Jesteśmy społecznością, która kocha książki

“Pod cichą muzyką, migoczącym światłem świec i wypolerowanymi sztućcami, w tym ogromnym domu czaiło się gęste, nieprzemijające napięcie i tajemnice skrywane w ciemnych kątach ”.

Kobieta budzi się ze śpiączki. Nie pamięta jak się nazywa, jak znalazła się w szpitalu i kim są ludzie twierdzący, że są jej kochającą rodziną.
Mówią, że ma na imię Marla.
W wypadku do którego doszło i w wyniku, którego znalazła się w szpitalu, zginęła inna kobieta jadąca z nią samochodem.
Kim była? Tego też nie pamięta.

Po powrocie do domu, luksusowej rezydencji, w otoczeniu kochającego męża, troskliwej teściowej, dzieci i służby, jest szansa, że Marla dojdzie do siebie, odzyska pamięć i zdrowie.
Nie rozumie tylko dlaczego jest tak mocno izolowana od pozostałej rodziny i znajomych. Mówią, że to w trosce o jej dobro, jednak kobieta czuje się jak więzień wśród obcych sobie ludzi.
Tak bardzo chciałaby pamiętać i tak bardzo nie czuje się tą osobą, za którą ją wszyscy biorą. Ale czy wszyscy mogliby się mylić? Lub co gorsze czy wszyscy mogliby kłamać?

Gdy wracają fragmentaryczne strzępki wspomnień nie wszystkim się to podoba. Wiele niepokojących zdarzeń, do których dochodzi, wskazuje na to, że kobieta może być w niebezpieczeństwie.
Czy zdoła odzyskać pamięć nim zagrożenie stanie się zbyt realne?

Z książkami tej autorki mam skomplikowaną relację, są dobre, jednak zawsze znalazłam jakieś “ale”… przeważnie męczyła mnie mnogość opisów. Tutaj na szczęście tego nie było. Fabuła spleciona w tajemniczych wątków, plus energiczna, wartka akcja, zagadki ,wiele niewiadomych, ciekawe postaci i skomplikowane relacje rodzinne, to wszystko sprawiło, że historia wciąga i pochłania się ją błyskawicznie.
To jedna z tych lektur, którą czyta się na zasadzie - jeszcze jeden rozdział.
Bogata rodzina, ogromne pieniądze, piękni ludzie i ich brzydkie sekrety.
Może nie do końca przekonało mnie wyjaśnienie, może bym je bardziej urelaniła, ale… jak to mówią- kto bogatemu zabroni? Ano nikt. I dlatego w tej książce bogaci szaleli.
Pozycję przeczytałam na empik go w abonamencie, bez współpracy, więc szczerze polecam.

“Pod cichą muzyką, migoczącym światłem świec i wypolerowanymi sztućcami, w tym ogromnym domu czaiło się gęste, nieprzemijające napięcie i tajemnice skrywane w ciemnych kątach ”.

Kobieta budzi się ze śpiączki. Nie pamięta jak się nazywa, jak znalazła się w szpitalu i kim są ludzie twierd...

Rozwiń

Zwiń

Jeśli chodzi o książki Karin Slaughter, to zawsze brałam je za pewniaka i z każdą pozycją miałam wrażenie, że autorka robi się coraz lepsza, a jej historie coraz mocniejsze.
Niestety, nie tym razem.

O ile początek przykuwa uwagę, jest napięcie, dreszcz i zapowiedź wciągającej czytelniczej przygody, o tyle im dalej w fabułę, tym historia bardziej nużyła. Brnięcie przez nią przypominało przedzieranie się przez mentalne kamieniołomy.
Ile tutaj było zaserwowanych niepotrzebnych dłużyzn w opisach, bezsensownych rozmów i “ciekawostek” ze świata nauki, to było tak zbędne, że aż bolało.
Książka, która mogła zawierać w sobie dość dobrą historię, była właściwie międleniem o niczym.
Brnęłam w to i czekałam aż wydarzy się coś co mnie przekona i do fabuły i do bohaterów, coś co sprawi, że ta mnogość stron będzie uzasadniona i że uznam, iż ten nadmiar słowa był po coś.
Mimo różnych akcji zabrakło w tym wszystkim dynamiki. Mało koncentratu, za dużo rozwodnionego przecieru.
I czytając miałam wrażenie, że sama sobie zadaje pokutę za winy popełnione i za te, które dopiero popełnię.
Ta lektura to była droga przez mękę. To nie była Karin Slaughter jaką znam.
Wielkie rozczarowanie.
Zastanawiam się, czy autorka nudziła się podczas pisania, bo jak podczas czytania bardzo!

Jeśli chodzi o książki Karin Slaughter, to zawsze brałam je za pewniaka i z każdą pozycją miałam wrażenie, że autorka robi się coraz lepsza, a jej historie coraz mocniejsze.
Niestety, nie tym razem.

O ile początek przykuwa uwagę, jest napięcie, dreszcz i zapowiedź wciągającej czytelniczej...

Rozwiń

Zwiń

Moja znajomość z twórczością Jess Ryder przechodzi wzloty i upadki. Niektórymi pomysłami na książkę jestem zachwycona, innymi wręcz przeciwnie. Zwłaszcza, gdy w realizacji pomysłu coś nie pyknęło.
Jak było tym razem? ... Powiem jedno- zaiskrzyło.
🔸️
On przystojny, ona też niczego sobie, a całości dopełnia urocza córeczka. Rodzina jak z obrazka.
Kiedyś Amber miała zaplanowane życie i realizowała je punkt po punkcie- szkoła, kariera, mąż, dziecko, dla posiadania którego gotowa była na wiele.
Tyle, że kiedyś tak pewna siebie kobieta, teraz boryka się z depresją poporodową.
Jest zmęczona, zestresowana, pełna poczucia winy i nie potrafi cieszyć się macierzyństwem.
Rodzina bagatelizuje sytuację, ale jest ktoś kto ją bacznie obserwuje i widzi i wie, że Amber nie nadaje się na matkę.
Kiedy wydaje się, że fundamenty udanego małżeństwa zaczynają się kruszyć, za radą siostry kobieta wraz z mężem wyjeżdża na weekend tylko we dwoje.
Ten jeden weekend i pewien zagubiony klucz zapoczątkują szereg wydarzeń, w wyniku których pewnej nocy dziecko znikna ze swojego łóżeczka.
Ta jedna noc sprawia, że życie Amber legnie w gruzach. Rozpacz, ból, niewiedza.
Dramat rodziców, wzajemne oskarżenia i wychodzące na jaw sekrety... i coraz więcej sekretów i coraz więcej nowych dramatów.
🔸️
Ta historia do mnie trafiła, znalazłam z tą książką wspólne flow i czytało mi się idealnie. Było wciągająco.
Fakt, że po dynamicznym początku akcja fabuły w połowie wyhamowała i nawet w pewnym stopniu stała się przewidywalna, ale nie odebrało mi to przyjemności z czytania. Punkt widzenia całej sprawy ukazany z perspektywy trzech osób nadał historii jeszcze bardziej ciekawy rys.
To dobry thriller i myślę, że fanów tego gatunku zainteresuje.

Moja znajomość z twórczością Jess Ryder przechodzi wzloty i upadki. Niektórymi pomysłami na książkę jestem zachwycona, innymi wręcz przeciwnie. Zwłaszcza, gdy w realizacji pomysłu coś nie pyknęło.
Jak było tym razem? ... Powiem jedno- zaiskrzyło.
🔸️
On przystojny, ona też niczego sobie, a ...

Rozwiń

Zwiń

Współczesna arystokracja wcale nie jest łatwiejsza w obsłudze niż ta z zamierzchłych czasów 🙂.

Marta, to wieczny lekkoduch. Dziś jest tu, jutro tam. Nigdzie nie potrafi zagrzać miejsca, zawsze ją gdzieś nosi.
Gdy dostaje propozycję pracy w Brukseli, w rezydencji baronowej Josephine, otoczonej pięknym ogrodem, nie waha się ani chwili.
Ahoj nowa przygodo!

Na miejscu czekają na nią: stary, duży dom, pokoje do których nie wolno wchodzić i szopa w ogrodzie, do której nie wolno się zbliżać; stara baronowa- wyniosła, złośliwa i wymagająca; jej syn, człowiek dość sympatyczny, ale z tajemnicami plus jego żona, borykająca się ze swoimi demonami, depresją i nieustającym żalem po śmierci dzieci, oraz ich trzyletni synek.

Zmienne nastroje baronowej młodszej i regulaminy ustanowione przez baronową starszą urozmaicają dzień Marcie, która stara się jak najlepiej wykazać w roli gosposi. Nie ma nudy.
Jej poprzedniczka odeszła w niewyjaśnionych okolicznościach, a może nawet zniknęła? Już sama ta myśl przyprawia Martę o dreszcze. Do tego jeszcze ta trucizna pałętająca się po domu i ten ciągle gotowany kompot przez niestabilną emocjonalnie baronową młodszą, z nakazem picia dla wszystkich.

Młoda gosposia zaczyna czuć się niepewnie w tym pełnym tajemnic domu. Ciągła kontrola, oskarżenie jej o romans z baronem, a w tle niepokojąca historia dotycząca śmierci dzieci.
Robi się dziwnie.

Klimat był, sceneria była, pomysł na historię był, kandydaci na bohaterów byli…więc co się zesrało?
Ano wszystko co miało potencjał nie zostało należycie wykorzystane. A była szansa na mrok, na dreszcz, na bezdech podczas czytania.
I na koniec jeszcze ten twist, który zrobił fikołka i wykopyrtnął fabułę rekordowo.

Moim zdaniem, skoro autorka zrobiła takie dobre podwaliny na świetną historię z dreszczem: sceneria, odludne miejsce, dziwne zachowania mieszkańców, sekrety i mnożące się podejrzenia, to właśnie tam powinno się dziać, szaleć i wyrabiać, ale niestety tego wszystkiego zabrakło.
Chociaż zapowiadało się całkiem nieźle, to mnie ta książka nie przekonała.
Dobry pomysł, który skończył źle.

Współczesna arystokracja wcale nie jest łatwiejsza w obsłudze niż ta z zamierzchłych czasów 🙂.

Marta, to wieczny lekkoduch. Dziś jest tu, jutro tam. Nigdzie nie potrafi zagrzać miejsca, zawsze ją gdzieś nosi.
Gdy dostaje propozycję pracy w Brukseli, w rezydencji baronowej Josephine, otoc...

Rozwiń

Zwiń

Mnie zawsze zachwyca ten mrok, który snuje się w jej książkach, dlatego też z chęcią sięgam po każdą pozycję tej autorki.

Mallory i jej mąż Nathan mają udany związek, plus piękny dom i dobrą pracę, a to daje nam sielankowy obrazek. Niestety chmury na firmamencie tej sielanki pojawiają się wraz z oskarżeniem mężczyzny o molestowanie koleżanki z pracy.
Skołowana Mallory nie wie czy może mu ufać tak bezgranicznie. W końcu kiedyś Nathan był szkolnym casanovą i ona sama pamięta jak traktował dziewczyny.

W czasach szkolnych razem z czwórką innych uczniów tworzyli grupę przyjaciół trzymających się razem. Ich szóstka przeciw całemu światu.
Park, zwany starymi ogrodami, był miejscem ich dziecięcych zabaw, a później nastoletnich popijawek.
Kiedyś tak bardzo zgrana paczka, rozpadła się po kłótni, do której doszło w przeddzień rozjechania się na studia.
Od tamtej pory nie utrzymywali ze sobą kontaktu.

Teraz splot różnych wydarzeń sprawia, że ich drogi znów się krzyżują. Molestowanie, porwanie dziecka, gwałt, a nawet morderstwo, wskazują na to, że każde z nich jest w to jakoś zamieszane.
Teraz po piętnastu latach znów muszą nawiązać ze sobą kontakt i dowiedzieć się w co zostali wplątani i kto jest odpowiedzialny za to,
że ich drogi znów się przecięły w tak osobliwych okolicznościach.
A robi się naprawdę dziwnie i dramatycznie niepokojąco.

Abbott mistrzowsko łączy tajemnice z przeszłości z tym co dzieje się obecnie. Lubię, gdy akcja toczy się dwutorowo, a zawiłe meandry ludzkich losów, plus ich nieoczywiste wybory, tworzą misternie utkaną fabułę.

Przeszłość lubi się przyczaić, a potem w najmniej spodziewanym momencie wyskoczyć, dogonić i upomnieć się o swoje.

Mnie zawsze zachwyca ten mrok, który snuje się w jej książkach, dlatego też z chęcią sięgam po każdą pozycję tej autorki.

Mallory i jej mąż Nathan mają udany związek, plus piękny dom i dobrą pracę, a to daje nam sielankowy obrazek. Niestety chmury na firmamencie tej sielanki pojawiają si...

Rozwiń

Zwiń

Wydawać by się mogło, że Sara ma spokojne, poukładane życie. Przystojny mąż, piękny dom na wsi, ukochany pies. Dlaczego więc w tym idealnym obrazku zabrakło bliskości, a pojawiła się obojętność i skrywana uraza?
Kobieta mając za sobą nieprzepracowaną traumę z dzieciństwa spędzonego pod opieką babki i tragedii jaka ją wtedy spotkała, nie widzi siebie w roli matki, za to jej mąż w roli ojca jak najbardziej. Różne oczekiwania oddaliły ich od siebie.

Pewnego dnia wiejską społecznością wstrząsa wieść, że w pobliskim lesie doszło do morderstwa małego chłopca..
Sara tak i jak i pozostali mieszkańcy zastanawia się kto jest mordercą.
Kobietę dręczy jeszcze jedna myśl- dlaczego nikt nie pamięta brata bliźniaka zamordowanego chłopca?
Czy może był tylko wytworem wyobraźni skołatanego umysłu Sary, zażywającej leki psychotropowe, by radzić sobie z tragiczną przeszłością?
Nie pamięta też czy tego dnia była w wizytą u matki chłopca, która daje jej sprzeczne sygnały. Raz dziękuje jej za wsparcie i przyjaźń, by za chwilę, na progu swojego domu, kazać jej się wynosić.
Dlaczego Sara dostaje ostrzeżenie, by przestała rozpytywać?
I co wspólnego z całą sprawą ma zamożna para, znana z filantropii wobec młodych, zagubionych dziewczyn, prowadząca sieć kawiarni i sprawująca opiekę nad niepełnosprawną córką?

Kobieta nie potrafi zaufać nikomu, nawet własnemu mężowi. Swojej pamięci też nie ufa, dlatego sama postanawia rozpocząć śledztwo, mimo iż będzie się to wiązało z powrotem do traumatycznych wspomnień z przeszłości i walką z własnymi demonami.

Czy przekonała mnie ta historia? Nie do końca.
Może to za sprawą kilku niedorzeczności, które odbierały fabule autentyczność.
Poza tym uwierało mnie, że sprawa morderstwa małego chłopca zrobiła się tutaj marginalna, a na plan pierwszy wysunęły się problemy i wspomnienia bohaterki. Oczywiście historia tego co przeszła jest bardzo ciekawa i przejmująca, ale zepchnięcie tematu martwego dziecka na dalszy plan powodowało mój czytelniczy niepokój. Miałam wrażenie, że “zamordowane zostało po nic”. Co prawda na koniec wybrzmiał sens tego czynu (a może i bezsens), ale nie czuję satysfakcji z przedstawienia tego wątku.
Thriller z mocną domieszką dramatu.

Wydawać by się mogło, że Sara ma spokojne, poukładane życie. Przystojny mąż, piękny dom na wsi, ukochany pies. Dlaczego więc w tym idealnym obrazku zabrakło bliskości, a pojawiła się obojętność i skrywana uraza?
Kobieta mając za sobą nieprzepracowaną traumę z dzieciństwa spędzonego pod op...

Rozwiń

Zwiń

W powieściach Christie uwielbiam ten klimat retro, taki trochę trącący myszką, z tą lekko przykurzoną atmosferą.
Oczywiście moją ulubioną postacią zawsze była panna Marple ze swoim błyskotliwym umysłem i drogą dedukcji opartą na skojarzeniach. Poirot już mnie tak nie jarał 😛.

W tej książce kilka autorek pokusiło się o napisanie opowiadań z panną Marple w roli głównej, więc jak mogłabym nie sięgnąć i nie przekonać się jak sobie poradziły?

Jest w tych opowiadaniach klimat rodem z tamtych lat, ale co do samych historii kryminalnych, to miałam wrażenie, że zostały one zbyt uproszczone i nazbyt spłycone, by skrótowo dojść do wyjaśnienia sprawy, nie dając czytelnikowi ani narzędzi, ani tym bardziej czasu, by również mógł mieć zabawę z rozwiązywania zagadki.
Jedne opowiadania zbyt pośpieszne, drugie znów bez sensu rozwlekłe i tym samym nudne.

Przeczytałam z sentymentu do panny Marple, ale nie uważam, aby to było jakieś wybitne dzieło godne polecenia. Mogę nawet z czystym sumieniem powiedzieć, że to jest dość słabe i nie pomogą tutaj nazwiska bestsellerowych autorek, które pokusiły się o tzw “podróbkę” Agathy Christie.
I o ile, tak jak pisałam, klimat został zachowany, tak styl pisania, sposób przeprowadzenia fabuły, plus słaba narracja i marna intryga kryminalna, to jest to co rzuca się w oczy i pada nam na umysł, nudząc nas niepomiernie.

Ot, jak nie macie nic innego pod ręką, to jako ebook czy audiobook w abonamencie, to jest ok, ale nie wydawajcie pieniędzy na wersję papierową. Lepiej w to miejsce kupić coś naprawdę fajnego.

W powieściach Christie uwielbiam ten klimat retro, taki trochę trącący myszką, z tą lekko przykurzoną atmosferą.
Oczywiście moją ulubioną postacią zawsze była panna Marple ze swoim błyskotliwym umysłem i drogą dedukcji opartą na skojarzeniach. Poirot już mnie tak nie jarał 😛.

W tej książc...

Rozwiń

Zwiń

Trzeba zacząć od tego, że w żadnym wypadku nie jest to thriller psychologiczny.
Owszem historia ma swoje tajemnice, ale zaliczyłabym ją raczej do mocnego obyczaju z elementami dramatu. Opowieść o sekretach z przeszłości, o miłości, zdradzie, macierzyństwie, traumie i trudnych decyzjach.

Emma kocha swoją pracę biologa, ale nade wszystko swoją rodzinę. Mąż Leo i córeczka Ruby są dla niej całym światem. Mimo iż ten świat zabarwiony jest kłamstwem i tajemnicami, które skrywa kobieta. Nic z tego co wiedzą o niej bliscy nie jest prawdą.
I gdyby nie choroba Emmy, być może żadne jej z sekretów nie wyszłyby na jaw.
Leo, dziennikarsko zajmuje się pisaniem nekrologów, ale nie takich- urodził się i zmarł, ale takich z notą biograficzną.
Dlatego, by poradzić sobie ze stresem i obawą o życie ukochanej żony, zaczyna o niej pisać. Szukając materiałów do swojego tekstu natrafia na wiele niejasności, skomplikowanych prawd i mocno mu się coś nie klei.
Im głębiej kopie i drąży temat tym częściej zadaje sobie pytanie- czy jego żona w ogóle istnieje? I kim jest kobieta, z którą dzieli życie od 10 lat?

Teraz Emma będzie musiała zrobić wszystko, by udowodnić mężowi jak bardzo realnie istniała w ich życiu i jak bardzo prawdziwa jest ona sama… no może tylko prawdziwa inaczej.
Tym samym musi się cofnąć w przeszłość i wrócić wspomnieniami do miłości swojego życia.

Jedno co mogę powiedzieć, to że pozycja nie zapada w pamięć. Już kilka dni po przeczytaniu, musiałam wysilić mózgownicę i przypomnieć sobie o czym była ta książka, by móc się z niej wyspowiadać.
To nie jest zła historia.
Czytało mi się dobrze i na ten moment lektury i obcowania z nią, można powiedzieć, że przykuła moją uwagę, ciekawiła i nawet wzbudziła jakieś emocje, ale z pewnością w mej pamięci nie zostanie i nie będzie przychodzić mi na myśl jako pierwsza z tych pozycji godnych polecenia.
Wiem, że książka ma sporo wysokich ocen i może się podobać i ja to szanuję, ale dla mnie w ocenie plasująca się pomiędzy- “może być” a “dobra” z wahaniami w kierunku “przeciętna”.

Trzeba zacząć od tego, że w żadnym wypadku nie jest to thriller psychologiczny.
Owszem historia ma swoje tajemnice, ale zaliczyłabym ją raczej do mocnego obyczaju z elementami dramatu. Opowieść o sekretach z przeszłości, o miłości, zdradzie, macierzyństwie, traumie i trudnych decyzjach.

E...

Rozwiń

Zwiń

Przeczytałam obie części tej rodzinnej historii. Moje skojarzenia? Taka nasza polska wersja Danielle Steell, tyle że uboższa. Brakowało mi kłębowiska emocji i napięcia towarzyszące fabule.
Ta powieść lekko infantylna, ale do przeczytania.
Historia obyczajowa, o rodzinnych animozjach i skrywanych sekretach. Jednak wolałabym aby te sekrety były takie bardziej woow, co to trampki z nóg ściągają, a nie takie… oklepane?
Co mnie irytowało? - Duża część rozmów wszystkich bohaterek działa się w ich głowach: powiedziała w myślach, dokończyła w głowie, dopowiedziała sobie w duchu, zatrzymała to dla siebie. I tak niemalże na każdej stronie, co zaczynało być irytujące.
To nie jest zła historia, ma swój urok, ale z butów was nie wyrwie.
Do tego młodsze pokolenie może nudzić wątek dawnego ustroju w Polsce.

Przeczytałam obie części tej rodzinnej historii. Moje skojarzenia? Taka nasza polska wersja Danielle Steell, tyle że uboższa. Brakowało mi kłębowiska emocji i napięcia towarzyszące fabule.
Ta powieść lekko infantylna, ale do przeczytania.
Historia obyczajowa, o rodzinnych animozjach i skry...

Rozwiń

Zwiń