France śledztwo w sprawie rzekomego samobójstwa byłego komendanta policji. Śmierć, która na pierwszy rzut oka wygląda na typowy przypadek samobójczy, okazuje się początkiem znacznie głębszej intrygi. Guzowska mistrzowsko prowadzi nas przez meandry śledztwa, odsłaniając krok po kroku mroczne sekrety mieszkańców Brwinowa. Nagła zmowa milczenia lokalnej społeczności tylko dodaje pikanterii całej historii, sprawiając, że czytelnik nie może oderwać się od lektury.

Postać Franki Kruk jest jednym z najmocniejszych punktów tej powieści. Jej charyzma, inteligencja i nieugiętość czynią ją detektywką, z którą chce się przeżywać każdą kolejną przygodę. Choć jej zachowanie, często bardzo ironiczny humor może drażnić, denerwować, to jednak ja podziwiałam ją za jej determinację i chęć dotarcia do prawdy. Ciekawa jest też relacja Franki z Marleną, byłą kochanką męża i jednocześnie niezwykłą asystentką. Jakby jakiś magnes ciągnął te dwie kobiety do siebie, choć łatwa ta relacja nie będzie i zdecydowanie doda historii nieoczekiwanej głębi i dynamiki. Wspólne działania Franki i Marleny to uczta dla fanów kryminalnych duetów.

Zadziwiające zwroty akcji i misternie utkane intrygi sprawiają, że "Zabójcza nadzieja" trzyma w napięciu do samego końca. Autorka z wprawą prowadzi czytelników przez labirynt wydarzeń, które wydają się mieć coraz mniej sensu, ale na samym końcu wszystko ułożyło się w zaskakującą całość. I po raz drugi nie dałam rady szybciej od Franki rozwiązać całej sprawy, całkowitym zaskoczeniem był dla mnie finał śledztwa. "Zabójcza nadzieja" to jednak nie tylko świetnie skonstruowany kryminał, bo między wierszami można odnaleźć pocieszenie. Franka, mimo licznych trudności i rzucanych kłód pod nogi, nie poddaje się i walczy do końca. Jej postać jest inspiracją, a jej zmagania z codziennymi problemami dodają książce realizmu i autentyczności. Marta Guzowska porusza tu też i trudne tematy, takie jak samotność, zdrada i próba odnalezienia siebie w świecie pełnym kłamstw i półprawd.

"Zabójcza nadzieja" to książka, która zadowoli zarówno fanów mocnych kryminałów, jak i tych, którzy szukają w literaturze po prostu odskoczni. Marta Guzowska po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzynią w swoim fachu, a jej Franka Kruk to postać, którą warto poznać bliżej. Niecierpliwie czekam na trzeci tom i kolejne przygody naszej nieustraszonej detektywki. Zakończenie sugeruje, że na pewno będzie bardzo ciekawie!

Jeśli szukacie kryminału, który Was zaintryguje i a ciekawość towarzyszyć będzie do ostatniej strony, to "Zabójcza nadzieja" Marty Guzowskiej będzie strzałem w dziesiątkę. Drugi tom tryptyku kryminalnego "Trzy Cnoty: Miłość. Nadzieja. Wiara" z Franką Kruk w roli głównej całe szczęście nie była rozczarowaniem, lepiej, książka jest wciągającą mieszanką emocji, tajemnic i...

Debiutancka „Śpiewaczka” Macieja Klimarczyka była książką, która już na samo wspomnienie tytułu przywołuje na mojej twarzy uśmiech. Była zjawiskowa, doskonała! Mój apetyt na kolejną książkę autora się zaostrzył bardzo, jestem też osobą bardzo cierpliwą i choć na najnowszą „Prokuratorkę” przyszło mi czekać trzy lata, to jednak warto było! Nie bez powodu wspominam tutaj o debiutanckiej książce, bo jeśli i Wy ją już znacie, to myślę, że z przyjemnością powitacie główną bohaterkę tej nowej książki, a mianowicie bydgoską prokuratorkę Alicję Zakliczyńską. Czytelnicy, którzy dopiero zapoznawać się będą z twórczością autora, niech się nie obawiają, „Prokuratorkę” można czytać bez znajomości debiutu, choć myślę, że sporo stracicie!


Polityka nigdy nie leżała w obrębie moich zainteresowań, ale dla niektórych autorów warto zrobić wyjątek i po prostu sięgnąć po książkę. Klimarczyk obsadza fabułę w świecie, w którym władza staje się wręcz obsesją, a moralność często znika na rzecz politycznych ambicji. Ambitna i bezkompromisowa prokuratorka Alicja Zakliczyńska będzie musiała powalczyć o sprawiedliwość, a powierzona jej sprawa wcale nie będzie prosta. Młoda kobieta zostanie zamordowana w biurze wiceministra sprawiedliwości, a głównym podejrzanym będzie syn owego polityka – Paweł Janicki. Podejrzany twierdzi, że w słyszy głosy i to one kazały mu odebrać życie kobiecie. Czy Alicja zgodzi się z wystawioną przez psychiatrów diagnozą ostrej psychozy? Czy może komuś na rękę jest to, by Janickiego uznano za niepoczytalnego? Prokuratorka znajdzie się w środku rozgrywanej niebezpiecznej gry, pytanie, co zrobi? Zaryzykuje karierę i będzie dążyć do sprawiedliwości, czy może dla własnego bezpieczeństwa się wycofa? Skonstruowana przez autora intryga przeprowadzi nas przez mroczne zakamarki ludzkiej psychiki i politycznych manipulacji!


Maciej Klimarczyk przygotował dla czytelników nie tylko śledztwo w klasycznym tego słowa znaczeniu. Owszem Alicja będzie musiała zmierzyć się z tą trudną sprawą i zdecydować, czy Janicki jest winny, lecz przede wszystkim fabuła jest opowieścią o psychologicznej wojnie. Prokuratorka zmierzy się z własnym sumieniem i systemem, którego jest częścią. Polityczne przepychanki nie obiecują czystej gry, będziemy świadkami manipulacji, kłamstw i mataczenia. Czy w takim świecie sprawiedliwość ma szansę? Warto wspomnieć też tutaj o przyjaciółce Alicji – Dorocie, lekarzu psychiatrii, która też dostanie swoje „pięć minut”. Pani doktor pomagać będzie prokuratorce i dzięki niej czytelnik będzie się przechadzał po psychiatrycznym oddziale. Postacie w "Prokuratorce" są zaskakująco złożone i wielowymiarowe. Alicja Zakliczyńska to nie tylko bezkompromisowa prokurator, ale także człowiek z krwi i kości, który musi zmagać się z własnymi lękami i wątpliwościami. Podobnie jak w przypadku "Śpiewaczki", Klimarczyk umiejętnie pokazuje, że granica między dobrem a złem często jest cieńsza, niż nam się wydaje.


Nie sposób nie docenić także wnikliwości autora w tematykę manipulacji politycznej i psychologicznej. Autor rzuca światło na mechanizmy, które sprawiają, że ludzie tracą swoją tożsamość i godność w imię władzy i ambicji. Klimarczyk doskonale też potrafi uśpić czujność czytelnika, może się wydawać, że tempo nagle zwalnia i tak właściwie czujemy, że już niczym nas fabuła nie zaskoczy. Chwila nieuwagi i pojawia się mocny zwrot akcji, emocje będą gwarantowane i już wszystkie myśli o przewidywalności i odgadnięciu zakończenia pójdą w niepamięć.
Podsumowując: "Prokuratorka" to mroczny thriller psychologiczny, który nie tylko powoduje u czytelnika ciekawość, ale także zmusza do refleksji nad kondycją ludzkiej natury i mechanizmami władzy. Po lekturze tej książki nie sposób nie zastanawiać się, czy świat, który nas otacza, rzeczywiście jest taki, jakim go widzimy. Dla wszystkich fanów "Śpiewaczki" ta książka będzie pozycją obowiązkową, a dla tych, którzy dopiero odkrywają talent tego autora, będzie znakomitym wprowadzenie w świat jego literackiego mistrzostwa. Zdecydowanie warto sięgnąć po tę mroczną i poruszającą powieść.

Debiutancka „Śpiewaczka” Macieja Klimarczyka była książką, która już na samo wspomnienie tytułu przywołuje na mojej twarzy uśmiech. Była zjawiskowa, doskonała! Mój apetyt na kolejną książkę autora się zaostrzył bardzo, jestem też osobą bardzo cierpliwą i choć na najnowszą „Prokuratorkę” przyszło mi czekać trzy lata, to jednak warto było! Nie bez powodu wspominam tutaj o...

„Wilcza Chata" Michała Śmielaka to pełen zwrotów akcji thriller, który prawdopodobnie pójdzie w ślady bestsellerowej "Osady". O tej książce na pewno będzie głośno, bo nie tylko wywołuje emocje, ale jest także zupełnie inna niż wcześniejsze książki, do których przyzwyczaił autor swoich czytelników. Jedni będą zawiedzeni, że to najsłabsza książka, ale będą i tacy czytelnicy, którzy książkę pokochają. "Wilcza Chata" obiecuje trzymającą w napięciu fabułę, jednakże podróż ta nie jest bez wad. Choć książkę czytało mi się dobrze i były momenty mocne, wciągające, to jednak nie mogę tu napisać, że książka jest czytelniczą petardą i nie będzie moją ulubioną powieścią tego autora.

Każde umiejscowienie fabuły w niezwykłych Bieszczadach przywołuje w mojej pamięci automatycznie miłe wspomnienia wakacji. W „Wilczej chacie” jednak dostałam możliwość spojrzenia na te góry z innej perspektywy i z tej strony jeszcze Bieszczad nie znałam. Jedną z bohaterów jest pracująca w agencji marketingowej Agata, która podczas biegowego treningu padnie ofiarą napaści. Jej wybawcą okaże się tajemniczy Piotr, który w górach odnalazł schronienie po rodzinnej tragedii. Poznamy także Jana, policjanta przed emeryturą, który wyruszy na poszukiwania biegaczki. Kto i dlaczego zaatakował dziewczynę? Czy stary policjant zdąży z pomocą? I jakie tajemnice skrywa Piotr?

W pierwszych rozdziałach książki nie można narzekać na nudę, autor bez wydumanych wstępów wrzuca czytelnika w wir akcji, bardzo szybko jesteśmy świadkami ataku na Agatę. Płynna i zmienna narracja pomiędzy Agatą, Janem a Piotrem podkręca też już na początku tempo. Zaczynają się rodzić pytania, co jeszcze na nas czeka i czy autor będzie nas w stanie ciągle zaskakiwać. Mimo dynamicznego tempa akcji i wielu tajemnic do rozwikłania, to niektóre aspekty powieści pozostawiły wiele do życzenia. Bardzo szybko domyśliłam się tożsamości mordercy, co niestety odebrało mi pewien element zaskoczenia, ciekawość jedynie kazała mi się upewnić, czy moje podejrzenia są słuszne. Były. Niektóre zachowania bohaterów także powodowały ogromne wątpliwości. Agata, mimo świadomości zagrożenia, podejmuje pewne decyzje, które budzą wątpliwości co do jej zdrowego rozsądku. Dzięki temu jednak cały czas „coś” czułam, moje uczucia zmieniały się dosłownie jak w kalejdoskopie. Piotr od samego początku był dla mnie iście negatywną postacią i może i Wy nie poczujecie do tego mężczyzny sympatii.

Jednym z najbardziej uderzających mankamentów "Wilczej Chaty" jest stan korekty. Książka niestety obfituje w mnóstwo błędów, co przeszkadza w płynnym i przyjemnym odbiorze tekstu. Mimo tych niedociągnięć trzeba podkreślić, że Śmielak wciąż potrafi budować napięcie i atmosferę niepokoju, jak mało kto. Sceneria Bieszczad staje się niemalże kolejnym bohaterem, dodając głębi i autentyczności opowieści. Autor zręcznie prowadzi czytelnika przez labirynt zwodzących tropów, nie pozwala mu oderwać się od lektury, choć może zakończenie nie każdemu się spodoba. Na pewno jednak spowoduje, że pojawią się pytania o wartości moralne i nie da o sobie tak łatwo zapomnieć.

"Wilcza Chata" Michała Śmielaka to pozycja warta uwagi, jednakże należy być świadomym pewnych mankamentów, takich jak przewidywalność fabuły, nielogiczne zachowania bohaterów i niedostateczna korekta tekstu. Pomimo tych wad, książka wciąga od pierwszych stron i trzyma w napięciu aż do samego końca.

„Wilcza Chata" Michała Śmielaka to pełen zwrotów akcji thriller, który prawdopodobnie pójdzie w ślady bestsellerowej "Osady". O tej książce na pewno będzie głośno, bo nie tylko wywołuje emocje, ale jest także zupełnie inna niż wcześniejsze książki, do których przyzwyczaił autor swoich czytelników. Jedni będą zawiedzeni, że to najsłabsza książka, ale będą i tacy czytelnicy,...